Οι BLML και Ludmila με αφορμή τις πρόσφατες κυκλοφορίες/επανακυκλοφορίες που ήρθαν σαν δώρο εξ ουρανού για τους fans εμφανίστηκαν το περασμένο Σάββατο σ’ ένα double-bill στη μικρή σκηνή του Αn.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά ξεκίνησε σ’ένα μικρό αριθμητικά κοινό ο Drobs, με πιο trip hop ηλεκτρονικούς ρυθμούς κοντά στο ύφος των DJ Shadow, Amon Tobin και των ονομάτων της Ninja Tunes. Αν και σύντομη απο άποψη χρόνου η εμφάνιση του Drobs ήταν καλή σαν πρώτη μου live επαφή με τη μουσική του. Το set του περιλάμβανε ένα mix απο τις 2 κυκλοφορίες του (ο δίσκος “New Masters Strange Kings” σε παραγωγή Γιώργου Καρανικόλα και ένα demo tape) καθώς και κάποια καινούργια που αναμένεται να κυκλοφορήσουν στο μέλλον, ενώ ήταν η πρώτη του εμφάνιση με κανονική μπάντα που έδεσε αρκετά καλά.
Ο κόσμος άρχισε να γίνεται περισσότερος όταν ξεκίνησαν οι Ludmila που για μένα χωρίς αμφιβολία το highlight της βραδιάς. Το ξεκίνημα έγινε με την heavy και ταξιδιάρικη μελωδία του “Day By Day”. Στο ίδιο περίπου ύφος κινήθηκε και το υπόλοιπο set της μπάντας με τραγούδια απο τις δύο κυκλοφορίες της (“Outta Know”, “Tree”, “Demons”). Σαφώς και η φωνή της Φλώρας είναι απο μόνη της το γερό χαρτί της μπάντας, ωστόσο ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στο υπόλοιπο group με τους δύο κιθαρίστες καθώς και το ρυθμικό τμήμα που επί σκηνής ζωντανεύουν επιτυχώς τα κομμάτια (ο drummer επίσης πρώην μέλος των Make Believe). Το set έκλεισε με δύο φοβερές εκτελέσεις των “Cover Me” και “Unclean”. Ενα μικρό παράπονο απο τη μεριά μου η απουσία κάποιας διασκευής απο Make Believe (που λόγω του χαρακτήρα της συναυλίας θα χρειαζόταν).
Είχε έρθει και η ώρα για τους BLML. Μετά απο ένα intro η μπάντα όρμηξε με “Two Faces Of Tomorrow” απο το Seven που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα. Αν και αρχικά υπήρξαν κάποια μικρά θέματα στον ήχο (κυρίως στη κιθάρα) το πράγμα αργότερα έδειχνε να στρώνει. Αν και η εν λόγω εμφάνιση προοριζόταν ως παρουσίαση της επανακυκλοφορίας του “Seven” (απ’ οσο φαντάζομαι εγώ τουλάχιστον) η μπάντα παρουσίασε υλικό και από τις δύο πρόσφατες δουλειές της “The Gift” (“Death Ray”) και “Panopticon” (“Hunger”, “Kamikaze 30”) μαζί με κάποιες αναφορές στο πιο μακρύ παρελθόν (“Showdown”).
Απο πλευράς ήχου τα πράγματα ήταν ελαφρώς καλύτερα απο τη προηγούμενη εμφάνιση της μπάντας ως opening act των Jon Spencer Blues Explosion, ενώ το γεγονός οτι κάποια μέλη της μπάντας τους ανάγκασε να κόψουν ορισμένα κομμάτια απο το setlist. Οπως ήταν αναμενόμενο οι κιθάρες και τα φωνητικά του Καρανικόλα ήταν σε πρώτο πλάνο, ωστόσο δέν άφησε να κρυφτεί και το υπόλοιπο group που ακουγόταν συμπαγές τόσο στα trippy όσο και στα πιο σκληρά σημεία. Συνολικά το set των BLML κράτησε μία ώρα και κάτι και παρά τις όποιες ελείψεις κομματιών (για τους λόγους που αναφέραμε πιο πριν) η εμφάνιση τους αποζημίωσε το κοινο γιατί οσο να ναι εκτός απο σπάνιες οι συναυλίες τους είναι και ξεχωριστές.