Ας πάμε λίγο πίσω το χρόνο. Το έτος είναι 2012 και ο μήνας Νοέμβριος. Τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εγώ ζω ακόμη στην Ελλάδα, το Rockin’Athens είναι ένα ακόμη site που ασχολείται με μουσική και οι Black Star Riders περιοδεύουν στην Ευρώπη υπό το όνομα των Thin Lizzy, με την περιοδεία να ξεκινάει στην Αθήνα και το Gagarin. Είχα γράψει τότε ότι συνηθίζω να κρατώ μικρό καλάθι σε τέτοιες συναυλίες. Το βράδυ κυλάει απροσδόκητα καλά και οι μήνες περνούν. Φτάνουμε στο 2013 και οι άνθρωποι υπεύθυνοι για εκείνο το βράδυ πλέον ακούν στο όνομα Black Star Riders και κυκλοφορούν το “All Hell Breaks Loose”.
Η rock μουσική είναι αισίως σε συντάξιμη ηλικία. Το μεγάλο στοίχημα για τους μουσικούς του παρελθόντος είναι το εξής: Πώς κρατάς τον μοναδικό και ιδιαίτερο ήχο μίας από τις μεγαλύτερες μπάντες όλων των εποχών, χωρίς να σε κατηγορήσουν ότι αρμέγεις την χρυσή αγελάδα μέχρι του σημείου της εξάντλησης; Οι Black Star Riders τα κατάφεραν. Με τρεις δίσκους προ του παρόντος στο ενεργητικό τους (συχνότητα κυκλοφορίας τα δύο χρόνια), σταθερή παρουσία στις σκηνές του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρώπης, έχουν δημιουργήσει τη δική τους fan base, η οποία, κακά τα ψέματα, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά με κυριότερο την αγάπη για τον ήχο των Thin Lizzy.
Το “Another State of Grace” πατάει σε συγκεκριμένες σταθερές. Τη συνέχιση του έργου της θρυλικής Ιρλανδικής μπάντας, χωρίς να είναι μια επαίσχυντη επανάληψή της. Θα έλεγα ότι τα καταφέρνει. Το ομότιτλο κομμάτι και το “Ain’t the End of the World” αποτελούν τα καλύτερα παραδείγματα από έναν δίσκο που ακούγεται ευχάριστα στο σπίτι, το γραφείο ή το εξοχικό. Και μιλώντας για γραφείο, οι Black Star Riders έχουν την τιμητική τους σε σταθμούς όπως ο Planet Rock. Ο Ricky Warwick, παλιά δόξα των The Almighty, είναι σε εξαιρετική κατάσταση ενώ ο Andy Gorham κάνει αυτό που όλοι περιμένουμε από έναν θρύλο του είδους.
Προφανώς, ο δίσκος δε θα αναδείξει τους Black Star Riders ως μία αυτοτελή οντότητα, εντελώς αποκομμένη από το παρελθόν της αλλά ούτε και θα εκνευρίσει τον ακροατή στο σημείο που, σιχαμένος από την έλλειψη πρωτοτυπίας, θα πετάξει το CD στον κάλαθο των αχρήστων. Το “Another State of Grace” θα κρατήσει τους Black Star Riders in business, ως ένα όνομα που περιοδεύει τις μικρές σκηνές του Ηνωμένου Βασιλείου και μπορεί να αποτελέσει έναν έμπιστο παρτενέρ ενός μεγαλύτερου ονόματος, σε μια μεγαλύτερη περιοδεία. Είναι ένας, πάνω απ’όλα, ευχάριστος δίσκος που ο μέσος Βρετανός άνω των 40, μπορεί να ακούσει στον κήπο του, σε ένα απροσδόκητα ηλιόλουστο απόγευμα Παρασκευής.