Grind και 7άρι split είναι ταυτόσημες έννοιες, ειδικά μεταξύ φιλικών συγκροτημάτων.
Έτσι εδώ έχουμε στην πρώτη πλευρά τους Birdflesh, οι οποίοι κλασικά κοροιδεύουν τους πάντες και τα πάντα. Από τους ντελιβεράδες των noodles, τους ζωγράφους, το black metal (αν και πρωτοπόροι στο συγκεκριμένο θεμα είναι οι Dying Fetus) ως τις γαστριμαργικές ανησυχίες (“i put milk in my glass/and a pancake up my ass”), κανείς δεν ξεφεύγει απο το βιτριολικό τους χιούμορ. Aγαπημένο μου στιχουργικά κομμάτι αναδεικνύεται το “Killer of Priest” όπου φανερά διακρινω επιρροές από το “Gory Chapel” demo των Evisceration. Τα μέλη του group παρουσιάζονται ως Gavros Saganakis (τύμπανα/φωνητικά) και Gyros “Ouzo” Sverkos (μπάσο/φωνητικά), ενώ ο Gavros ηχογράφησε και τις κιθάρες, καθώς όπως φαίνεται έχουν ξεμείνει από κιθαρίστα τη συγκεκριμένη περίοδο. Η μουσική παραμένει στα κλασικά early 90s grindcore μονοπάτια που ακολουθούν εδώ και χρόνια (σχηματίστηκαν το 1992!) με τις εναλλαγές από mid tempo σε grind ταχύτητες, crust/d-beat περάσματα, εναλλαγές μεταξύ ουρλιαχτών/”βοθρέ” φωνητικών και διάρκειες που δεν ξεπερνούν το λεπτό.
Στη δεύτερη πλευρά, οι Slavebreed παρουσιάζονται σε top φόρμα με τρία νέα κομμάτια, όπου τα ξεσκίζουν όλα με τον κλασικό τους συνδυασμό από τερματισμένες ταχύτητες, πωρωτικά κοψίματα και ανελέητο χώσιμο στα φωνητικά. Και η παραγωγη είναι κορυφαία, σίγουρα η καλύτερη που είχαν ποτέ, αναδυκνείοντας ακόμα περισσότερο την καφρίλα, με αποτέλεσμα να μου έρθει στη μνήμη η κορυφαία live-άρα του 2005 με Vulnus και Inveracity… (σνιφ, κλαψ, λυγμ)!
Οι ενδιαφερόμενοι ας επικοινωνήσουν με το Screaming Victims Distro, που επιμελήθηκε της κυκλοφορίας, για τα περαιτέρω.