Πάμε από τα βασικά. Το thrash είναι για να το ακούς live, και όχι για να το περιγράφεις σε κριτικές και λοιπές αστειότητες. Αυτό πάει και σε σας, οπότε όπου πετύχετε live τους Bio-Cancer τους βλέπετε και δεν περιμένετε να σχηματίσετε άποψη από αυτά που θα γράψω εγώ. Αν τώρα ντε και καλά θέλετε να διαβάσετε τι λέει ο καινούριος τους δίσκος “Tormenting the Innocent” διαβάστε.
Το “Tormenting the Innocent” σπέρνει ανελέητα. Φανταστείτε έναν ούτε 40λεπτο όλεθρο, με ασταμάτητο riffing, αμερικάνικα παιξίματα και αισθητική αλλά γερμανικά φωνητικά και νοοτροπία, ο οποίος δεν σταματάει να σε εκπλήσσει ευχάριστα. Κάτι τα ξεπετάγματα στο μπάσο εκεί στη μέση του ”Boxed Out”, κάτι η μελωδική εισαγωγή και οι δισολίες στο “F(r)iends or Fiends?”, οι Bio-Cancer καταφέρνουν να μην πέφτουν στην παγίδα της μονολιθικότητας, χωρίς να θυσιάζουν ούτε ένα μικρό κομμάτι της ακρότητας και της επιθετικότητάς τους. Τελειώνοντας την ακρόαση τσαντίζεσαι που είσαι σπίτι σου και όχι σε κάποιο live γιατί ΑΥΤΗ η μουσική ΔΕΝ είναι για το σπίτι σου, το οποίο όχι ότι θέλω να πω «σας τα είπα εγώ!» αλλά όπως και να το κάνουμε μας επιστρέφει στο «βρείτε τους και δείτε τους live!»
Από κει και πέρα τα υπόλοιπα είναι προφανή και επουσιώδη, αλλά ας κάνουμε μια γρήγροη αναφορά προς καλύτερη εμπέδωση. Εκπληκτική μίξη και mastering από τον Andy Classen (Destruction, Tankard, κλπ), φοβερά παιξίματα από όλη τη μπάντα, υψηλές ταχύτητες –σώπα!–, πειστικές ερμηνείες και εξωφυλλάρα που πιάνει τέλεια το κλίμα του δίσκου. Αυτά. Ψάξτε τους Bio-Cancer και στηρίξτε το ελληνικό thrash. Όχι γιατί είναι ελληνικό. Γιατί σκοτώνει.