Αύταρχος – δεσποτικός, απόλυτος, αυτοκράτωρ. Κομματάκι παράδοξο για όνομα μπάντας που η βάση του ήχου της είναι το crust punk. Ευτυχώς η τετράδα από το Asheville της North Carolina δεν έχει τέτοιες βλέψεις. Το ακριβώς αντίθετο μπορώ να πω, καθώς η μπάντα εκφράζει ανοιχτά της κοινωνικές και πολιτικές της θέσεις στους λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έχει. Πριν λίγο καιρό (τον Οκτώβρη που μας πέρασε) κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο ‘The Light Escaping’, ενώ το είχαν διαθέσιμο από τον Σεπτέμβρη για “κατέβασμα” από το bandcamp τους. Ευκαιρία λοιπόν να τους γνωρίσει και παραπάνω κόσμος πιστεύω.
Οι Autarch υπάρχουν από το 2010 και οι ίδιοι δηλώνουν πως παίζουν “space-crust”. Crust punk με θεματολογία το διάστημα. Αυτά είναι. Ο ήχος τους, πιο συγκεκριμένα, είναι κάτι ανάμεσα σε crust punk/post-metal/neocrust/hardcore. Μπορεί εύκολα να φέρει στο μυαλό μπάντες όπως οι Fall of Efrafa, οι Momentum, οι Vestiges και οι Down to Agony και στα ξεσπάσματά τους θυμίζουν τους ντόπιους Sarabante αλλά και τους Deszcz . Έχουν 2 δίσκους, 1 ep και 2 split (με τους Soothsayer και τους Landbridge).
Στη πιο φρέσκια τους δουλειά τώρα, το ‘The Light Escaping’ έρχεται σαν φυσική συνέχεια τη μπάντας η οποία μένει σταθερή στον ήχο της με την προσθήκη βιολιού σε 2 κομμάτια (“Aldebaran” και “Sol”). Σύντομος, σχετικά, δίσκος για το ιδίωμα μιας και που οι πιο πολλές μπάντες έχουν μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια που ξεπερνούν και τα 10 λεπτά. Οι Autarch όμως πλησιάζουν πιο πολύ το metal και το crust punk και όχι τόσο το post με το αποτέλεσμα τα κομμάτια τους να φτάνουν τα 6 λεπτά περίπου. Το artwork του δίσκου το έχει αναλάβει ο γνωστός και μη εξαιρετέος σε αυτούς του κύκλους Alex CF (Fall of Efrafa, Anopheli, Archivist, Morrow, Light Bearer, Carnist, Momentum).
Κάτι που μου έκανε εντύπωση στον δίσκο είναι η σειρά τον κομματιών. Όσες φορές κι αν τον έχω ακούσει αυτόν τον δίσκο μου αφήνει μια εντύπωση κρεσέντου. Συνήθως τα 2 πρώτα κομμάτια σε ένα δίσκο είναι τα πιο “δυνατά” και μετά ίσως να γίνει μια “κοιλιά”. Στο ‘The Light Escaping’ έχω την εντύπωση πως όσο προχωράει ο δίσκος τόσο καλύτερος γίνεται και δημιουργεί μια αίσθηση κλιμάκωσης. Αυτό δεν είναι κάτι κακό απαραίτητα, αλλά για νέους ακροατές της μπάντας ίσως να μην λειτουργήσει. Αν βάλετε να ακούσετε αυτό το άλμπουμ δώστε του λίγο χρόνο και μην μείνετε στα 1-2 πρώτα κομμάτια.
Σε γενικές γραμμές πολύ καλή κυκλοφορία, με δυνατές συνθέσεις και ωραία παραγωγή. Τέλος, στο bandcamp της μπάντας υπάρχουν όλες οι κυκλοφορίες της για δωρεάν download αλλά με την επιλογή να δώσετε ένα χρηματικό ποσό της επιλογής σας αν θέλετε. Στηρίξτε ανεπιφύλακτα.