Μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία που έπεσε στα αυτιά μου τον τελευταίο καιρό είναι αυτή των Ashenspire ονομαζόμενη “Speak Not of the Laudanum Quandary”. Πρόκειται για ένα δίσκο που με βάση το black metal βαδίζει και σε άλλα μονοπάτια όπως η jazz και η prog, αλλά φτάνει να ακουμπάει και μερικά σημεία του μουσικού ρεύματος του Ρομαντισμού.
Σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, ακούμε αρκετά στιβαρά rhythm section και κιθάρες που μας θυμίζουν αρκετά black metal μετά τα μέσα τις δεκαετίας του 2000 – πιο συγκεκριμένα black metal με πολύ heavy ήχο και καθαρή παραγωγή. Συνθέσεις που περιστρέφονται γύρω από μια βασική φόρμα και στη συνέχεια χτίζονται με παραπάνω σημεία που αποκαλύπτουν και τις επιπλέον μουσικές ανησυχίες των Ashenspire. Σε όλη τη διάρκεια της κυκλοφορίας υπάρχει τάση για jazzιστικά breaks, κυρίως στα τύμπανα, τα φωνητικά δεν θυμίζουν ότι κάποιος είναι τραγουδιστής αλλά περισσότερο ηθοποιός. Φωναχτά ως επί το πλείστον και δραματικά, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη αλλά από την άλλη θα ήθελα και κάποια διαφοροποίηση στη διάρκεια του δίσκου. Σε πολλά σημεία του δίσκου οι Ashenspire πέφτουν και γδύνουν τον ήχο τους δίνοντας θέση κυρίως σε ένα βιολί αλλά και, σε μικρότερο βαθμό, σε ένα πιάνο όπου πεντακάθαρα και στο κέντρο παίζουν μουσικά θέματα τα οποία ταιριάζουν στην εποχή που θέλει να μας περιγράψει η μπάντα, τα μέσα του 17ου αιώνα.
Συνολικά μπορώ να πω πως πέτυχαν τα περισσότερα από αυτά που ήθελαν οι Ashenspire στο δίσκο τους. Περιέγραψαν την εποχή της μεγάλης δύναμης της βρετανικής αυτοκρατορίας και παράλληλα τη φτώχεια και τις αρρώστιες που μάστιζαν της μάζες της Ευρώπης. Τα καθαρά όργανα μας βάζουν σε αυτή την εποχή και από αναλαμβάνουν η φωνή και η παραμόρφωση ώστε να μας μεταφέρουν την τραγωδία της.