Εδώ έχουμε αμερικάνικο progressive metal Α’ εθνικής και μάλιστα με βλέψεις για πρωτάθλημα. Το σχήμα, ουσιαστικά alter ego των Fates Warning, δεν αποτελεί μόνο βαλβίδα εκτόνωσης της αστείρευτης έμπνευσης του Jim Matheos, αλλά και ουσιαστική πλέον δημιουργική οντότητα.
Με το προηγούμενό τους album “Sympathetic Resonance” (2011) να έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις σε κοινό και κριτικούς, η ανυπομονησία και οι προσδοκίες, μετά την ανακοίνωση του διαδόχου του, είχαν φτάσει στα ύψη. Ευτυχώς το αποτέλεσμα τη δικαιώνει στο έπακρο. Η συνολική διάρκεια των 70 λεπτών κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό το επίτευγμα της μη ύπαρξης fillers και βαρετών στιγμών.
Το εναρκτήριο “Vermilion Moons” δείχνει τη διάθεση για γερή επιμετάλλωση του περίτεχνου προοδευτισμού του συγκροτήματος ενώ το “Wanderlust” φέρνει στο μυαλό τις καλύτερες στιγμές των “Disconnected” (2000) και “FWX” (2004). Στο “Solitary Man” τα πράγματα βαραίνουν επικίνδυνα ενώ τα τύμπανα είναι από άλλο κόσμο. Το “Wrath of the Universe” σαρώνει τα πάντα αγγίζοντας το τεχνικό σκοτάδι των Nevermore αλλά στις πιο ακραίες του εκφάνσεις. Η μεγάλη αλλαγή γίνεται στο πανέμορφο power ballad “Tethered”, οι ρυθμοί πέφτουν και η μελωδία σε ταξιδεύει θυμίζοντας τις κορυφές των Queensrÿche. Το εκπληκτικό “Straight and Narrow” μας γυρίζει σε πιο παραδοσιακές 80’s φόρμες με τεράστιο ρεφρέν, μελωδικά διαλύματα και solos που μένουν στο μυαλό. Ο δίσκος όσο προχωρά γίνεται και καλύτερος με το “Pitch Black Prism” (δεν γίνεται να μην λιώσεις με το μελωδικό κιθαριστικό πέρασμα στο τέταρτο λεπτό) και ξαναγυρνά στις πιο groovy στιγμές της μητρικής μπάντας στο “Never in Your Hands” (υπέροχα διπλά solos και εδώ). Στο κλείσιμο όμως έρχεται το, hands down, καλύτερο κομμάτι που μας έχει δώσει ο Matheos μετά το 2000. Το 13λεπτο “Kindred Spirits” είναι ένα μουσικό ταξίδι από μόνο του στον ψυχισμό ενός παιδιού που μεταφέρει τα τραύματα από την παιδική του ηλικία στην ενήλικη ζωή του ψάχοντας για λύτρωση.
Η χροιά της φωνής αλλά και η τραγουδιστική τεχνική του John Arch είναι ο ορισμός του love it or hate it. Για εμάς όμως που την αγαπάμε και την έχουμε κάνει μέρος της μουσικής μας κληρονομιάς μέσω αριστουργημάτων όπως τα “The Spectre Within” (1985) και “Awaken the Guardian” (1986) τα νέα είναι χαρμόσυνα καθώς ο Arch έχει ανεβάσει το επίπεδό του με τα χρόνια κατά 100% σε όλους τους τομείς και παραδίδει συγκινητικές υπερ-ερμηνείες μέσα από τις δαιδαλώδεις μελωδίες του. Καταφέρνει να δημιουργεί το αίσθημα της μετέωρης πτήσης που όμως πάντα κατορθώνει να προσγειωθεί σωστά. Η δε θεματολογία του έχει αφήσει μακριά το fantasy στοιχείο ασχολούμενη με τις περιπέτειες του ανθρώπινου ψυχισμού. Δεν είναι αμελητέοι όμως και οι υπόλοιποι συντελεστές καθώς πέραν από τα πρώην και νυν μέλη των Fates Warning (Joey Vera, Bobby Jarzombek, Joe Dibiase και Mark Zonder) συμμετέχουν εδώ και μεγαθήρια όπως ο Steve Di Giorgio (Death, Testament, Charred Walls Of The Damned), ο Sean Malone (Cynic) και ο “drummer των drummer” Thomas Lang.
Το “Winter Ethereal” αποτελεί επιβεβλημένη αγορά για τους οπαδούς του συγκεκριμένου ήχου και, μέχρι στιγμής, σοβαρό υποψήφιο για album της χρονιάς.