Η επιστροφή των Allochiria στη σκηνή με νέα κομμάτια, οι Their Methlab που είναι η πιο αξιόπιστη μπάντα Αθηνών και περιχώρων και οι Khirki, οι οποίοι κυριολεκτικά πάνε γ@μιώντας εδώ κι ένα χρόνο από την κυκλοφορία του debut album τους, ήταν τρεις πολύ καλοί λόγοι να κατηφορίσεις στην γνωστό και μη εξαιρετέο υπόγειο της Σολωμού το προηγούμενο Σάββατο.
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
Η αρχή έγινε -με μια απαραίτητη μικροκαθυστέρηση- με τους Khirki. To power trio που ξεπήδησε από τις στάχτες των Mad John The Wise, και μας έδωσε πέρυσι το εξαιρετικό debut album τους, Κτηνωδία, τσίτωσε τα γκάζια από νωρίς ανεβάζοντας τον κόσμο σε εντάσεις που δύσκολα συναντάς σε opening act local συναυλίας.
Sloppy όσο έπρεπε για το χαρακτήρα της μουσικής τους και με πολλά χαμόγελα στα κενά ανάμεσα στα κομμάτια, οι Khirki δείχνουν ικανοί για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Ριφάρες διαδέχονταν η μία την άλλη, folk περάσματα που δεν ακούγονταν καθόλου παράταιρα, πραγματικά καλά κομμάτια και το set τους πέρασε πάρα πολύ ευχάριστα. Και ίσως το μόνο Bukovo που μπορώ να απολαύσω.
Οι ταχύτητες έπεσαν με τους instrumental Their Methlab. Εξαιρετικοί μουσικοί, εξαιρετικά παιδιά. Το δεύτερο μπορεί να το έχετε αντιληφθεί και όσοι είχατε βρεθεί στο παλιό τους “σπίτι”, το Black Box Studio στη Λένορμαν. Οι εκ Ιωαννίνων ορμώμενοι, αλλά εγκατεστημένοι στη μεγάλη μας χαβούζα -την Αθήνα ντε- εδώ και χρόνια, instrumental post(;)-rockers και ενίοτε post(;)-metallers με την απαραίτητη δόση ψυχεδέλειας, έχουν κλείσει δέκα-έντεκα χρόνια στο κουρμπέτι και δεν απογοητεύουν ποτέ. Είτε με τις κυκλοφορίες τους, είτε με τις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Έτσι και το Σάββατο, ήταν πολύ καλοί για ακόμη μία φορά. Το instrumental είναι δίκοπο μαχαίρι. Ειδικά ζωντανά. Λόγω της απουσίας των στίχων, φωνητικών κλπ, αν δεν έχεις καλά κομμάτια, αρχίζουν τα χασμουρητά από κάτω. Οι Their Methlab κατά την ταπεινή μου άποψη έχουν κομματάρες και μαζί μου μάλλον συμφώνησε και η συντριπτική πλειοψηφία όσων τους παρακολούθησαν στο εν λόγω live.
Οι Allochiria έχουν φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα στο εγχώριο -και όχι μόνο- underground με ένα αρκετά μεγάλο και πιστό fanbase. Η αλήθεια είναι πως το κοινό, που την ώρα που ανέβηκαν στη σκηνή να στήσουν, πρέπει να είχε ξεπεράσει την 300άρα, ήταν αρκετά ανυπόμονο να ακούσει τα καινούρια τους κομμάτια, τα οποία θα αποτελέσουν το τρίτο τους full length, και το πρώτο εδώ και πέντε χρόνια, από το Throes του 2017.
Αρκετά από αυτά λοιπόν ακούσαμε το Σάββατο, εν μέσω πραγματικής αποθέωσης από τον κόσμο. Οι ταχύτητες είναι όντως ένα κλικ παραπάνω, όπως μας είπαν και οι ίδιοι σε μια κουβεντούλα που κάναμε μερικές ημέρες πριν το live. Υπάρχει πάντα η ζοφερή τους ατμόσφαιρα, ο χαρακτήρας που έχουν χτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Νομίζω ότι θα ανέβουν ένα σκαλοπάτι ακόμα με τη νέα τους δουλειά, κάτι που είναι πολύ δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς το πόσο καλό album είναι το Throes. H μπάντα δούλεψε αυτά τα δύο νεκρά χρόνια της πανδημίας και θα το δούμε στην επερχόμενη κυκλοφορία.
Όσο για το live; Προβαρισμένοι, δουλεμένοι, αψεγάδιαστοι και με ήχο οδοστρωτήρα, δεν μας άφησαν και πολλά περιθώρια. Όπως μας έχουν συνηθίσει δηλαδή. Με μία λέξη, καθηλωτικοί. Αναμένουμε το δισκίο.