Μια φορά κι ένα καιρό στο Amoeba (ενα τεράστιο δισκάδικο στο Los Angeles, αληθινός παράδεισος για κάθε μουσικόφιλο) συναντήθηκαν τυχαία 3 cool τυπάκια με κοινά ακούσματα απο τα 60’s και αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα. Αυτά τα cool τυπάκια είναι οι Allah-Las που μετά τη κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου τους ήρθαν απ’τα μέρη μας. Και δεν το μετάνιωσαν, ούτε αυτοί αλλα ούτε και ο κόσμος που γέμισε το Fuzz εκείνο το βράδυ…
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Ήλια Μεγαλιού
My Drunken Haze
Οι My Drunken Haze που ξεκίνησαν τη συναυλία κινούνται σε ψυχεδελικό/garage ύφος με dream pop αισθητική και γυναικεία φωνητικά. Αν και είχαν πολύ ενδιαφέρον δεν ήταν η σωστή επιλογή για να ζεστάνουν το κόσμο γι αυτό που θ’ακολουθούσε, ενώ τα προβλήματα στον ήχο δεν τους βοήθησαν. Πάντως έχουν πολύ ενδιαφέρον και το πρόσφατο EP τους “Pleasing Illusions” αξίζει τη προσοχή σας, όπως και οι επόμενες συναυλίες τους.
Allah-Las
Η μπάντα εμφανίστηκε στη σκηνή στις 23:00 με το γνωστό τιγκά καλιφορνέζικο style (ριγέ πουκαμισάκια) ξεκινώντας με το ορχηστρικό “Ela Navega” και το “Don’t You Forget It” στα καπάκια. Το playlist βασίστηκε στο ομώνυμο ντεμπούτο τους και κομμάτια όπως “Catalina”, “No Voodoo”, “Catamaran”, “Busman’s Holiday” καθώς και το χιτάκι “Tell Me What’s On Your Mind” που έφερε και τον αναμενόμενο χαμό. Εννοείται πως δεν παρέλειψαν να προσθέσουν και μερικές διασκευές σε Byrds (C.T.A 102),Frantics (No Werewolf) (τουλαχιστόν εγώ αυτές συγκράτησα) δείχνοντας το γούστο τους. Για τα 75 περίπου λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή οι Allah-Las έδειχναν να το διασκεδάζουν όσο και ο κόσμος που τους παρακολουθούσε, ενώ τίμησαν το ούζο και την ελληνική μπύρα (την οποία μοιράστηκαν με τους μπροστινούς) με πρώτο και καλύτερο τον drummer (“τα πίνω όλα” ο δικός σου). Ο ενθουσιασμός του κοινού ήταν υπερβολικός, οπότε μετά το πρώτο encore το δεύτερο ήταν θέμα χρόνου.
Όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν μια πολύ όμορφη βραδιά που όσοι βρέθηκαν θα έχουν να θυμούνται και που σίγουρα θα έχουν την ευκαιρία να ξαναζήσουν, καθώς μετά απ’αυτό η επιστροφή της μπάντας είναι σίγουρη. Τέλος ν’αναφέρουμε οτι ο κόσμος εκτός του οτι γέμισε το Fuzz εξαφάνισε και μερικά απο τα καλούδια που υπήρχαν στο merchandise και κυρίως τα split singles (ανάμεσα τους εκείνο με τον Nick Waterhouse που δυστυχώς δεν πρόλαβα).