Το βράδυ του Σαββάτου μας δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα συγκρότημα που βρίσκεται στην ακμή του και που κυκλοφορεί μέχρι στιγμής εξαίσιες δισκογραφικές δουλειές, αλλά ήταν και η ευκαιρία να θαυμάσουμε τις πραγματικές δυνατότητες ενός άλλου συγκροτήματος που έχει γράψει τη δική του ιστορία στη μουσική που όλοι εμείς αγαπάμε! Έτσι, όλα τα σημάδια προμήνυαν ότι η βραδιά θα έμενε αξέχαστη σε όσους βρέθηκαν στο Gagarin.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά κλήθηκαν να ανοίξουν The Noise Figures, ένα συγκρότημα που αποτελεί μια ξεχωριστή πρόταση τόσο δισκογραφικά όσο και στις συναυλιακές του εμφανίσεις που είναι πάντα εξαιρετικές. Το δίδυμο των The Noise Figures ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 20:30 και για περίπου 45 λεπτά παρουσίασαν το υλικό τους σε ένα όλο και αυξανόμενο κοινό που τους ανάγκασε να τα δώσουν όλα και συγχρόνως να πάρουν το ζεστό χειροκρότημα του! Ο ήχος μετά το δεύτερο κομμάτι έστρωσε, μιας και στην αρχή ήταν λιγάκι μπουκωμένος, με την κιθάρα να πέφτει θύμα του. Η απουσία μπάσου από τη μουσική τους δεν αναιρεί κάτι, μιας και η κιθάρα αναλαμβάνει να το καλύψει, ξερνώντας τόνους από fuzzy riffs. Πολύ καλή εμφάνιση από το συγκρότημα που όχι απλά μας ζέστανε με την παρουσία του αλλά μας έβαλε σε αναμμένα κάρβουνα για τη συνέχεια…
…που όπως έδειξε τα είχε όλα στον μέγιστο βαθμό! Το να βλέπεις ζωντανά ένα συγκρότημα σαν τους Asteroid είναι μια τεράστια πρόκληση μιας και οι μουσικές καταβολές του σχήματος ανάγονται πολύ πίσω στον χρόνο! Σαν να βγήκαν από τα ‘70s, οι τρεις Σουηδοί ανέβηκαν στη σκηνή και μετέδωσαν το μήνυμα της μουσικής τους σε ένα κοινό που είχε γεμίσει το Gagarin και έδειχνε λίγο σαστισμένο μπροστά στους ρυθμούς που εξαρχής επέβαλαν οι Asteroid. Fuzzy ήχοι μπλεγμένοι με ψυχεδέλεια να σιγοντάρονται από την jazz νοοτροπία που διέπει το συγκρότημα και μερικές πινελιές αρχαϊκού και σεβάσμιου heavy rock έκαναν τα ρίγη στη σπονδυλική στήλη συνεχόμενα. Τα διπλά φωνητικά των κυρίων Johannes Nilsson, που ενδεδυμένος με ένα κιμονό σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης των Asteroid να δίνει ένα ξεχωριστό show με την επιβλητική του παρουσία και του κυρίου Robin Hirse, o οποίος με το καπέλο του έμοιαζε σα να έχει βγει από τα late ‘60s και που με τη κιθάρα του εξαπέλυε τα μυστικιστικά solo του και με την εκτεταμένη χρήση του wah σε έστελνε σε ταξίδι σε άλλους γαλαξίες! Κρίμα και άδικο θα ήταν να μην αναφερθούμε και στον drummer του συγκροτήματος τον κύριο Elvis Campbell, ο οποίος ήταν αλάνθαστος σε όλη την διάρκεια της εμφάνισης των Asteroid! Δεν ξέρω, δεν κοίταξα αλλά και ούτε και με ένοιαξε πόση ώρα βρέθηκαν οι Σουηδοί στο σανίδι, αυτό που μόνο ήθελα ήταν απλά να βρίσκονταν εκεί για πάντα!
Λίγα λεπτά μετά την επιβλητική και σε στιγμές μυσταγωγική εμφάνιση των Asteroid, ήρθε η στιγμή που όλοι όσοι βρέθηκαν στο Gagarin περίμεναν και ειδικότερα οι νεότεροι σε ηλικία που χτίζουν τους δικούς τους ήρωες. Οι τέσσερις All Them Witches ανέβηκαν στη σκηνή και έδωσαν ένα show γεμάτο ενέργεια, ένταση και πάθος! Ακροβατώντας στον άκρατο ηλεκτρισμό, τη southern αύρα των κομματιών τους, στην ψυχεδέλεια αλλά μη ξεχνώντας ποτέ την καταγωγή τους με τις blues ενέσεις που βάζουν στη μουσική τους. Οι All Them Witches απέδειξαν και επί σκηνής γιατί θεωρούνται μια από τις καλύτερες και ανερχόμενες νέες μπάντες από πολύ κόσμο! Εκτελεστικά άψογοι, επικεντρώθηκαν σε υλικό πιο heavy, αφήνοντας έξω τις πιο ευαίσθητες στιγμές, κάτι που έκανε την εμφάνιση τους να μην έχει ‘κοιλιά’ και να μας έχει στην τσίτα σε όλη την διάρκεια της, μην αφήνοντας μας να πάρουμε ανάσα! Το συγκρότημα με σχεδόν ρομποτική ακρίβεια και άκρατο επαγγελματισμό έπαιξε το υλικό του. Ο ήχος για ακόμα μια φορά ήταν κρυστάλλινος, αναδεικνύοντας και αυτός με τον τρόπο του την εμφάνιση των All Them Witches! Οι ‘70s ήχοι σε όλο τους το μεγαλείο από τους πιτσιρικάδες Αμερικανούς που ήρθαν για να μείνουν και με αυτή τους την εμφάνιση το απέδειξαν!