Το πρώτο live επί ελληνικού εδάφους [για τα εκτός εδάφους more info soon] μετά το Πάσχα με βρήκε στο An Club. Το ύφος; Βαρύ κι ασήκωτο doom.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
DreamLongDead
Η μπάντα που ανέβηκε πρώτη στη σκηνή ήταν οι DreamLongDead. Το όνομά τους συχνά πυκνά εμφανιζόταν μπροστά μου αλλά τελικά αυτή ήταν η πρώτη φορά που τους άκουσα και τους είδα live. Η μουσική τους βρίσκεται κάπου μεταξύ του doom και του death metal: αργά riffs, δύο βρώμικες φωνές συνήθως σε αρμονίες μεταξύ τους, μερικές γρήγορες στιγμές, πολύ κοπάνημα και έντονο παρουσιαστικό γενικότερα [κάτι που προσωπικά πλέον ξεφεύγει από τα γούστα μου]. Υπήρχαν στιγμές που μου άρεσαν, και στιγμές που δεν με τρέλαναν, ενώ ο ήχος θεωρώ πως ήταν μέτριος, κάτι που ίσχυε δυστυχώς για όλες τις μπάντες της βραδιάς. Το κοινό, αναγνωρίζοντας και μη τα κομμάτια, φάνηκε να τους ευχαριστιέται και το χειροκρότημα ήταν τίμιο, καθώς ο κόσμος πλήθαινε σιγά σιγά στο μαγαζί.
Universe217
Σειρά είχαν οι Universe217. Το doom τώρα “ελαφραίνει” και γίνεται πιο πλούσιο, τα φωνητικά “καθαρίζουν” και τώρα ακούω και το μπάσο. Παίξανε κομμάτια από τον καινούριο τους δίσκο κατά κύριο λόγο, χωρίς να λείπουν όμως και εκείνα από παλαιότερες κυκλοφορίες, όπως τα “Swallow” και “Nothing” -το οποίο εικάζω πως προστέθηκε στο τέλος της setlist σφήνα, μετά από απαίτηση του κοινού. Την μπάντα την έχω δει ουκ ολίγες φορές, τη συγκεκριμένη όμως δεν τη συγκαταλέγω στις καλύτερές τους, και σίγουρα ο ήχος δεν τους βοήθησε ιδιαίτερα. Παρόλ’ αυτά εγώ δε γίνεται να μην τους απολαύσω, τα κεφάλια δε σταμάτησαν να ανεβοκατεβαίνουν, ενώ το κλείσιμο με “Never”-“Mouth”-“Nothing” ήταν απλά εκτονωτικό.
Agnes Vein
Ο χώρος αρχίζει να βαλτώνει και οι τελευταίοι shamans of grief της βραδιάς ανεβαίνουν στη σκηνή. Οι Agnes Vein μάς ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσουν το καινούριο τους δίσκο “Soulship”. Το tempo πέφτει, το κούρδισμα πέφτει κι άλλο, και η fuzzίλα θα μείνει να βουίζει στα αυτιά μας για πολλές ώρες ακόμα. Τα φωνητικά αλλά και αρκετά riffs με παρέπεμψαν σε black καταστάσεις αρκετές φορές, και το αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ. Ακούγοντας βέβαια μετά και το δίσκο στο bandcamp, καταλήγω στο οτι το live μπορούσε να πάει και καλύτερα. Το τελευταίο κομμάτι του σετ τους ομολογώ οτι μου κακοφάνηκε, καθώς η μάλλον απότομη αλλαγή ταχυτήτων ξένισε λίγο στο αυτί μου, μιας και μόλις είχε τελειώσει μια διασκευή από Electric Wizard, δεν πειράζει όμως, καθώς η συνολική τους εμφάνιση ανταποκρίθηκε τελικά των υψηλών προσδοκιών μου, μετά από τα καλά λόγια που άκουσα για την εμφάνισή τους με τους Conan. Σίγουρα θα φροντίσω να μη χάσω το επόμενο live τους στην Αθήνα.