Στις 29 Μαΐου, οι ‘δικοί μας’ Afformance θα ανέβουν στη σκηνή του AN Club για να μας παρουσιάσουν νέο αλλά και ακυκλοφόρητο υλικό τους. Με αφορμή αυτή την εμφάνιση, αλλά και το νέο τους album “The Place”, η Ειρήνη Παππά μίλησε με το Γιάννη και τον Κώστα για λογαριασμό του Rockin’Athens.gr!
Kαλησπέρες! Θα προσπαθήσω να αποφύγω την πιο cliché πρώτη ερώτηση συνεντεύξεων και να την κάνω πιο πιασάρικη. Περιγράψτε τους Afformance με μία λέξη!
Γιάννης: Rock.
Κώστας: Όχι.
Πόσο καιρό είστε στα δρώμενα ως μπάντα, πότε και πώς έγινε η αρχή;
Κώστας: Η αρχή έγινε το 2005 όταν γνωρίστηκα με τον Γιάννη και τον Πέτρο και κάναμε πρόβες στο home studio του τελευταίου από τις οποίες προέκυψαν και οι πρώτες συνθέσεις.
Γιάννης: Τα πρώτα jams ξεκινήσαν σε εντελώς αυτοσχεδιαστική και πειραματική βάση, και δοκιμάζοντας διάφορους μουσικούς σε διάφορα όργανα αλλά μέχρι το πρώτο μισό του 2006 δεν είχαμε καταλήξει σε κάποιο line up. Έχω την αίσθηση πως το πήραμε πιο “σοβαρά” μετά τη συναυλία των Isis στο Ρόδον. Μας έκανε μεγάλη ζημιά. Αφού θεωρήσαμε πως καταλήξαμε σε κάποιο lineup ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε κάποιες ιδέες και κατα τη διάρκεια τους οριστικοποιήθηκε η σύνθεση της μπάντας η οποία κράτησε μέχρι και τα τέλη του 2010 πραγματοποιώντας συναυλίες και την κυκλοφορία της μοναδικής μέχρι στιγμής full-length κυκλοφορίας μας.
Πού σας βρίσκουμε αυτόν τον καιρό; Κυκλοφορίες βλέπω, lives…
Γιάννης: Στις αρχές Απρίλη γυρίσαμε από μια σύντομη περιοδεία σε Βαλκάνια και Ευρώπη, οπότε παίξαμε μεταξύ άλλων και στο Dunk! Festival μαζί με Balmorea, Heirs, iLikeTrains, Pg Lost, Syndrome, Dorena και αρκετούς άλλους. Ήταν ένα μικρό αλλά δυνατό σερί συναυλιών. Αυτό το καιρό μας βρίσκετε στο στούντιο να ετοιμαζόμαστε για την συναυλία με τους We.Own.The.Sky και En Route Project στο An Club στις 29 Μαΐου, και να δοκιμάζουμε διάφορες ιδέες για την επόμενη κυκλοφορία η οποία ελπίζουμε να είναι το δεύτερο full-length μας.
Πόσο έχει αλλάξει η ανταπόκριση του κοινού στη μουσική σας τα τελευταία χρόνια; Διακρίνω μια άνοδο του είδους ή είναι η ιδέα μου;
Γιάννης: Θεωρούσαμε και εμείς πως το post-rock και τα παρακλάδια του έχουν παρακμάσει και ο κόσμος να έχει χάσει το ενδιαφέρον του, αλλά με οι δυνατές προσελεύσεις στις διάφορες συναυλίες (Long Distance Calling, Tides From Nebula, Maybeshewill κλπ) μας διαψεύδουν, οπότε ίσως να υπάρχει όντως μια άνοδος. Τώρα, για τη μουσική μας συγκεκριμένα, η αλήθεια είναι πως η είδηση της επιστροφής μας στα συναυλιακά και δισκογραφικά δρώμενα βρήκε πολύ θετική ανταπόκριση από ανθρώπους που μας γνώριζαν από τη προηγούμενη δουλειά μας, είτε μας έμαθαν τώρα πρόσφατα.
Κώστας: Όντως το feedback από το κοινό είναι πολύ θετικό σε γενικές γραμμές τόσο από κόσμο που μας γνώρισε τα τελευταία χρόνια όσο και από παλιότερους fans. Δε νομίζω πάντως ότι η ανταπόκριση που θα έχεις εξαρτάται από το μουσικό είδος στο οποίο θεωρητικά ανήκεις και αν αυτό είναι σε άνοδο ή όχι, παρόλο που σίγουρα βοηθάει στο να σε γνωρίσει περισσότερος κόσμος.
Πείτε μας λίγα πράγματα για τον τρόπο σύνθεσης των κομματιών σας. Η δουλειά ξεκινάει από studio jams ή περισσότερο από ατομικές ιδέες του σπιτιού;
Κώστας: Αρκετές φορές ξεκινάει από μια ατομική ιδέα πάνω στην οποία δοκιμάζουμε μέσω jams να δούμε πως μπορεί να εξελιχθεί και στην πορεία προκύπτουν και περισσότερες ιδέες, προτάσεις και διαφωνίες οι οποίες λύνονται πάντα δημοκρατικά (θα σου σπάσω την κιθάρα/πετάλι/λαπτοπ). Αυτή η διαδικασία μπορεί να κρατήσει από μια μέρα έως και μήνες. Ευτυχώς τις περισσότερες φορές ισχύει το πρώτο.
Γιάννης: Πάντως δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη μέθοδο συγγραφής εάν αυτό ρωτάς. Επίσης μπορεί κάποιο κομμάτι να αλλάξει εντελώς στην ηχογράφηση απ’ ότι το παίζουμε στις πρόβες ή στα live.
Μπάντα απωθημένο/είδωλο που θα θέλατε να παίζατε live μαζί;
Γιάννης: Νομίζω πως ο καθένας μας θα έχει να σου πει κάτι διαφορετικό μιας και η βάση των ακουσμάτων του καθενός μας είναι αρκετά διαφορετική, αλλά ευτυχώς έχουμε όλοι σχετικά μεγάλο φάσμα επιρροών και συγκλίνουμε εύκολα μεταξύ μας. Όπως και να ‘χει πιστεύω πως όλοι θα συμφωνούσαμε για Nine Inch Nails, Mogwai, Aphex Twin, Foals…
Κώστας: Και Pink Floyd. Αν υπήρχαν. Γιατί αυτό είναι το μόνο πρόβλημα σε αυτό το ρεαλιστικό σενάριο.
Πόσο δύσκολο πιστεύετε οτι είναι τελικά για μια μπάντα από την Ελλάδα να κάνει καριέρα έξω; Γιατί;
Γιάννης: Εξαρτάται τι σημαίνει η λέξη “καριέρα” για κάποιον. Το πράγμα είναι διαφορετικό εάν θες να παίζεις σε μικρούς χώρους με 15-20 άτομα κάνοντας το κέφι σου ή να γεμίζεις μεγαλύτερα μαγαζιά και να βιοπορίζεσαι από αυτό. Οι θυσίες είναι διαφορετικές σε κάθε περίπτωση.
Όπως και να ‘χει όμως πιστεύω πως πλέον, με την τόσο ταχύτατη δικτύωση και προώθηση μέσω internet τα πάντα ειναί σχετικά εύκολα ασχέτως της γεωγραφικής τοποθεσίας. Σίγουρα οι μπάντες από τη κεντρική Ευρώπη δε χρειάζεται να διασχίσουν τα Βαλκάνια για να “χτυπήσουν” τη hot αγορά της Γερμανίας ή της Αγγλίας, οπότε έχουν σίγουρα ένα ατού παραπάνω. Πάντως μη κοροϊδευόμαστε, πέραν του γεωγραφικού, οι μπάντες έξω αντιμετωπίζουν πάνω κάτω τα ίδια πρόβληματα με εμάς (πάντα σε επίπεδο μπάντας μιλώντας), οπότε έχει να κάνει καθαρά με το πόσο διατίθεται (και βαστάει η τσέπη της φυσικά) μια μπάντα να τρέξει για να περιοδεύσει, να κάνουν τα μέλη θυσίες από τον προσωπικό τους χρόνο και φυσικά πόσο μετράει η μουσική της. Αλλά όσο και να μετράει η μουσική, μόνη της δύσκολα θα καταφέρει κάτι.
Για να μη παρεξηγηθώ όμως υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις χωρών όπως οι περισσότερες Σκανδιναβικές που υπάρχει ανάλογη εκπαίδευση, ειδικά κονδύλια και επιδοτήσεις για ανερχόμενα συγκροτήματα, αλλά και πάλι είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτά.
Μιλήστε μας λίγο για το νέο σας δίσκο, “The Place”.
Γιάννης: To “The Place” είναι ουσιαστικά η μουσική που μας ζητήθηκε να γράψουμε για την ομώνυμη χοροθεατρική performance της ομάδας Bitchy-D. Είναι 4 κομμάτια υπό μία ενότητα λοιπόν, η οποία ήταν η τρίτη και τελευταία πράξη της παράστασης. Η Ευτυχία (σκηνοθέτις και επικεφαλής της ομάδας) μας πλησίασε με το brief της παράστασης και δεχθήκαμε να συμμετέχουμε μιας και πέρα από το πολύ ενδιαφέρον θέμα, ήταν μια πολύ καλή αφορμή για δημιουργική επαναδραστηριοποίηση. Το να δουλεύουμε με deadlines αποδείχθηκε πολύ αποδοτικό αλλά και νέο για εμάς. Το αποτέλεσμα ενθουσίασε τις Bitchy-D και εμείς νιώσαμε ότι ήταν μια ολοκληρωμένη δουλειά οπότε και αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε. Επιλέξαμε το μέσο του βινυλίου και όχι CD για τον λόγο του ότι η δημιουργική ελευθερία στο οπτικό κομμάτι (εξώφυλλο, χρώμα του δίσκου), αλλά και επειδή θεωρούμε πως έχει πιο ουσιαστική υπόσταση σαν αντικείμενο.
Ως ακροατές και ως μουσικοί τι προτιμάτε, βινύλιο, cd ή mp3, και γιατί;
Γιάννης: Κατά τη γνώμη μου το βινύλιο είναι ο βασιλιάς των formats. Απλά όλη του η αίσθηση νικάει σε κάθε debate με όποιο άλλο μέσο αναπαραγωγής. Δε θα σταθώ στον μύθο περί ποιότητας ήχου, γιατί και να υπάρχει όντως καλύτερη ποιότητα, δε νομίζω οι δίσκοι που αγοράζουμε στα ηχοσυστήματα που διαθέτουμε και στα σπίτια που μένουμε, να μπορούν να αποδόσουν καλύτερα από ένα CD. Το CD από την άλλη παραμένει ένα οικονομικό, βολικό και ελαφρύ αντικείμενο, αλλά εντελώς ευτελές μπροστά στο βινύλιο, και για αυτό έχει πέσει κατακόρυφα η ζήτησή του. Τα mp3 και γενικώς τα ψηφιακά formats είναι εξαιρετικά γιατί μπορείς να χωρέσεις δεκάδες ώρες μουσικής μέσα σε μια καρτούλα στο μέγεθος του νυχιού σου. Γενικώς είναι το μέσο της γενιάς μας και έχει ωθήσει ολόκληρη τη μουσική βιομηχανία σε εντελώς άλλους δρόμους που δε θα μπορούσαμε καν να φανταστούμε, οπότε έχει τουλάχιστον τον σεβασμό μας.
Κώστας: Βινύλιο για την ομορφιά και την συναισθηματική αξία, cd για την ποιότητα του ήχου και mp3 γιατί καλώς ή κακώς αυτή είναι η μορφή στην οποία ακούμε πιο συχνά μουσική. Βασικά FLAC ftw.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια των Afformance; Έρχεται κι ένα live τέλη του μήνα απ’ ο,τι έχουμε ενημερωθεί, σωστά;
Γιάννης: Και πολυ σωστά έχεις ενημερωθεί! Η συναυλία αυτή θα γίνει τη Τετάρτη 29 Μαΐου στο An Club όπου θα παίξουμε με τους We.Own.The.Sky με τους οποίους θέλουμε να μοιραστούμε τη σκηνή εδώ και πολύ καιρό και χαιρόμαστε που επιτέλους θα το κάνουμε, και τους En Route Project που εάν δε κάνω λάθος θα είναι από τις πρώτες τους εμφανίσεις και κινούνται σε πιο trip hop μονοπάτια σε συνδυασμό με ενδιαφέροντα visuals. Ελπίζουμε να στανταριστούν κάποιες ακόμα συναυλίες για μέσα στο καλοκαίρι ενώ παράλληλα θα δουλεύουμε για την επόμενη κυκλοφορία μας και για τη προώθηση του “The Place”.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!