Ντεμπούτο για τους Αθηναίους Aeon Aphelion – αφήλιο για τους περίεργους είναι το σημείο εκείνο στην τροχιά ενός πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος που απέχει το περισσότερο από τον Ήλιο, για την Γη είναι πάνω-κάτω στις 4 Ιουλίου. 4 Ιουλίου…Η ημέρα της διακήρυξης της αμερικανικής ανεξαρτησίας συμπίπτει με το γήινο αφήλιο… Είναι βέβαια γνωστό ότι οι Αμερικάνοι πατέρες ήταν στην πλειονότητα τους μασόνοι, ενώ οι τότε ακόμα αποικίες δεν ήταν παρά 13, αριθμός ο οποίος είναι σαφώς συμβολικός και ακόμα και μέχρι τις μέρες μας διατηρεί…
Τέλος πάντων, οι Aeon Aphelion στο ντεμπούτο τους “Visions of Burning Aeons” παραδίδουν βλοσυρό doom metal, το οποίο – όπως διαπιστώσατε – προσφέρεται για σκοτεινούς συνειρμούς. Αυτό που πραγματικά μου αρέσει σε αυτό το album, είναι η αγνότητά του, αν μπορώ να το θέσω έτσι. Εν έτει 2014, θα περίμενε κανείς ένα doom σχήμα να παρεκκλίνει προς τα κάπου, βρε προς το death, βρε προς το goth, βρε προς το stoner… Όχι! Αυτοί οι κύριοι παίζουν καθαρό και παλιομοδίτικό doom, με τα μεγάλα riff του, τις στοιχειωτικές μελωδίες του, τις σωστές ταχύτητες – αργές μεν, αλλά όχι τόσο που να τους πεις γραφικούς ή επιτηδευμένους – τα καθαρά φωνητικά…
Εδώ τα φωνητικά με στεναχωρούν λίγο ρε γαμώτο. Γιατί ενώ θέλω να δώσω άπειρο credit στην μπάντα που δεν πήγε στην εύκολη λύση των ημιbrutal γρέζων φωνητικών – αυτό που λέγαμε περί μη παρέκκλισης πριν – εν τούτοις δε μπορώ να μην πω ότι η φωνή είναι κάπως αδύναμη. Και είναι κρίμα, γιατί οι κατεργάρηδες έχουν πραγματικά υπέροχες συνθέσεις, στις οποίες έχουν κολλήσει πολύ ευρηματικές φωνητικές γραμμές, οι οποίες όμως κάπου χάνουν στην εκτέλεση. Δε ξέρω αν είναι θέμα παραγωγής, δυνατοτήτων ή ηθελημένου ύφους, γιατί τα παιδιά μπορεί εκεί να στόχευαν και απλά εγώ να μην το πιάνω, αλλά πώς το λένε, σε ένα διαμάντι σαν το “Ophitic Doctrine” θα ήθελα περισσότερη δύναμη και βάθος στην ερμηνεία.
Κατά τ’ άλλα δεν νομίζω ότι το πράγμα χρειάζεται καμιά τρομερή ανάλυση. Οι φόρμες του doom είναι πάνω κάτω γνωστές, οπότε αυτό που μετράει είναι η έμπνευση, και απ’ αυτό το “Visions of Burning Aeons” έχει κάργα. Τα κομμάτια είναι ευκολομνημόνευτα χωρίς να είναι απλοϊκά, οι συνθέσεις είναι δουλεμένες, με αρκετές εναλλαγές ώστε να είναι ενδιαφέρουσες αλλά χωρίς σε καμία περίπτωση να χάνουν την αμεσότητά τους, οι lead κιθάρες χρωματίζουν σκοτεινά και όμορφα…Η μουσική των Aeon Aphelion γενικά είναι κατά κάποιον τρόπο περιγραφική, γεννάει εικόνες και συναισθήματα. Δεν είναι goth, δεν είναι atmospheric, αλλά είναι βαθειά σκοτεινή και ατμοσφαιρική μένοντας πιστή σε καθαρές doom φόρμες.
Και μιας που είπαμε για εικόνες, να συμπληρώσουμε πριν κλείσουμε ότι το σχεδόν Lovecraftικό εξώφυλλο πιάνει άψογα το απειλητικό και occult feeling του δίσκου. Αν θέλετε το doom σας λοιπόν καθαρό και σκοτεινό, μην το σκέφτεστε και πολύ. Τα παλικάρια έχουν τον δίσκο τους ανεβασμένο για ελεύθερο downloading, ψάχτε τον, ακούστε τον, και σε καμιά ώρα θα βρείτε τον εαυτό σας να αναρωτιέται τι συμβολίζει ο Baphomet που υποθετικά λάτρευαν οι Ναΐτες – και γιατί μετά την εξολόθρευσή τους το κρανίο με τα κόκκαλα που συμβόλιζε τον Γολγοθά εμφανίστηκε σαν Jolly Roger στα πειρατικά πλοία του Νέου Κόσμου, ενώ το Jolly Roger καθαυτό φαίνεται να προέρχεται από το Γαλλικό jolie rouge, που σημαίνει ωραίο κόκκινο, και κόκκινο ως γνωστόν…
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : Ωραίες συνθέσεις, που σε συνδυασμό με την παραγωγή σε βυθίζουν στην απειλητική ατμόσφαιρα του δίσκου.
The Bad : Η φωνή θα έπρεπε να πατάει πολύ πιο γερά σε μια τόσο επιβλητική κυκλοφορία.
Βαθμολογία: 3 / 5
[/stextbox]