Αυθόρμητος και ειλικρινής, ο Βαγγέλης των Above Us The Waves απαντά στις ερωτήσεις της Μυρτώς Ραμμοπούλου, με ιστορίες από την ευρωπαϊκή τους περιοδεία και προοικονομώντας το “φλώρεμα” της τελευταίας(;) metalcore ελληνικής μπάντας. Όλα αυτά, λίγο πριν τα κύματα σαρώσουν το An Club στις 19 του Γενάρη (αυτό το Σάββατο δηλαδή) σε μία συνάντηση με τους Once Them Edens, Meet the Maker και Malignant!
Μια αρχική ερώτηση: το όνομά σας είναι παρμένο από την ομώνυμη ταινία με τα υποβρύχια ή καμία σχέση;
Πρόκειται περί συνωνυμίας. Τώρα ο στόχος είναι όταν ψάχνεις above us the waves στο youtube, να βγάζει πρώτα εμάς! Βέβαια δανειστήκαμε κάτι από τη ταινία στο τελευταίο album (βρείτε το και ψιθυρίστε το στον drummer μας)!
Καλύτερος δίσκος για το 2018 και πιο λιγουρευτά αναμενόμενος για το 2019;
Προσωπικά το “Turnstile” σαν καλύτερος “σκληρός” δίσκος του ’18. Άκουσα πολλές φορές και το προσωπικό της Laura Jane Grace από Against me! και το δίσκο των Idles. Θα γίνω κλισέ και θα πω ότι περιμένουμε καινούριο Ιn Flames με αυτή τη κρυφή ελπίδα ότι θα είναι τέλειο! Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Έχουμε πολύ καιρό να σας δούμε, δύο χρόνια για την ακρίβεια. Τί έχει αλλάξει από τότε και πόσα… κύματα πέρασαν από πάνω σας;
Κι όμως είναι 3 (σ.σ. ωραία μαθηματικά ξέρω!) – από τις 17 Γενάρη του 2016! Μετά κλειστήκαμε στο στούντιο, ίσως για παραπάνω καιρό από όσο έπρεπε, δουλεύοντας τις λεπτομέρειες του album και με το που το τελειώσαμε, κάναμε ένα tour κυρίως στο εξωτερικό, να το “τεστάρουμε”. Ακολούθησε η αναμονή για την επίσημη κυκλοφορία και από τότε πιάσαμε ξανά τα σανίδια εντός κι εκτός συνόρων, όπου μας δίνεται η ευκαιρία. Οπότε, μια γέννα και πολλά μίλια μετά, είμαστε ξανά έτοιμοι για την Αθήνα!
Νιώθετε ποτέ “έξω απ’τα πράγματα” ζώντες εκτός Αθηνών, που θεωρητικά βρίσκεται το κέντρο των εξελίξεων; Θα μπορούσε αυτό να λειτουργεί και θετικά και εάν ναι, πώς;
Μάλλον μείναμε οι μόνοι που παίζουμε “metalcore”; Άλλαξε η φάση; Κάποιος να στείλει γράμμα με μαντάτα στο χωριό! Πέρα από την πλάκα με το facebook μαθαίνουμε όλα τα κουτσομπολιά των δυο μεγαλουπόλεων της χώρας και θα κάνουμε τέλειο fit-in το Σάββατο! Πέρα κι από την δεύτερη πλάκα, όντως λειτουργεί θετικά, ειδικά στο ότι δεν έχουμε το “εύκολο” live και την “παρέα” που θα γεμίσει το μαγαζί, γιατί στην Καβάλα αυτοί είναι οχτώ άτομα και επίσης δεν έχουμε live stage! Δεν λέω ότι οι μπάντες που τους δίνεται αυτή η ευκαιρία σε μια μεγαλούπολη δεν το αξίζουν, απλά εμάς μας σκληραγώγησε κατά κάποιο τρόπο αυτό και απομάκρυνε τις ψευδαισθήσεις. Για να έχουμε την ευκαιρία να παίζουμε και να μένουμε στη μνήμη του κόσμου, τρέχουμε σε κάθε άκρη της Ελλάδας, έχουμε γίνει σχεδόν local band για Βουλγαρία και λοιπά Βαλκάνια και φέτος τολμήσαμε να πάμε και ακόμα πιο βόρεια με βάρκα την ελπίδα και το DIY. Φυσικά πολλές φορές φάγαμε τα μούτρα μας, αλλά θέλουμε να παίζουμε σε νέο κόσμο και να δίνουμε το 1000% ,γιατί ειδικά έξω κανένας δεν θα σου χαϊδέψει τ’ αυτιά και ούτε θα σε ξαναδεχτεί εύκολα αν είσαι μέτριος.
Το 2018, λοιπόν, σας βρήκε να περιοδεύετε στην Ευρώπη. Μίλησέ μου για την εμπειρία αυτή: highlights, πιο ωραίο κοινό, αμήχανες ή αναπάντεχες στιγμές, πραγματικά δύσκολα περιστατικά.
Μια δυσκολία ήταν όλο (γέλια)! Νομίζω κοιμηθήκαμε σε φυσιολογικό κρεββάτι μόνο στη Στουτγκάρδη, που έτυχε να έχουμε συγγενείς και μας λυπήθηκαν. Γενικά το στήσαμε όλο μόνοι μας και είναι η τρίτη ή τέταρτη φορά, που μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία και σίγουρα το DIY έχει πάντα παγίδες, όσο κι αν μαθαίνεις με τον καιρό. Δεν θα πάνε ποτέ όλα ρολόι, θα παίξεις και σε μια τρύπα χωρίς αέρα με τέσσερα άτομα για κοινό, θα χάσεις λεφτά, θα σκάσει το λάστιχο μετά το ένα live, που έβγαλες λίγα λεφτά και χάρηκες, θα τραφείς με haribo και όχι από επιλογή. Το θέμα είναι ότι για κάποιο μυστήριο λόγο το ξανακάνεις! Σίγουρα το πιο weird σκηνικό ήταν όταν μείναμε στο πιο σάπιο hostel του πλανήτη στη Βουδαπέστη και ο ιδιοκτήτης μας είπε στεγνά πως αν το βράδυ μπει ένας κοντός στο δωμάτιο για να μας κλέψει, να μην μασήσουμε και να τον δείρουμε, γιατί το κάνει συχνά!
Λάβατε την ανταπόκριση που θα θέλατε; Αν υπήρχε κάτι που θα αλλάζετε, τί θα ήταν αυτό;
Κοίτα, την προηγούμενη χρονιά παίξαμε στο Βελιγράδι για δύο άτομα (τέσσερα εισιτήρια είχε και οι δυο απλά είδαν φως και μπήκαν). Φέτος στο ίδιο venue είχε 120 άτομα! Για εμάς αυτή είναι η μεγαλύτερη δικαίωση και η ανταπόκριση δεν είναι κάτι που περιμένεις ή απαιτείς. Απλά το κάνεις, το κάνεις όσο πιο καλά γίνεται και οι θεοί του rock n’ roll έρχονται να βοηθήσουν! Κάθε φορά μαθαίνεις! Στερνή μου γνώση να σ’είχα πρώτα! Γηράσκω αεί διδασκόμενος!
Πού προσανατολίζεστε πλέον, συνθετικά αλλά και “στρατηγικά”;
Το στρατηγικό πλάνο λέει πολλά live Ελλάδα τώρα, γιατί την έχουμε ξεχάσει, κυρίως λόγω βεβαρημένης καθημερινότητας, γιατί από το metal δεν έζησε κανείς (που να ξέρω εγώ τουλάχιστον). Επίσης, στόχος να αποκτήσουμε όλη τη συλλογή “ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ” ύπουλα βάζοντάς τους χορηγό σε κάθε live, ενώ έχουμε μέλος, που δεν ξέρει ποιοι είναι οι Sodom. Μετά πρέπει να σκεφτούμε τον επόμενο δίσκο, που σίγουρα θα τη “φλωρέψουμε” τη φάση ακολουθώντας τα στερεότυπα τους ιδιώματος που υπηρετούμε!
Τί να περιμένει το κοινό σας και τί περιμένετε εσείς από το live του Σαββάτου;
Ζω για τις συνεντεύξεις που στην ερώτηση 8 βάζουν μετά το αριθμό παρένθεση και βγαίνει η φατσούλα με τα γυαλιά! Αυτό.
(σ.σ. για λόγους ευθιξίας και επαγγελματικού editing η φατσούλα αφαιρέθηκε, η απάντηση ωστόσο αφέθηκε ως έχει για λόγους α-λογοκρισίας)
Σε ευχαριστώ! Θα τα πούμε στο An στις 19!
Ξέρεις πόσοι μου το έχουν πει αυτό αυτή την εβδομάδα;
(σ.σ. γελάω ακόμα με τον κοντό του hostel…)