Ξέρετε, μερικές φορές χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς για λίγο καιρό από κάτι που πραγματικά αγαπάς, ώστε μετά να το ανακαλύψεις ξανά και να το κερδίσεις!
Κάπως έτσι έκανα και με το δεύτερο δίσκο των αγαπημένων μου Sadhus, καθώς όσες φορές προσπάθησα να ξεκινήσω να γράφω κάτι, αυτό έπεφτε στο κενό αφού το περιεχόμενο των γραπτών μου δεν αντικατόπτριζε το μουσικό περιεχόμενο του “Big Fish”. Ορίστε λοιπόν η άποψη μου για αυτό!
Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος δημιούργησε πολλές χαρακιές στη ψυχή, στο σώμα και στο μυαλό μου (όσο έχει απομείνει τέλος πάντων), οπότε λοιπόν αυτός εδώ ο δίσκος θα έπρεπε να είναι ισάξιος του πρώτου ή ακόμα καλύτερα ένα σκαλοπάτι καλύτερος του. Και μαντέψτε, δεν είναι μόνο ένα σκαλοπάτι καλύτερος του, αλλά πολλά παραπάνω!
Αυτό γίνεται εμφανές από το εξώφυλλο, ακόμα που σου κλείνει το μάτι ότι κάτι πολύ μεγάλο υπάρχει εδώ μέσα. Επίσης η παραγωγή είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε το συγκρότημα και ο παραγωγός να επιτύχουν, ώστε όλα τα κομμάτια να αποκτήσουν τον όγκο που τους πρέπει και μια live οντότητα, μιας και οι Sadhus είναι κατεξοχήν ένα τέτοιο συγκρότημα!
Στο μουσικό σκέλος αυτής της κυκλοφορίας τα πράγματα είναι απλά, λιτά και απέριττα. Το sludge metal των Sadhus ακούγεται πιο φρέσκο, πιο αναζωογονητικό, πιο επίκαιρο, αλλά πάνω από όλα ΗΓΕΜΟΝΙΚΟ!
Από τον ογκόλιθο με το όνομα “Hyper Roller” που ανοίγει το δίσκο, ένα γρήγορο και heavy κομμάτι καταλαβαίνεις ότι το συγκρότημα έχει εισάγει πολλά νέα στοιχεία στον ήχο του και που στη συνέχεια γίνονται πολύ πιο εμφανή. Στο “Flesh” που ακολουθεί οι ταχύτητες πέφτουν και το συγκρότημα δημιουργεί ένα κλασσικό sludge/doom metal ύμνο, όπως μόνο αυτοί μας χαρίζουν. Το “Lazarus” είναι η επιτομή του ήχου των Sadhus, είναι αυτό το τραγούδι που συναντάει το sludge με το black metal riffing, είναι η δική τους ωδή στην ανιερότητα, με τον Σταύρο να ξερνάει τις σάρκες του. Σειρά έχει το τραγούδι που έδωσε το όνομα του στο δίσκο, το “Big Fish”. Είναι το κομμάτι που απολαμβάνεις περισσότερο από όλα αφού η κλιμάκωση του γίνεται σταδιακά. Στο “Sobbing Children” οι ταχύτητες ανεβαίνουν και πάλι, καθώς ο Θωμάς μας χαρίζει μερικά από τα πιο όμορφα και γεμάτα feeling solos του. Το μεγάλο finale όμως έρχεται με το “I.P.S. (Intelligent Psycho Sludge)”, έναν αβυσσαλέο sludge metal ύμνο, που μόνο οι μεγάλες μπάντες γράφουν.
Συμπερασματικά, το “Big Fish” είναι αυτό που έπρεπε και ήθελαν να κυκλοφορήσουν οι Sadhus, είναι ο δίσκος που θα τους δώσει ακόμα περισσότερους οπαδούς, είναι ο δίσκος που θα μας κάνει να γονατίσουμε στη επόμενη live εμφάνισή τους, αλλά προπάντων είναι το όραμα και των πέντε τους!