Το 25ο album των γερόλυκων είναι μια πραγματική γιορτή του παππουδό – hard rock, καθώς μπορεί τα δόντια να έχουν πέσει, αλλά η μασέλα δαγκώνει γερά. Ο αρχηγός Mick Box έχει κατασταλάξει στους βασικούς του συνεργάτες Bernie Shaw (φωνητικά) και Phil Lanzon (πλήκτρα) από το 1986 (!) και μας παραδίδει, μάλλον, την καλύτερη κυκλοφορία τους από την αναγέννησή τους το 2008 με το “Wake the Sleeper”.
Μην περιμένετε να ακούσετε κανένα νεωτερισμό εδώ προφανώς. Θα μου προκαλούσε ιδιαίτερη έκπληξη αν κάποιος ακροατής κάτω των 30 ετών θα ασχολούταν σοβαρά με το album. Οι κάπως μεγαλύτεροι οπαδοί, όμως, του κλασσικού ήχου, που η μπάντα καθιέρωσε με albums όπως τα “Magician’s Birthday” και “Return to Fantasy”, θα βρουν αρκετά πράγματα εδώ μέσα που θα τους ενθουσιάσουν.
Τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το καταπληκτικό proggy “It’s All Been Said”, αλλά και το Deep Purple – ικό “Rocks In The Road”. Αν δεν υπήρχε η κρυστάλλινη παραγωγή θα νομίζαμε ότι, με το μπάσιμο του “Falling Under Your Spell” έχουμε μεταφερθεί στα 70’s και ακούμε το sequel του “Easy Living” με το χαρακτηριστικό shuffle ρυθμό του. Ακούγοντας την εισαγωγή του “Goodbye To Innocence” ένα δάκρυ θα κυλήσει, αλλά θα στεγνώσει γρήγορα, καθώς οι Russell Gilbrook και Davey Rimmer μας ταρακουνούν με το χορευτικό ρυθμό τους.
Οι Box και Lanzon δεν χάνουν ευκαιρία να επιδοθούν σε σολιστικές «ξιφομαχίες» με ιδιαίτερα αρμονικό αποτέλεσμα, χαρακτηριστικό του ήχου της μπάντας, όπως στο βίντεο του album “Take Away my Soul”, αλλά και στο ομώνυμο φοβερό άσμα. Ο δε Shaw ακούγεται πραγματικά αγέραστος και φοβερά ορεξάτος μην κάνοντας οικονομία στη φωνή του, την οποία συχνά οδηγεί σε απόλυτα ελεγχόμενες κορυφές διατηρώντας την ερμηνευτική του ακεραιότητα, πράγμα που μαρτυρά την τεράστια εμπειρία του.
Το “Living the Dream” είναι σίγουρα μία επιτυχία, η οποία γίνεται ακόμη πιο σημαντική αν αναλογιστούμε το μουσικό προϊόν που έχει προσφέρει αυτή η μπάντα εδώ και μισό αιώνα. Οι οπαδοί του παραδοσιακού hard rock ήχου έχουν βρει το καταλληλότερο άκουσμα για το φθινόπωρο.