Εναλλακτικός τίτλος: Πώς ταξίδεψα σε μια καταιγίδα.
Ας ξεκινήσουμε με την εξής παραδοχή: η post είναι όμορφη και ταξιδιάρικη. Είναι η μουσική που θα βάλεις στο αυτοκίνητο σε μια βόλτα βράδυ που θες να χαλαρώσεις, όταν έχεις πήξει στη δουλειά ή στο διάβασμα ή όταν έχεις στοίβες ασιδέρωτα και θες να φανταστείς ότι είσαι καβαλάρης στη Μέση Γη για να δώσεις λίγο νόημα στη βαρεμάρα σου. Ωστόσο πια, ξέρεις ότι δε θα ακούσεις και κάτι εντελώς καινούριο, αλλά αυτό δε σε πειράζει, γιατί ποιος είπε ποτέ “όχι” σε άλλο ένα καλό album;
Οι Message In a Cloud είναι Έλληνες. Ξεκίνησαν το 2014 σαν προσωπικό project του Νικόλα Λουκόπουλου (Νibiru, Decemberance κ.α.), στον οποίο ανήκει και η σύνθεση όλης της μουσικής, και έγιναν actual συγκρότημα το 2015. To “Anassa”, που μας ήρθε μόλις πριν λίγες μέρες, είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά.
Από το όνομα και μόνο περιμένεις να ακούσεις post. Η κιθάρα, κλασική για το είδος, δηλώνει αμέσως “ταυτότητα”. Το “Hellena” με απαλά πλήκτρα και ακουστική κιθάρα λειτουργεί άψογα ως intro, για να ανέβεις σιγά σιγά στο σύννεφο που σου υπόσχεται το όνομα της μπάντας. Αν και η μετάβαση στο “Apophenia”, το δεύτερο κομμάτι, δεν είναι και η πιο ομαλή: το κόψιμο στο τέλος του “Hellena” είναι λίγο άγαρμπο από τεχνικής άποψης, η δυνατή εισαγωγή του σε παρασέρνει. Μετά από τρία λεπτά, ξέρεις ότι μάλλον πάμε για καταιγίδα και έχεις ήδη μια υποψηφιότητα για το καλύτερο track του album.
Μη βιάζεσαι όμως, γιατί έρχεται το “The Need and the Needle”. Δυνατό, στιβαρό, με σφιχτό ρυθμό και drums on point, με εναλλαγές χρωματισμών που αποδίδουν την εναλλαγή των συναισθημάτων όταν σου λείπει κάτι ή κάποιος. Ατμοσφαιρικό και μελαγχολικό, με μόνο μείον τα λίγο “ξερά” τύμπανα. “You used to die in my hands”: ο πιο φορτισμένος συναισθηματικά τίτλος όλου του album και περιμένεις να πεθάνεις. Βιολί και τσέλο, όμορφα εκτελεσμένα και με ομολογουμένως ταιριαστή μελωδική γραμμή, για κάποιο λόγο δε “δένουν” σαν σύνολο. Όλο το κομμάτι, που είναι μεν καλό, έχει κάτι απροσδιόριστα ασύνδετο και το “χώσιμό” του δεν έχει το δυναμισμό που θα περίμενες για ένα κομμάτι με τέτοιο τίτλο.
Οπότε πλησιάζεις στο τέλος σιγά σιγά με μια αγωνία αν θα ακούσεις κάτι πιο δυνατό πια και έρχεται το “Under the Blanket”, το ξέσπασμα που χρειαζόσουν και είναι σαν λύτρωση. Εδώ αποκτά νόημα το “You used…” σαν προοίμιό του, γιατί μάλλον ο πόνος και η αγωνία της απώλειας, δε συγκρίνεται με το κενό που προσπαθείς να νικήσεις κουκουλωμένος με ένα πάπλωμα, που μικρός νόμιζες θα σε προστάτευε από τα τέρατα και το σκοτάδι. Κλασικό αγαπημένο μελαγχολικό post. Υποψηφιότητα νούμερο δύο, κυρίες και κύριοι.
Και έρχεται το τέλος, με γρήγορο και αγωνιώδες beat, με τα αναμενόμενα κοψίματα του ρυθμού για να μπει ατμοσφαιρικά η κιθάρα. Ταιριαστός post επίλογος, χάσιμο και αποδόμηση στο “I decomposed a song today”.
Απολογισμός και απονομή βραβείων: Καθ’ όλη την ακρόαση, αναρωτιόμουν αν αυτό που ακούω είναι αυτό που θέλω να ακούσω, προϊδεασμένη από το όνομα της μπάντας, που ομολογουμένως μου άρεσε πολύ, ή αν στ’ αλήθεια μου επικοινώνησαν το μήνυμά τους και την αύρα τους κι αν όντως υπήρξε κάτι για’ μένα σε αυτό το σύννεφο. Κι εκεί λοιπόν που τα αναρωτιέμαι όλα αυτά, αποφασίζω να ψάξω τι σημαίνει apophenia. Επιστημονικά λοιπόν (από το Wikipedia, lol) “apophenia is the tendency to perceive a connection or meaningful pattern between unrelated or random things, eg seeing shapes in clouds.” Ωωωω, I see what you did there! Good job Message In a Cloud!
Βραβεία: “Under the Blanket” το χρυσό με τα μπούνια. To “Apophenia” ακολουθεί. Τιμητική διάκριση: “The Need and the Needle”.
Υ.Γ.: Για όσους θέλουν να έχουν το full ψυχεδελικό artwork στολίδι στο σαλόνι τους και στη συλλογή τους, 200 βινύλια θα κυκλοφορήσουν στις 13/07/18 από την Ikaros Records.