Εάν ποτέ ο κόσμος κυριευτεί από το συναίσθημα της επιθυμίας να αγαπηθεί και να χορεύει σε ατμοσφαιρικούς pop ρυθμούς, οι Kadebostany θα το έχουν επιβάλλει. Με αφορμή το Monumental Tour άλλη μια επιδρομή στην χωρά, συγκεκριμένα στο Fuzz Club πραγματοποιήθηκε από τους οι Ελβετούς φίλους μας το βράδυ του Σαββάτου, εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα «όπλα» να μας αντιμετωπίσουν ξανά και να μας κάνουν για άλλη μια φορά πιστούς ακολούθους τους. «Σύμμαχοι» τους οι Foam όπου αποτέλεσαν ένα ουσιαστικό opening act στο stage του Fuzz.
Aνταπόκριση: Έφη Καραμουσάλη / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Αν και νωρίς το Fuzz Club γέμισε με γρήγορους ρυθμούς μέχρι που ο δείκτης του ρολογιού έδειξε 9:23 ακριβώς, όπου η opening act μπάντα εμφανίστηκε. Αρκετά σοβαροί και τα δυο μελή, ξεκίνησαν με αξιοπρεπείς μελωδίες, που έφθαναν στα αυτιά μου με πολύ γλυκό τρόπο από την τραγουδίστρια. Οι Foam αποτέλεσαν ένα τοποθετημένο μουσικά δίδυμο με απολυτή σαφήνεια. Αισθητός ήταν ο συγχρονισμός τους τόσο στα φωνητικά όσο και στην groove διάθεση τους, αποδεικνύοντας μας με περίτεχνο τρόπο πως ένα synthesizer και μια ηλεκτρική κιθάρα αρκούν να προθερμάνουν το κοινό και να διατηρήσουν τον έντονο ενθουσιασμό τους στα ύψη. Φώτα και προβολείς σε ιριδίζουσες αποχρώσεις όπου συνδυάστηκαν άψογα με τα κρυστάλλινα φωνητικά και το αέρινο vibe. Οι τόνοι διατηρήθηκαν σε ήπιους τόνους με indie electronic μελωδίες να καλύπτουν την set list και να μας χαρίζουν για 35 περίπου λεπτά μια γενναιόδωρη performance απόλυτα οργανωμένη με δεξιοτεχνία και μουσική παιδεία.
Η ώρα 10:31, τα φώτα χαμηλώνουν, το σκοτάδι επικρατεί και η στιγμή που τα δευτερόλεπτα μετρούν αντίστροφα φθάνει. Τρία λεπτά αργότερα ο τίτλος “KADEBOSTANY” που αναγράφεται σε πανό κατεβαίνει. Είναι πλέον κατανοητό πως το Ελβετικό τάγμα θα κάνει επιδρομή έχοντας ως συνέπεια τον απολυτό έλεγχο του ελληνικού κοινού. Η εξαιρετική αυστηρότητα που επιβάλει η μουσική των Kadebostany κατέκλυσε τον χώρο του Fuzz Club, με την απαραίτητη ακρίβεια στην ώρα, να μας εντυπωσιάσει για τα ελληνικά δεδομένα. Ένα οπτικοακουστικό θέαμα που διήρκεσε μιάμιση ώρα, κατάφερε να κάνει τους Έλληνες θαυμαστές να αγαπήσουν ακόμη περισσότερο αυτή την ιδιόρρυθμη μπάντα. Σοβαροφάνεια, εκλεπτυσμένη σκηνική παρουσία, και μεγαλοπρέπεια είναι τα βασικά στοιχειά που θα χαρακτήριζαν τους Kadebostany, καθώς η κάθε σκηνοθετημένη κίνηση, με περίτεχνο τρόπο και συνάμα κομψό μου προκάλεσαν δέος. Μοναδική η Frontwoman, με μελαγχολικά στοιχειά στην χροιά και στο βλέμμα, ξεπέρασε τον εαυτό της με το σολάρισμα στην κιθάρα χωρίς όμως να αποβάλει το αυστηρό της ύφος. δημιούργησε έναν ιδιαιτέρα μοναδικό κόσμο όπου βιώσαμε τον μηδενισμό της βαρύτητας. Ελαφρές αέρινες κινήσεις, σαν να περπατούσε σε κάποιον πλανήτη όπου οτιδήποτε άλλο δεν αφορά την αγάπη και επιβάλει το αντίθετο δεν έχει καμία σημασία. Αξίζει να σημειωθεί η άψογα σοβαρή εμφάνιση του τρομπετίστα, τον όποιο τον διακατείχε το σθένος και η πιστή αφοσίωση ενός πραγματικού στρατιώτη! Δεν παρέλειψαν να εστιάσουν στην ανάγκη του κοινού να συμμετέχει σε μια ακόμη μοναδική performance, τραγουδώντας μαζί του το “Early Morning Dreams”, σηκώνοντας το λάβαρο της Kadebostany’s Republic. Απότομα όπως εμφανίστηκαν, εγκατέλειψαν και την σκηνή, επιστρέφοντας μερικά δευτερόλεπτα αργότερα για το πολυπόθητο encore στο όποιο θα έπαιζαν κομμάτια που αγαπήσαμε να ακούμε, η στιγμή το ”if You Mind If I Stay” ήρθε , και όλο το Fuzz βροντοφώναξε μαζί με την Kristin πως η αγάπη υπάρχει παντού , να μη φοβάσαι.. σαφέστατα και δεν θα έλειπε το “Save Me”, ένα κομμάτι που προσδίδει χαρακτήρα και δεξιοτεχνία. Η ωραιότερη στιγμή της βραδιάς έμελλε να είναι και η τελευταία, καθώς μας προετοίμασαν την πιο ευχάριστη έκπληξη που θα μπορούσαν. Θα το χαρακτήριζα κίνηση Μωυσή, σίγουρα… με μια και μόνο πρόταση ο χώρος του Fuzz χωρίστηκε στην μέση, δημιουργώντας ένα μεγάλο διάδρομο, στον όποιο πρόβαλε η «ντίβα» των Kadebostany. Σαν αερικό εμφανίστηκε στη μέση με την κιθάρα της για να μας τραγουδήσει το “Walking With A Ghost”, σε ακουστική version, ένα κομμάτι που αποτέλεσε την αφορμή να τους λατρέψουμε και αυτό να ριζώσει βαθιά. Ήταν η στιγμή που όλοι ένιωσαν ο ένας πιο κοντά στον άλλον, που τελικά καταφέραμε την Frontwoman να νιώσει την συναισθηματική φόρτιση που μας προκάλεσε και στο τέλος να μετουσιώσει το ψυχρό και αυστηρό της βλέμμα σε θερμό και οικείο, χαμογελώντας μας. Μια εκπληκτική live εμφάνιση για μια ακόμη φορά, με μελωδίες που διαφέρουν αρκετά με αυτές της κοινής Popμουσικής βιομηχανίας, έλαβε τέλος στις 11:57, με τους Ελβετούς Kadebostany να μας ευχαριστούν αποχωρώντας από το stage.
Αναμφισβήτητα από τα πιο πολυσυζητημένα lives με μια εξίσου πολυσυζητημένη μπάντα. Οι Kadebostany δεν σταματούν ποτέ να εκπλήσσουν ευχάριστα και να κάνουν «επιδρομή» με τα απαραίτητα ηθικά και μουσικά εφόδια. Μια μπάντα με αέρινες, εσωστρεφείς και ιδιόρρυθμες καλλιτεχνικές οντότητες που επιμελούνται κάθε κίνηση on stage. Εκκεντρικοί όσο χρειάζεται με κομψότητα, μεγαλοπρέπεια και την απαραίτητη αυστηρότητα στα βλέμματα των μουσικών, στοιχειά που τους προσδιορίζουν μουσικά και ιδεολογικά. Το βράδυ του Σαββάτου δεν άφησαν περιθώρια για οποιαδήποτε αρνητική παρέμβαση στην τέχνη τους, καθώς είχαν ένα οργανωμένο και αρκετά καλά μελετημένο πλάνο με στόχο να μας κυριεύσουν εξ’ ολοκλήρου με το συναίσθημα τους. Ωστόσο δεν κατάφεραν ούτε οι ίδιοι τελικά να μείνουν απόλυτα ακέραιοι, καθώς ήταν ολοφάνερο πως το ίδιο συναίσθημα τους συνεπήρε. Ο πήχης παρέμεινε στο υψηλότερο επίπεδο που θα μπορούσε, αποχωρώντας από το Fuzz με γενναιόδωρες δόσεις μιας εξαιρετικής και οργανωμένης performance.