Μαθήματα Καλαματιανής (και όχι μόνο) εναλλακτικής μουσικής πραγματικότητας μέρος δεύτερο. Στο τέλος της χρονιάς που μας πέρασε ήρθε στα χέρια μας ή για να γίνω πιο συγκεκριμένος έφτασε στα αυτιά μας το ντεμπούτο των Six Ways From Monday.Με ορμητήριο την πόλη της Καλαμάτας και ένα όνομα που δεν θα μπορούσε να περιγράψει με καλύτερο τρόπο αυτό που θα ακούσεις ή μάλλον καλύτερα όλα εκείνα που πρόκειται να νιώσεις.
Είναι άραγε ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα όλα αυτά που θα ακούσεις στις 8 υπέροχες ετούτες συνθέσεις ή μήπως ένα όνειρο που δεν θες με τίποτα να ξυπνήσεις;Με διλήμματα και ερωτήσεις που λαμβάνουν τις κατάλληλες απαντήσεις το μυαλό σου σίγουρα θα γεμίσεις. Αφού αφήσεις πίσω σου το μοναδικό εξώφυλλο που πιο ταιριαστό δεν θα μπορούσε να είναι για να συνοδεύσει τα ηχοχρώματα που θα σε ταξιδέψουν στο χρόνο και σε μερικές στιγμές θα σε συγκινήσουν με ένα τρόπο αναπόλησης αλλά και ελπίδας για το μέλλον ταυτόχρονα, ας πούμε δύο λόγια για το who is who των Six Ways From Monday.Με τον Σταύρο Φανάκη να είναι το κεντρικό πρόσωπο της μπάντας και τις συνθέσεις τους να έχουν κομμάτια από την δική του ιστορία πίσω τους και στο μακρινό πλέον 2000, έρχονται να τον πλαισιώσουν 3 από τους καλύτερους μουσικούς που διαθέτει η πόλη, ο πολύπειρος Πάρης Χατζιαδάμ στο μπάσο με τις εξαιρετικές του μπασογραμμές να χορεύουν πάνω στα τύμπανα του Γιώργου Γιαννακόπουλου και την κιθάρα του Σταύρου να συναντάει άλλοτε με ξεσπάσματα και άλλοτε μελωδικά εκείνη του Δημήτρη Αδαμόπουλου.Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Bandapart Recording Studio, με τον Γιώργο Δημητρακόπουλο να έχει αναλάβει την παραγωγή δίνοντας ζωή και ταυτότητα στον ήχο τους, διατηρώντας μια συνοχή και ένα χαρακτήρα παρουσιάζοντας με τον καλύτερο τρόπο το καθαρόαιμο Alternative Rock τους ντυμένο με μια Skate αισθητική λες και ξεπήδησαν από κάποιο πάρκο στην Καλιφόρνια.
Ας βυθιστούμε στο ξεχωριστό τους σύμπαν, από την Καλιφόρνια στην Καλαμάτα και από το βουνό και την υπέροχη θέα σε αρώματα θάλασσας, όλα αυτά μαζί και είσαι ακόμα στην αρχή και στο εναρκτήριο “I’m nothing” ικανό να σε κερδίσει με τις πρώτες του νότες και το πολύ όμορφο μελωδικό του ρεφρέν ( φιλική συμμετοχή στο ντέφι από τον Lyri Gee γνώριμος ντράμερ και δισκοθέτης στην πόλη της Καλαμάτας).Θέση νούμερο δύο και ένα άρωμα grunge γεμίζει το χώρο με τα δυναμικά ξεσπάσματα του “Birth Of Nuclear Age” και το ογκώδες riff του.Πάσα σε δυνατό μπάσο και μελωδικά parts που σου κολλάνε στο “Lucy’s Summer”.Ακολουθεί το 7λεπτο “Seven” να σε προσκαλεί να κλείσεις τα μάτια και σίγουρα να σε προετοιμάσει κατάλληλα για το -όνειρο- “Sueño” που ακολουθεί , σίγουρα το δικό μου αγαπημένο κομμάτι “do you see what I see, can you feel like i feel”.Με μια δόση ψυχεδέλειας θα σε συναντήσει το “Selfish” ικανό να σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι κάτω από το νερό για 6 λεπτά. Πιο βαθιά θα σε παρασύρει το μπάσο και οι στίχοι που θυμάμαι σίγουρα από την εφηβεία μου που το πρωτοάκουσα με τις μοναδικές παύσεις του να σε στέλνουν σε άλλη διάσταση, δεν είναι άλλο από το “Scream”, γνώρισε το και δεν θα χάσεις.Με χορό κλείνει ο δίσκος και το “Charlotte Sometimes” την πιο 90’s στιγμή του δίσκου ντυμένη με ένα μοναδικό πέπλο που φέρνει και την ομορφιά φασαρίας πειραματικό και noise εκεί που πρέπει για να μας αποχαιρετήσει μέχρι την επόμενη φορά.
Δεν ξέρω τι θα είχε γίνει αν είχαν κυκλοφορήσει τα εν λόγω κομμάτια το 2000, αλλά παραμένει επίκαιρος ο ήχος τους και η αισθητική τους κρύβει κάτι από μια άλλη εποχή και μια ποιότητα που στις μέρες μας σπάνια συναντάς, όπως και κάτι άλλο σπάνιο δικό τους χαρακτήρα και ήχο.Τους Six Ways From Monday θα τους βρεις στην σελίδα τους στο fb, στο bandcamp και που ξέρεις ίσως τους συναντήσεις και σε κάποιο venue κοντά σου να σου διηγηθούν τα όνειρα τους.