Κατ’ αρχάς, ξεχάστε το “Extinct”. Δεν το λέω για καλό ή για κακό, το λέω για αυτό που είναι. Το “1755” είναι πιο σκληρό, πιο βαρύ, πιο στρωτό, θα έλεγα. Αλλά ξέρω ότι δε είναι αυτό που σας τρώει. Αυτό που σας ενδιαφέρει είναι αν δουλεύουν τα πορτογαλικά. Για όσους μη φανατικούς εδώ, το “1755” είναι το πρώτο Moonspell album που είναι γραμμένο εξ ολοκλήρου στα πορτογαλικά, τα οποία, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι και η πιο εύηχη γλώσσα στον κόσμο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η εισαγωγή και κάνα δυο κομμάτια στην αρχή, όπου η χρήση της χορωδίας είναι ακόμα σχετικά έντονη, ίσως σας αποπροσανατολίσει λίγο και θεωρήσετε ότι το “1755” είναι πιο συμφωνικό από ό,τι πραγματικά είναι. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος είναι αρκετά άμεσος με δυνατές κιθάρες που θα σας θυμίσουν πιο παλιές περιόδους της μπάντας. Όχι, δεν είναι σε καμία περίπτωση black metal ή κάτι τέτοιο, μη χαίρεστε, ίσα – ίσα. Νομίζω ότι το “1755” έχει μία σχεδόν χεβιμεταλλάδικη νοοτροπία, η οποία δουλεύει άψογα στη γενικότερη ατμόσφαιρα του δίσκου, ο οποίος, σε περίπτωση που δεν το είχατε πάρει χαμπάρι ακόμα, πραγματεύεται τον τρομακτικό σεισμό του 1755 στη Λισαβόνα – σύγχρονες εκτιμήσεις υπολογίζουν 8,5-9 ρίχτερ, με τις αναφορές της εποχής να περιγράφουν από 3,5 έως 6 (!) λεπτά και ναι, δεν έμεινε τίποτα όρθιο, κατέστρεψε το όποιο αποικιοκρατικό μέλλον της τότε Πορτογαλίας και χρησιμοποιήθηκε από το κίνημα του διαφωτισμού σαν μια πολύ ισχυρή ένδειξη ότι μάλλον δεν υπάρχει θεός.
Οπότε έχουμε κάτι πολύ δυνατό, κάτι πολύ οργισμένο, κάτι πολύ βαθιά Πορτογαλικό. Βλέπετε πώς έρχονται και δένουν τα Πορτογαλικά; Κι εντάξει, δεν είναι και η πρώτη φορά που ακούτε το Ribeiro να τραγουδάει Πορτογαλικά, έτσι δεν είναι; Ναι, ναι, κι εγώ αρχικά φοβόμουν ότι για ολόκληρο δίσκο θα είναι κουραστικό. Αλλά δεν είναι. Αλήθεια. Ταιριάζει. Κι εμένα μου έκανε εντύπωση… Αλλά ταιριάζει. Και προσφέρει και στην ατμόσφαιρα. Και έχουμε και το “Lanterna dos Afogados”. Δεν είναι ωραίο έτσι στα Πορτογαλικά; Και είναι και πολύ όμορφο κομμάτι, από τα πιο ήρεμα και ατμοσφαιρικά του δίσκου, προς το τέλος, ακούγεται κάπως σαν κλείσιμο και δουλεύει πολύ καλά. Και γενικά, είναι καλά τα τραγούδια. Βασικά, είναι καλός δίσκος. Πολύ καλός. Ακούστε τον. Αυτά!