Είναι στιγμές στη ζωή που θέλεις να τις ρουφήξεις ως το μεδούλι! Είναι στιγμές που θέλεις να τις ζήσεις σαν να είναι η τελευταία σου σε αυτό τον κόσμο! Τέτοιες ζήσαμε και το Σάββατο το βράδυ στο χώρο του Fuzz αρκετές ψυχές που έζησαν μερικές από τις ομορφότερες συναυλιακές εμπειρίες των τελευταίων ετών. Το Fraternity Of Sound – ή αλλιώς FOS – άνοιξε την αγκαλιά του και υποδέχτηκε εμάς και μερικά από τα συγκροτήματα που έχουν καθορίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ακραία μουσική. Φυσικά αναφέρομαι στους Godflesh και στους Unsane, όμως το μενού είχε κι άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα…
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Λύσανδρος Λυσανδρόπουλος (περισσότερες εδώ)
Ακριβώς στην ώρα τους και χωρίς καθυστέρηση, οι Φινλανδοί Pharaoh Overload ανέβηκαν στη σκηνή και η πρώτη μου ανησυχία ήταν ο ήχος, μιας και στο Fuzz έχουν καταστραφεί πολλές συναυλίες από αυτό. Ε λοιπόν διαψεύστηκα πανηγυρικά και οι όποιες ανησυχίες είχα πήγαν περίπατο. Οι Pharaoh Overload είναι ένα σχήμα που φτάνει το ψυχεδελικό ροκ σε άλλα επίπεδα, καθώς οι πειραματισμοί τους επί σκηνής και πολύ περισσότερο η σκηνική τους παρουσία σε χάζευαν. Ο ήχος, όπως έγραψα και παραπάνω, ήταν στα καλύτερα του και οι Pharaoh Overload έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μας κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον, ή τουλάχιστον το δικό μου.
Οι Omega Monolith δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς αποτελούν έναν από τους σοβαρότερους εκπροσώπους της εγχώριας σκηνής με αυτόν τον χαρακτηριστικό experimental doom metal ήχο τους. Φυσικά και δεν περίμενα τη συγκεκριμένη εμφάνιση τους για να βγάλω συμπεράσματα, απλά κάθισα σε μια γωνιά και απόλαυσα για ακόμα μια φορά τη δυάδα να επιδίδεται σε όργια επί σκηνής και να είναι ο ορισμός του heavy. Η μουσική τους γενικότερα σε ρουφά, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει σε ένα live τους!
Οι Βρετανοί Ghold ήταν ένα από τα συγκροτήματα που περίμενα πως και πώς να δω, μιας και τους παρακολουθώ στουντιακά και αυτό παράξενο heavy doom metal με… χαζεύει σε στιγμές. Ζωντανά όμως δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα και κάποιες φορές ένιωθα να με κουράζουν, γιατί ενώ εκτελεστικά ήταν άψογοι, όπως και τα προηγούμενα συγκροτήματα, ένιωθα ότι κάτι τους λείπει επί σκηνής ώστε να με κάνουν να απορροφήσω τα vibes της μουσικής τους… Ή απλά περίμενα τους Unsane;
Οι οποίοι Unsane έδωσαν – και με διαφορά μάλιστα – ένα από τα καλύτερα shows που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Βέβαια το ότι είναι σχεδόν τριάντα χρόνια μπάντα, βοηθάει τα μέγιστα σε αυτό. Με ένα απίστευτο νέο δίσκο στα μπαγκάζια τους το τρίο από τη Νέα Υόρκη τα ισοπέδωσε όλα! Hardcore; Punk; Noise; Rock n’ roll; Όλα μέσα σε ένα απίστευτα δουλεμένο χαρμάνι, που όμοιο του δεν έχει εμφανιστεί ξανά σε συναυλιακό χώρο της Αθήνας. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να γράψω για να σας δώσω να καταλάβετε την ασύλληπτη εμφάνιση των Unsane. Τα κλάματα πήγαν να με πάρουν όταν έπαιξαν ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια όλων των εποχών (“Only Pain”)! Και στο “Against The Grain” βέβαια δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ασυγκίνητος… Βασικά όλο τους το perfomance ήταν ένας οδοστρωτήρας. Οι τύποι πρέπει να έρθουν ξανά, γιατί ακόμα και λίγες ώρες μετά, το σύνδρομο της έλλειψης έκανε την εμφάνιση του.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς μετά από μια εμφάνιση σαν των Unsane; Μάλλον τίποτα θα ήταν η απάντηση, αν μετά δεν ακολουθούσαν οι Godflesh, ένα σχήμα-ορόσημο για το doom, το post, το sludge, το industrial και γενικότερο τον extreme χώρο. Έχοντας επηρεάσει σχεδόν τους πάντες αλλά και κανέναν ταυτόχρονα, βγήκαν στη σκηνή και για σχεδόν μια ώρα και κάτι μας σφυροκόπησαν με τον heavy ήχο τους και μας άφησαν το λιγότερο με το στόμα ανοιχτό! Ή τουλάχιστον εμένα, που συνειδητοποίησα πόσα από τα συγκροτήματα που ακούω και βλέπω live επηρεάστηκαν από τους συγκεκριμένους. Ναι, η μουσική των Godflesh δεν είναι για όλες τις ώρες, ναι είναι αντιτουριστική, μπορεί καν να μην είναι και για live, αλλά οι ίδιοι οι Godflesh τα γυρίζουν όλα τούμπα όταν βγαίνουν στο stage αποδεικνύουν πως το υλικό τους αποκτά άλλη σημασία παιγμένο ζωντανά!
Το τέλος του set των headliners με βρήκε με μια παράξενη αίσθηση και για την οποία δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα μετά βεβαιότητας. Tο μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν μια ξεχωριστή βραδιά με πληθώρα συναισθημάτων που από το μαγευτικό παίξιμο των Pharaoh Overload οδηγηθήκαμε σε απόκοσμους τόπους με τους Omega Monolith, κάναμε ένα μικρό διάλειμμα με τους Ghold, μιας και δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα, τα σπάσαμε όπως άρμοζε με τους Unsane και βρεθήκαμε ένα βήμα πιο κοντά στη πραγματική κόλαση με τους Godflesh! Ένα μεγάλο μπράβο στη διοργάνωση που ήταν άψογη σε όλα της, από τις ώρες εμφάνισης, μέχρι και τη πιο μικρή λεπτομέρεια, που στην ουσία κάνει και τη διαφορά!