Ένα κοχύλι τοποθετημένο πάνω στα κρουστά (επτά αν μετράω καλά, ναι καλά μετράω), ένα σετ drums με αφρικάνικα καλούδια πάνω στα δύο επιπρόσθετα μικρά πιατίνια, τα vintage διπλά πλήκτρα, μία κιθάρα ακουμπισμένη στα μπροστά, ένα μπάσο πίσω αριστερά και αρκετός ήδη κόσμος ίσον η πρώτη εικόνα που λαμβάνω κατά την άφιξή μου στο Κύτταρο Live…
Aνταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Η ώρα είναι 21:45 και το σαξόφωνο κάνει την εμφάνισή του για να ξεκινήσει το live. Τα κρουστά χωρίζονται σε τέσσερα κεντρικά που θα χρησιμοποιηθούν ως τύμπανα και τρία στα δίπλα τους που θα χρησιμέψουν ως bongos. Τα πλήκτρα θα περιμένουν τους The Souljazz Orchestra, κατά τ’ άλλα η στιγμή ανήκει στους Afrodyssey Orchestra. Με εναλλάξ σόλος και ένα ξυλόφωνο να ανταλλάσσεται από τον drummer των κρουστών βρισκόμαστε στον κόσμο τους όπου η Ανατολή όχι μόνο συναντά και συνομιλεί με την Αφρική, αλλά την ροκάρει κιόλας. Για λίγο θα θυμίσει και παραδοσιακή ντόπια jazz αν μπορούμε να πούμε πως μπορεί να δεχτεί και εγχώρια επιρροή. Κεφάτους, δεμένους, έμπειρους και συγχρονισμένους τους κόβω… και η ανάμνηση πως κάπου τους έχω ξαναπετύχει διαρκώς επαληθεύεται. Το κοχύλι θα αποτελέσει τελικά μουσικό όργανο και δεν θα παραμείνει ένα απλό τυχαίο διακοσμητικό, όπως και έγκειται σε επιτυχημένες παραστάσεις.
Κατά τις 22:45 και αφού η κιθάρα και το μπάσο έχουν αποτραβηχτεί, την σειρά θα πάρουν οι The Souljazz Orchestra. Μαζί με την απουσία της Marielle Rivard στα κρουστά και την παραμονή ενός απλού set από τύμπανα, έχουμε ακόμη μία απώλεια. Ο Steve Patterson (τενόρο σαξόφωνο) είναι άρρωστος και τα ‘χει κάνει πάνω του backstage όπως μας αποκαλύπτουν και οι ίδιοι. Shit happens όμως και δεν πτοούνται. Οι υπόλοιποι τέσσερις (drums/ δύο σαξόφωνα και πλήκτρα), θα προσπαθήσουν να ακουστούν για πολλούς παραπάνω. Και σχεδόν τα καταφέρνουν. Οκ, μπορεί να μην προκάλεσαν ηχητική έκρηξη αλλά τις δονήσεις τις έπιασαν και μας τις μετέφεραν. Στα φωνητικά έβαλαν όλοι το λιθαράκι τους μα ο ντράμερ έκανε τη διαφορά κατ’ εμέ. Όσο για το setlist, περιελάμβανε περισσότερο από την τελευταία τους δουλειά “Under Burning Skies” κομμάτια, μα και από τα προηγούμενά τους album.
Ακούσαμε μεταξύ άλλων “Dog Eat Dog” που αναφέρεται στο σύστημα και το πώς αυτό λειτουργεί, ένα εκρηκτικό “Lufunki”, “People People” (get together) για να μας χορέψουν από νωρίς, “Life Is What You Make It” για να μη νομίζεις κάτι διαφορετικό, “Greet The Dawn” αφιερωμένο σε όλους τους εργάτες, ένα Samanian African ρυθμό “Is Yeelyel”, ένα αφιερωμένο στην πατρίδα τους Οττάβα και τον Καναδά, “Holla Holla” κατά της βίας της αστυνομίας, ένα για την ελευθερία και εννοείται το “Kapital” λίγο πριν αποτραβηχτούν από τη σκηνή. Το encore δεν αργεί και το “Mista President” θα αποδειχθεί και πάλι επίκαιρο λόγω της δυσαρέσκειας τους μετά την εκλογή του Donald Trump. Θα υποκλιθούν και θα μας ευχαριστήσουν για άλλη μια φορά με το καληνύχτα τους.
Ένα για τα πρακτικά μουσικά υψηλό live που περιείχε τα πάντα και γέμισε τελικά το Κύτταρο όπως και κάθε μας κύτταρο με afro-boogie, latin carribean και φυσικά soul jazz. Επαγγελματίες που ξέρουν να χορεύουν / ξεσηκώνουν τον κόσμο μα και να τον ενώνουν με τις συνθέσεις τους. Επαναστατικοί και γεμάτοι ενέργεια, για τα κουτσομπολιά, τα έβαλαν και με κάποια κουτάκια από μπύρες που τους πετάχτηκαν στην σκηνή μα δεν αποχώρησαν. Έμειναν να μάχονται με beats και παλαμάκια για τις πολλές γυναίκες που έχουν για κοινό! Στα επίσης, μικροί και μεγάλοι παρατηρώ πως τελικά έχουν γίνει μία παρέα, περνάνε καλά και επικοινωνούν με κινήσεις, ήχους και χρώματα. Μη λεκτική λέγεται η επικοινωνία και η χρήση της γίνεται μέσω οπτικοακουστικών κυμάτων. Αυτών που αναπτύχθηκαν.