Η αλήθεια είναι ότι τα live album δεν είναι το αγαπημένο μου θέμα ακρόασης, πιο πολύ σαν ένα αντικείμενο καθαρά για συλλέκτες θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ή ίσως καλύτερα ένα δώρο της εκάστοτε μπάντας στον σκληρό πυρήνα των fan τους.Πάντα προτιμούσα να βλέπω τις μπάντες ζωντανά από το να ακούω μια “γυαλισμένη” live παραγωγή σπίτι μου.Σε μια εποχή λοιπόν που γενικά δεν βγαίνουν τόσο συχνά όσο παλιότερα live δίσκοι, και ειδικότερα από μπάντες όπως οι Cage The Elephant βρέθηκε στα χέρια μου το Unpeeled.
Δεν θέλω να γίνω ιερόσυλος αλλά το συνολικό feeling που σου βγάζει μια πρώτη ακρόαση καθώς και η συνολική παραγωγή με έκανε να αναπολήσω πίσω στα ’90s και τα περίφημα Unplugged του MTV, τότε που όντως λατρεύαμε τις μπάντες που ακούγαμε. Δεν γίνεται να μείνει ασχολίαστο και το άκρως πετυχημένο εξώφυλλο, ρίξτου και μια δεύτερη και τρίτη ματιά. Ας εξετάσουμε λίγο πως προέκυψε το Unpeeled και τι σημαίνει για το παρεάκι του Matt Shultz.Τον Μάρτιο λοιπόν ανακοινώθηκε το Live & Unpeeled – The Acoustic Tour με επιλεγμένα venues στην Αμερική και τους Matt, Brad, Tich, Jared, Matthan & Nick να συνοδεύονται κάθε βράδυ από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, όπου και αποφάσισαν να “ξεγυμνώσουν” αρκετά από τα τραγούδια τους καθώς και μερικές διασκευές. Και όντως τα “ξεγύμνωσαν” , άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Μια μπάντα που φημίζεται για τα εκρηκτικά τους live έδωσε κάποιες ιδιαίτερες παραστάσεις και παρουσίασε μια ένταση διαφορετικού τύπου με βασικό άξονα τους πλέον το συναίσθημα και όχι τόσο την επιθετική δυναμική τους πλευρά με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Σε ένα σύνολο από 21 τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στις εν λόγω παραστάσεις, θα ξεχωρίσεις αρκετές στιγμές για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά. Η αλήθεια είναι ότι το πλήθος των κομματιών είναι μεγάλο, αλλά δεν σε κουράζει αρκεί να μην μπεις στην διαδικασία να προσηλωθείς στο όλο εγχείρημα.Μια πιο χαλαρή ακρόαση ταιριάζει στο Unpeeled πιστεύω.Μετά το εισαγωγικό “Cry Baby”, που διατηρεί αρκετή από την ενέργεια του πρωτότυπου, έρχεται η πρώτη έκπληξη με μια συμπαθητική διασκευή στο κλασσικό “Whole Wide World” του Reckless Eric.”Sweetie Little Jean”, “Spiderhead”, “Take It or Leave It”, “Too Late to Say Goodbye” και έχουμε μπει στο κλίμα αυτού του άτυπου best of με τις ιδιαίτερες εκτελέσεις.Φτάνουμε περίπου στη μέση και σε μια άτυχη διασκευή στο “Instant Crush” από Daft Punk, όχι τόσο ηχητικά μιας και τα κλασσικά όργανα του ταίριαξαν γάντι, αλλά περισσότερο στα φωνητικά, τι να κάνουμε ένας είναι ο Julian Casablancas.Ωραίες στιγμές στην συνέχεια τα “No Rest For The Wicked”, η διασκευή στο “Golden Brown”(The Stranglers), “Cold Cold Cold” και “Come A Little Closer”.
Ομολογώ πως τελικά είχα καιρό να ακούω μουσική σπίτι μου και στα ενδιάμεσα να ακούω τις ιαχές από το πλήθος του κόσμου.Σίγουρα υπήρξαν και αστοχίες στην συγκεκριμένη κυκλοφορία αλλά οι fan της μπάντας σίγουρα θα διασκεδάσουν με την live αίσθηση καθώς και τις μικρές διαφοροποιήσεις στις εκτελέσεις τον πρωτότυπων κομματιών τους και όχι μόνο. Για όλους τους υπόλοιπους πιστεύω ότι αξίζει μια ευκαιρία ιδιαίτερα αν θες να δεις και μια άλλη πλευρά των Cage The Elephnat ή απλά να ακούσεις χαλαρά αγαπημένα τους τραγούδια.