Ο τέταρτος solo δίσκος του πολυαγαπημένου πλέον Kevin Morby είναι γεγονός και είναι ίσως ότι πιο βαθύ συναισθηματικά και έντονο μας έχει χαρίσει μέχρι σήμερα. Με τον ίδιο να έχει αφήσει για τα καλά την παλιά του καριέρα στο μπάσο των Woods και την συνθετική του ένταση να δείχνει να μην έχει τελειωμό μας δίνει το “City Music” έναν καθαρά βιωματικό concept δίσκο.
Πόσο μοναχικές είναι οι μεγάλες πόλεις άραγε; Ένα από τα ερωτήματα που μας θέτει αυτή τη φορά ο Kevin. Έχοντας πια αφήσει πίσω του την Νέα Υόρκη προσπαθεί να κάνει έναν απολογισμό όλων αυτών που άφησε με το δικό του χαρακτηριστικό ήχο και τρόπο. Ένας δίσκος που μπορεί να σε ταξιδέψει από την Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι με βασικό του άξονα να είναι η προσπάθεια του να κάνει μουσική που θα συνοδεύσει μοναχικές ψυχές που περιπλανιούνται και βιώνουν την πραγματικότητα μια μεγαλούπολης. Και όπως και ο ίδιος δήλωσε πρόσφατα αναφέρετε στον ενθουσιασμό που μπορεί να σε κατακλήσει μέσα από την ζωή στην “μεγάλη” πόλη. Προσπαθεί να εντοπίσει και να καταγράψει εκείνους τους ήχους που “γεμίζουν” μια πόλη σαν την Νέα Υόρκη με βασικό του στοιχείο όχι τόσο τους στίχους αλλά περισσότερο την κιθάρα. Η εικόνες που σου δημιουργούν οι μουσικές του είναι άλλοτε οι τοίχοι ενός μικρού και ζεστού διαμερίσματος και άλλοτε μια εικόνα του ίδιου να παίζει κιθάρα σε κάποια γωνία στο μετρό.
Η μουσική περιγραφή ξεκινάει με το επικό “Come To Me Know”, τρυφερό και έντονο σε καλεί να ακολουθήσεις στην συνέχεια την Mabel, το κεντρικό πρόσωπο του album. Γνώριμη και πολύ όμορφη σύνθεση για την συνέχεια με το αγαπημένο μου πλέον “Crybaby”. Μετράμε στην συνέχεια “1234” και χορεύομαι όλοι μαζί αγνό rock’n’roll για τα σχεδόν 2 λεπτά που διαρκεί. Γνώριμη και η υπόλοιπη διαδρομή χωρίς πολλές εκπλήξεις από το “Aboard My Train” μέχρι το αριστουργηματικό ομώνυμο κομμάτι να γεμίζει το χώρο με blues δοσμένα με μια εξωτική διάθεση. Στο “Tin Can” που ακολουθεί μας δίνει μια εικόνα μέσα από τα μάτια της Mabel, της ηλικιωμένης κυρίας που κατοικεί στο Manhattan σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα από όπου και παρατηρεί την κίνηση της πόλης. Ευχάριστη έκπληξη η διασκευή στο “Caught In My Eye” των θρυλικών The Germs με την γλυκιά φωνή της Meg Baird να το ντύνει όμορφα. Στο “Night Time” η συνέχεια ανήκει και πάλι στην Mabel ως κεντρική ηρωίδα του δίσκου, ενώ στο “Pearly Gates” αντιμετωπίζει τον θάνατο με χιούμορ και μας δείχνει τον δικό του παράδεισο να είναι ένα ατελείωτο party. Σε ανάλογο ύφος και το κλείσιμο του δίσκο με το “Downtown’s Lights” μέσα από μια μοναδική ατμόσφαιρα κατάνυξης και με μια δόση συνολικού απολογισμού.
Το “City Music” είναι λοιπόν αυτό που λέει και ο τίτλος. Μια όμορφη ιστορία που μπορεί να σε παρασύρει όμορφα και να σε συντροφεύσει σε όμορφες κατά βάση νυχτερινές βόλτες στο κέντρο της πόλης. Για άλλη μια φορά ο Kevin καταφέρνει να μας δώσει κομμάτια από τις δικές του εμπειρίες σαν να είμαστε χρόνια φίλοι – κολλητοί. Μια μοναδική ιδιότητα που τον ακολουθεί σε όλη την καριέρα του και σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές κιθάρες και τα folk ξεσπάσματα του καταφέρνει να μας χαρίσει άλλον ένα εξαιρετικό δίσκο.