Manhattan Project είναι λοιπόν το όνομα της progressive/pragmatic/avant garde metal πεντάδας από την Πάτρα και μας έρχονται με το πρώτο τους full length album, με τον τίτλο “Engineering Chaos”.
Ομολογώ ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τον όρο pragmatic metal, αλλά από τα συμφραζόμενα και τα πρώτα ακούσματα, κατάλαβα πολύ καλά τι γίνεται. Ξεκινώντας με το ομώνυμο “Engineering Chaos”, η ατμόσφαιρα και ο ήχος σε βάζουν αμέσως στην αισθητική των Manhattan Project. Djent στοιχεία, άπειρες αλλαγές ρυθμών, πολύπλοκα riffs και ακόμα πιο πολύπλοκα τύμπανα, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να παίρνουν διαδοχικά τον ρόλο της φωνής. Epic στοιχεία στο “The Manhattan Project”, με την lead κιθάρα να παίζει πολύ εντυπωσιακά θέματα, άλλοτε αρκετά μελωδικά και άλλοτε τρομακτικά γρήγορα, με το rhythm section να «δείχνει τα δόντια του» στο “A Vitruvian Paradox”. Αρκετά προσεγμένη παραγωγή σύμφωνα με το είδος τους αν και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, τα τύμπανα θα ήταν πιο ενδιαφέροντα αν είχαν μία πιο σαφή άποψη, όσον αφορά τα triggers ή την φυσικότητα του ήχου τους.
Η συνέχεια έχει πολύ ενδιαφέρον βέβαια. Το “The God Complex” ακόμα πιο περίεργο και επιθετικό, αλλά το “Vishnu” αλλάζει τα δεδομένα, με το ούτι και την ταραμπούκα να δίνουν την ανατολίτικη Hindu ατμόσφαιρα που προστάζει το όνομα του. “X-10” και ένα space στοιχείο κάνει την εμφάνιση του, με τα πλήκτρα να έχουν τον main ρόλο. “Nuclear Sun” σε ακόμα πιο πολύπλοκα παικτικά μονοπάτια και το “Metanoia” να κερδίζει το βραβείο του πιο weird κομματιού που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, κλείνοντας με την κάθαρση του “Day One : Trinity” που κάνουν την εμφάνιση τους τα epic φωνητικά του Γιάννη Παπαδόπουλου.
Manhattan Project και “Engineering Chaos” λοιπόν. Ένα πολύ καλό debut album, με προσεγμένη παραγωγή, μουσικό concept και άρτια παιξίματα. Δεν είμαι σίγουρος αν θα είναι εύκολο να ακουστεί εξ ολοκλήρου από μη γυμνασμένα αυτιά. Είμαι πολύ σίγουρος όμως ότι θα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον στην live απόδοση του.