Σχεδόν στην ώρα του το live, χωρίς πολλές καθυστερήσεις και με φανερή τη διάθεση να αποτελέσει ένα αξιόλογο starter για το Σαββατόβραδο, η πρώτη εντύπωση που μου αφήνει συμφωνεί και επαυξάνει και με την τελευταία.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου
Δύο οι μπάντες που θα γεμίσουν με rock και stoner ήχους το χώρο. Η πρώτη είναι ένα τρίο από την Πρέβεζα και παίζει με το garage ‘n’ roll καθώς blues–άρει. Αρκετά δεμένη και δυναμική η εμφάνιση άξια χειροκροτήματος. Η ψυχεδέλεια δεν θα λείψει και τα έξυπνα γυρίσματα της μελωδίας θα συμφιλιωθούν με τα πιο heavy riffs που διαχέονται στην ατμόσφαιρα. “Space Time” οι τίτλοι αρχής και “Line To The Star” οι τίτλοι τέλους. Οι 2 Headed Dogs μοίρασαν το setlist και μας παρουσίασαν τραγούδια από την ήδη κυκλοφορημένη τους δουλειά καθώς και δείγματα από την απερχόμενη. Λίγη περισσότερη ένταση να δώσουν στη φωνή (tip) που νιώθω πως το έχει μα δεν το επιδοτεί. “Riding Down” λοιπόν στη δεύτερη μπάντα που είναι ένα τρίο από τη Μόσχα…
The Re-Stoned. Βαρύς ο ήχος που διακυβεύεται στην instrumental desert κουλτούρα τους. Άνετοι στις διακυμάνσεις, μετατρέπουν την ακουστική από “Nothern Light” σε “Orient Of Doom”. Τα λάδια του video wall έπαιρναν χρώματα κατά τους κύκλους τους και σχημάτιζαν fractals τα οποία χόρευαν μέχρι και το χορό της κοιλιάς παράλληλα με τη μουσική τους. Τα ξυσίματα slide από την κιθάρα ευφυέστατα κούμπωναν με το τσαχπίνικο μπάσο καθώς τα drums έντυναν τον ρυθμό. Σε σημεία τους έπιανες να metal – ίζουν, σε στιγμές να Sabbath – ίζουν χωρίς όμως να σταματούν να ψυχεδελίζουν. Κάποια αντικατάσταση από τις μπαγκέτες σε στρογγυλές πλάθουν μία αίσθηση τριπαριστή. Το “Acid Truck” θυμίζει καπνισμένες κάνες και το “Forgive Me, My Lizard Blues” αποτελεί σαν ένα διάλειμμα υπενθύμισης από την εποχή των heavy blues αφού η αναφορά γίνεται με ουσιώδη στοιχεία, ερπετά και σαύρες. Βαρβαρικός ο ύμνος που εξελίσσεται με γρήγορη τη συνέχειά του και rock διαθέσεις τους ακολουθούν. “Crystals” ενέργειας, πόνου και αγάπης κυριαρχούν στον αέρα ενώ τα εφέ βοηθείας προσθέτουν μία γνώση για το space της υπόθεσης. Αφού το encore θα ζητηθεί, απαντούν με χιούμορ και some special tzatziki jam just for us.
Χαμόγελα και ερωτήσεις προς το συγκρότημα (αν κουρδίζουν στο Ντο) είναι αυτά που παρατηρώ κατά την έξοδό μου και σκέφτομαι πως ένας λόγος που γουστάρω και τις πιο μικρές σκηνές είναι και αυτός. Η αμεσότητα και επικοινωνία του κοινού με τους μουσικούς.