Οι Βοστωνέζοι Dropkick Murphys επέστρεψαν στα μέρη μας, μετά το εξαιρετικό show που μας είχαν προσφέρει το καλοκαίρι που μας, πέρασε στα πλαίσια του Rockwave Festival και όλοι ήταν βέβαιοι για ένα ακόμη εξαιρετικό βράδυ. Το sold out ήταν γεγονός αρκετές ημέρες πριν από την εμφάνισή τους. Αυτή τη φορά είχαν και στις αποσκευές τους το νέο τους album οπότε είχαμε έναν extra λόγο να μην κάνουμε το λάθος να τους χάσουμε.
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Στην Ευρωπαϊκή περιοδεία για την προώθηση του “11 Short Stories of Pain & Glory” οι DM είχαν συνοιδοιπόρους τους βετεράνους της hardcore σκηνής της Βοστώνης, Slapshot. Σταθεροί στον ήχο τους εδώ και τρεις δεκαετίες οι Slapshot (παρά τις άπειρες αλλαγές μελών) και με ξεκάθαρo hardcore προσανατολισμό είχαν αρκετή ώρα στη διάθεση τους να ζεστάνουν το κοινό που είχε σχεδόν γεμίσει από νωρίς το Academy. Αν και πιθανότατα άγνωστοι στο μεγαλύτερο ποσοστό του Σαββατιάτικου κοινού πέρα από καθαρούς hardcore fans άνω των τριάντα και παρά το γεγονός των μικροπροβλημάτων στον ήχο ανταποκρίθηκαν άψογα στο ρόλο τους και κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου που αδημονούσε για το “μεγάλο” όνομα της βραδιάς.
Ένα ή δύο λεπτά πριν τις 22:00, οι 6+1 Murphys έκαναν την εμφάνιση τους στο υπερυψωμένο μέρος της σκηνής με το “The Lonesome Boatman” για να ξεκινήσει ένα πάρτυ άνευ προηγουμένου. Βλέπετε οι Dropkick Murphys είναι μία κατεξοχήν συναυλιακή μπάντα και είναι σχεδόν σίγουρο πως θα περάσεις καλά και ας μην έχεις κάνει και καμιά ιδιαίτερη σπουδή στον ήχο και στη δισκογραφία τους. Εύκολος ήχος, catchy refrains και σπουδαία σκηνική παρουσία και επικοινωνία με το κοινό είναι ένας συνδυασμός που κερδίζει. Και αυτό ακριβώς έγινε. Μπουκάλια, ζακέτες και δύο καπνογόνα έτσι για την αλεγκρία και ένας χαμούλης στις μπροστινές και όχι μόνο σειρές ήταν η ανταπόκριση του κοινού σε κομμάτια όπως τα “The State of Massachusetts”, “The Wild Rover”, “Going Out In Style”, “Johnny, I Hardly Knew Ya”, “Barroom Hero”, “Rose Tattoo”, “The Boys Are Back” και βεβαίως το “I’m Shipping Up To Boston” το οποίο μας το κράτησαν για λίγο πριν το τέλος και είναι βεβαίως το κομμάτι που τους έκανε παγκόσμια αναγνωρίσιμους.
Ξεχωριστή στιγμή για αρκετούς από τους παρευρισκόμενους που τυχαίνει να συμπαθούνε εκτός από τους Dropkick Murphys και τη μεγαλύτερη Αγγλική ποδοσφαιρική ομάδα (ξέρετε ποια είναι), το “You’ll Never Walk Alone” το οποίο η μπάντα διασκεύασε στο πρόσφατο album της και το τραγούδησαμε μαζί της προχθές.
Το κλείσιμο της βραδυάς, μετά από μιάμιση ώρα και 24 κομμάτια, μας επεφύλλασε πολύ όμορφες εικόνες με τους Myrphys να προτρέπουν όπως συνήθως τον κόσμο να ανέβει στη σκηνή μαζί τους καθώς μας αποχαιρετούσαν με το “Until The Next Time” και το κονφετί να κατακλύζει το Academy. Ως την επόμενη φορά λοιπόν.