“Arakhne” ονομάζεται η δεύτερη δισκογραφική δουλειά των symphonic metallers Enemy Οf Reality και πρόκειται για ένα concept album που μέσα από έντεκα κομμάτια εξιστορεί τον μύθο της Αράχνης και το πώς κατέληξε να την τιμωρήσει η θεά Αθηνά για την ύβρη της.
Ο δίσκος τηρεί με συνοχή το νήμα της ιστορίας που θέλει να μας πει τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Το αποτέλεσμα ως εκ τούτου είναι επιβλητικό και καταιγιστικό, με εναλλαγές και διακυμάνσεις που κρατούν το ενδιαφέρον του ακροατή. Επιπλέον, συναντάμε ενδιαφέρουσες συνεργασίες με ονόματα όπως Jeff Waters (Annihilator), Fabio Lione (Rhapsody of Fire/Angra) και Chiara Malvestiti (Therion/Chrysalys).
Θα ξεκινήσω πρώτα από τα ορχηστρικά που έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο στα κομμάτια, όπως άλλωστε αρμόζει και στο είδος. Επιθετικές ατάκες στα έγχορδα που δημιουργούν μια μόνιμη κατάσταση άγχους και εξαιρετική χρήση των χάλκινων με τρόπο που ούτε είναι υπερβολικά epic, ούτε κουράζει. Οι κιθάρες άλλοτε γεμίζουν και άλλοτε προσθέτουν με leadάκια και ξεσπάσματα σε soli χωρίς να ξεχνάμε ότι είναι εκεί για να “βρωμίζουν” την κατάσταση. Με εντυπωσίασε πολύ η δουλειά του μπάσου αφού δεν χάθηκε στο χάος των υπολοίπων, κάτι που δυστυχώς είναι σύνηθες σε μια πληθωρική ενορχηστρωτικά μουσική όπως η symphonic metal. Από τα drums να περιμένετε ένα πληθωρικό τεχνικό παίξιμο με πολλές αλλαγές και δικασίλα. Για τα φωνητικά νομίζω είναι περιττό να μιλήσω, αφού η Ηλιάνα έχει εδραιώσει δικαίως τη θέση της στην ελληνική female-fronted σκηνή με τις εντυπωσιακές φωνητικές της ικανότητες.
Το album, λοιπόν, μετά από ένα δίλεπτο “Intro” ξεκινά με το δυναμικό “Reflected” σε duetto με τον Fabio Lione που με το καλημέρα δίνει τον heavy τόνο του album. Το “Weakness Lies Within” είναι ένα πιο εσωτερικό τραγούδι με πολύ catchy ρεφρέν, ενώ αρκετά θεατρικό είναι το “Time Immemorial” με μερικά dub ηλεκτρονικά που προσωπικά δεν μου άρεσαν γιατί μου φάνηκαν “φορεμένα” στο κομμάτι. Το δραματικό “Nouthetisis” ξεκινά acapella για να ξεσπάσει αλύπητα με τα γρήγορα μέρη του και την λυσσασμένη κιθάρα του Jeff Waters. Λίγο πιο ήρεμα είναι τα πράγματα στο “Afraid No More” με ένα εντυπωσιακό κιθαριστικό solo, ενώ στο “Showdown” έχουμε το duetto με την Chiara Malvestiti όπου οι δύο τραγουδίστριες τα δίνουν όλα στις ψηλές νότες του ρεφρέν. Επικό συναίσθημα στο “Taste of Defeat” με ένα πορωτικό breakdown-άτο ρεφρέν, ενώ τα “In Hiding” και “I Spare You” ανεβάζουν την αγωνία στα ύψη. Το “A Gift of Curse” κλείνει μεγαλοπρεπώς την ιστορία του album με ένα αξιομνημόνευτο solo που δίνει την τελική κάθαρση.
Το μόνο που μου έλειψε στο album είναι μαι δόση live feel λόγω του ότι η παραγωγή είναι ίσως υπερβολικά τέλεια. Πάντως ο επαγγελματισμός της μπάντας φαίνεται, ενώ η ίδια η μπάντα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες αντίστοιχες του εξωτερικού. Ίσα ίσα το αντίθετο. Μια δουλειά που σίγουρα θα αρέσει στο ελληνικό symphonic κοινό, αλλά και μια δουλειά που έχει τα φώτα να σταθεί επάξια δίπλα στα μεγάλα ονόματα της διεθνούς symphonic metal σκηνής.