Παρασκευή βράδυ και η εγχώρια σκηνή αρτιώνει τη νύχτα. Το An Club σχεδόν γεμάτο από τις 21:30 που είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει η πρώτη μπάντα. Ανάμεσα μας παρατηρώ και κανά δυο παιδάκια καθώς και μεγαλύτερης ηλικίας κόσμο, γεγονός που με ευχαριστεί.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Χορωδιακοί και με αναφορές στα Θεία οι The Voyage Limpid Sound μας ενημερώνουν πως το αποψινό setlist περιλαμβάνει bagatelles περισσότερο από τον καινούριο τους δίσκο παρά από τις παλιές τους δουλειές. Τα πνευστά τρία, τα πλήκτρα συνοδευτικά, τα φωνητικά λυρικά. Από τα είδη που δεν πολύ συναντάμε, πιο δύσκολο και σαν jazz pop. Ξεχωρίζω το “I Want To Be Like Him”. Στη δεύτερη φάση τους τα πνευστά αποσύρονται και το κλίμα αν και παραμένει πειραματικό, συνεχίζει λίγο πιο rock. Κάποια στιγμή ο μπασίστας αναλαμβάνει τα φωνητικά και την κιθάρα μέχρι να επιστρέψει στα καθήκοντά του και μας παρουσιάζει και τη δική του άποψη πάνω στη μουσική τους. “Psycho – Fridge” για το τέλος, δυνατό και αντιπροσωπευτικό της μυστήριας σύνθεσής τους.
Πιο rock ‘n’ roll ήχοι ξαφνικά “All Wrong” βρίσκονται στ’ αυτιά μου. Την σκηνή καταλαμβάνουν οι Whereswilder και τα θέματα αλλάζουν. Με αναποδιές στα drums και ξεσπάσματα είμαστε πιο εξοικειωμένοι. Στακάτο και μελωδικό βρίσκω τον ήχο τους. Ετοιμάζουν νέο υλικό και μας προσκαλούν ψιλοpunk να πάρουμε μία ιδέα. “Something About Her” με τις αλλαγές του, ωραιότατο παιγμένο live και “Bo” να blues – άρει φωναχτά. Η βοήθεια έρχεται από τα δεύτερα φωνητικά του μπασίστα. Σταθεροί, με τραβήγματα – στριγκλιές από την κιθάρα και “Keep Me Rolling” καθάριο. Ακόμη ένα ψιλό καινούριο (για εμάς η θύμηση στο “All Right Now” από Free), “A.F.R” και “Snow” τελικά για να κλείσουν με ένα σόλο μοναδικό από τα drums και να εισπράξουν το χειροκρότημά μας.
Σειρά έχουν οι Baby Guru and the beat goes on. “Children Of Tomorrow” η σύσταση της αρχής προειδοποιεί για την ένταση και τα νέα τους tracks που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν στο κατόπιν. Inner Ear στους υπαίτιους. Χαλαρώνουν λίγο μα δεν χάνουν τον ηλεκτρονικό ρυθμό ενώ αποκτούν ερωτικό ύφος. Τα πλήκτρα ευρηματικά, κυρίως 80’s pop, τα όργανα βάσεις για την ψυχεδέλεια. “Ήθελα να σου πω” από τις προηγούμενες τους επιτυχίες και το κλίμα πιάνει το 60’s συναίσθημα με όμορφους σκοπούς και μέσα στις συγχορδίες παραδομένο. “Kicks With Mary” λίγο πριν μας αφήσουν, με κυκλική την τροχιά και ένα είδος psycho σχιζοφρένειας που μας ξεσηκώνει ειδικά μετά το “Especially When”. Τους νιώσαμε και τους καταλάβαμε τόσο όσο, σαν κάποιους από τους σημερινούς μελοποιημένους ποιητές και δεν θέλω να υπερβάλλω απλά να καταθέσω το σχήμα λόγου.