Λίγες ημέρες πριν την εμφάνισή τους στο Merlin’s 2Day Wonder, οι Grey River & The Smoky Mountain απαντούν στις ερωτήσεις του Γιώργου Χούλλη σχετικά με τη folk μουσική, τα μελλοντικά τους πλάνα, αλλά και τις αγαπημένες τους διασκευές.
Καλησπέρα, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την κλισέ αλλά αναπόφευκτη ερώτηση. Πότε ξεκίνησαν οι Grey River & The Smoky Mountain και ποιό είναι το line up;
Θανάσης: Καλησπέρα, οι Grey River & The Smoky Mountain ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια περίπου, το καλοκαίρι του 2014 και η αρχική σύνθεση παραμένει ίδια μέχρι σήμερα, με την Ρένα Παπαγεωργίου στην φωνή και το μαντολίνο, τον Σαράντο Γκουμάκο στην κιθάρα και στα φωνητικά, τον Τάσο Γουσέτη στο βιολί, και τον Θανάση Γκιουλέα στο κοντραμπάσο.
Από που βγήκε τ’όνομα σας;
Θανάσης: Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή προχωρούσαμε αρκετά γρήγορα στο μουσικό κομμάτι αλλά όνομα δεν είχε βρεθεί, έτσι κανονίσαμε μια συνάντηση επί τούτου. Πολλές ιδέες ακούστηκαν εκείνο το βράδυ, οι περισσότερες αστείες, και αρκετές που δεν μας άρεσαν. Το Grey ήταν κάτι που μας άρεσε και αν θυμάμαι καλά το ανέφερε ο Σαράντος. Το γκρι που δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο αλλά περιέχει και τα δυο, και κάπως ήρθε στην επιφάνεια το Grey River. Κάτι όμως μας έλειπε, οπότε σκεφτήκαμε ότι ο Grey River βρίσκεται στο Smoky Mountain που αν θυμάμαι καλά ήταν δική μου ιδέα. Μας άρεσε σαν εικόνα, ήταν λίγο παραμυθένιο αλλά παράλληλα και μυστήριο.
Ρένα: Όταν ενώσαμε τις δύο ιδέες, δεν γνωρίζαμε την ιστορία του καθενός, κάτι που έπειτα το έκανε ακόμα καλύτερο σαν επιλογή. Στην πραγματικότητα, Grey River είναι ένας ποταμός στη Νέα Ζηλανδία, του οποίου οι εκβολές προστατεύονται από έναν αμμώδη ύφαλο, διάσημο στους ναυτικούς για την επικινδυνότητα του, ενώ Smoky Mountains είναι μια οροσειρά, τμήμα των Απαλαχίων, κατά μήκος του Τενεσί – Βόρεια Καρολίνα. Ο συνδυασμός τους είναι σίγουρα κάτι που μας ταιριάζει.
Κινείστε σ’ ένα folk ύφος που βλέπει τόσο πρός Αμερική, οσο και πρός Ευρώπη μεριά (Αγγλία, Σκωτία). Τι σας εκφράζει περισσότερο στο συγκεκριμένο ύφος;
Τάσος: Τόσο ο ήχος όσο και το ύφος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ιστορία των δύο ηπείρων μιας και το ένα μπορεί να θεωρηθεί παραλλαγή ή εξέλιξη του άλλου. Αυτό που με μας εκφράζει θεωρώ πως είναι σίγουρα ο στίχος αλλά και η αυθεντικότητα και η αλήθεια του ήχου και της ίδιας της μουσικής.
Σαράντος: Και μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι επιβάλλεται με απλότητα.
Πόσο δύσκολο κατά τη γνώμη σας είναι να κινείσαι στον folk ήχο χωρίς ν’ ακούγεσαι μονότονος;
Σαράντος: Καθόλου. H folk δεν είναι κάτι στάσιμο για εμάς. Είναι κάτι που εξελίσσεται. Δεν είναι συγκεκριμένη, είναι πολυδιάστατη. Δεν είναι ένα μοτίβο ή ένας τύπος, είναι τρόπος έκφρασης. Η folk μουσική είναι απλά ένα από τα βασικότερα μέσα έκφρασης κάθε τόπου, για τις ανησυχίες, τους φόβους και τις ελπίδες του, τις χαρές και τις λύπες του, τη ζωή και το θάνατο. Και σου προσφέρει μια πρωτόγονη ελευθερία επιλογών και ποικιλία τρόπων με τους οποίους μπορείς να εκφραστείς. Αυτό που μας αρέσει πολύ είναι ότι τα κίνητρα της είναι αγνά και καθαρά. Είναι για να εκφράσει, για να καταγράψει ή να κοινοποιήσει και όχι για να πουλήσει και αυτό της δίνει μια ιδιότυπη ομορφιά ανάμεσα στις μουσικές του κόσμου του οποίου είμαστε όλοι μέρος.
Θανάσης: Ο ακουστικός ήχος είναι κάτι φυσικό, οι άνθρωποι έτσι ξεκίνησαν να παίζουν μουσική και να παράγουν ήχους. Παρ’όλα αυτά, αν νιώσουμε μονοτονία και αδυναμία έκφρασης μέσα από αυτόν τον ήχο, λογικά θα κάνουμε κάτι άλλο.
Αρκετά απο τα τραγούδια της παλιάς folk έχουν γραφτεί μέσα σε δύσκολες εποχές. Πιστεύετε οτι πλέον λόγω της κατάστασης γίνονται και πάλι επίκαιρα;
Σαράντος: Οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν ούτε να πονάνε, ούτε να κλαίνε, ούτε να ελπίζουν, ούτε να νοσταλγούν, ούτε να αγαπάνε, ούτε και να πεθαίνουν… οπότε η folk είναι ουσιαστικά πάντα επίκαιρη.
Τάσος: Όταν μιλάμε για μια παράδοση και δη μια μουσική παράδοση, πρέπει να καταλάβουμε ότι μιλάμε για κάτι τόσο παλαιό όσο και νέο. Περιέχει την έννοια του κλασικού ως διαχρονικού και φυσικά είναι πάντα επίκαιρο. Μπορεί κανείς να ταυτίσει τις εμπειρίες του με μια λαϊκή μουσική, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Μέχρι στιγμής έχετε ένα EP και κάποιες live εμφανίσεις. Πόσο ικανοποιημένοι είσαστε απο την μέχρι τώρα ανταπόκριση του κοινού;
Τάσος: Το κοινό είναι ένθερμος υποστηρικτής των προσπαθειών και της δουλειάς μας.
Ρένα: Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμάς όταν καταλάβαμε πως τελικά υπάρχει κόσμος που ακούει και αγαπάει αυτή τη μουσική γενικότερα. Είμαστε πολύ παραπάνω από ικανοποιημένοι με την ανταπόκριση του κόσμου όπως επίσης και με τους μουσικούς οι οποίοι υποστηρίζουν το συγκεκριμένο είδος και όχι μόνο. Είναι πολύ όμορφο και σημαντικό κάτι που αγαπάς και δίνεις κομμάτια της ψυχής σου κατά κάποιον τρόπο, όχι μόνο να αναγνωρίζεται αλλά να υποστηρίζεται. Νιώθουμε πολύ τυχεροί που υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε μας, που δένονται με τη μουσική μας και μας στηρίζουν σε ότι κάνουμε και πολύ χαρούμενοι που βλέπουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν κάτι καινούριο ή διαφορετικό.
Έχετε κάνει και κάποιες πολύ καλές διασκευές. Ποιά είναι η αγαπημένη σας στα live;
Ρένα: Το “Mabel Grey” από Brownbird είναι ένα κομμάτι ιδιαίτερης αξίας.
Θανάσης: “Walk on boy”.
Τάσος: “Ain’t no Grave”.
Σαράντος: «Old number 7″.
Τι άλλο υπάρχει στα μελλοντικά πλάνα σας εκτός από το φεστιβάλ του Merlin’s Music Box;
Θανάσης: Η μπάντα έχει δημιουργήσει αρκετό original υλικό οπότε η δημιουργία ενός full album είναι το βασικό πλάνο.
Ρένα: Μετά τη συναυλία που διοργανώνει το Merlin’s Music Box, σίγουρα προτεραιότητα έχει η ηχογράφηση του πρώτου μας full album, όμως γενικότερα έχουμε αρκετά πλάνα για το μέλλον, άμεσο και μη. Μέσα σε αυτά, ένα video clip, συναυλίες και φυσικά θέλουμε να ζήσουμε την εμπειρία των φεστιβάλ στο εξωτερικό.
Και μια ερώτηση για το τέλος. Αν μπορούσατε να δώσετε τη μουσική σας σε μία οποιαδήποτε ταινία ποιά θα θέλατε να ήταν αυτή;
Ρένα: Είμαστε όλοι μας ταινιόφιλοι οπότε δύσκολη ερώτηση! Αλλά θα πρέπει να πω ‘The Broken Circle Breakdown’.
Σαράντος: ‘In the name of the father’.
Θανάσης: ‘Λούκυ Λουκ. Η μπαλάντα των Ντάλτον’.