Πίσω στο 2006, το δισκογραφικό ντεμπούτο των Tardive Dyskinesia έμελλε να χαράξει μια λαμπρή πορεία για το συγκρότημα που έπειτα από μια δεκαετία συνεχίζει απτόητα να μας χαρίζει απίστευτους ήχους γεμάτους ένταση κι ενέργεια. Με αφορμή λοιπόν την συμπλήρωση 10 ετών από την κυκλοφορία του “Distorting Point of View”, βρεθήκαμε στο An Club για τον εορτασμό αυτής της επετείου. Καλεσμένοι σε αυτή την ξεχωριστή βραδιά ήταν οι Blame Kandinsky και οι Vermingod, συμπληρώνοντας ιδανικά το line up της βραδιάς.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Κοντογιάννη / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Οι Blame Kandinsky εμφανίστηκαν πάνω στη σκηνή σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα και τον περισσότερο κόσμο να βρίσκεται εκτός τους χώρου. Μέχρι όμως να τελειώσει το “Beautiful Savages” το κοινό είχε μαζευτεί μέσα και η μπάντα μας είχε βάλει ήδη για τα καλά στο κλίμα της βραδιάς. Έχοντας το χρονικό περιθώριο να μας δώσουν ένα πληθωρικό show, έκαναν ένα χορταστικό πέρασμα από το “Pink Noise Motel”, ενώ φρόντισαν να μας παρουσιάσουν και καινούρια κομμάτια από το soon-to-be-released album τους. Θυελλώδης ενέργεια από κάθε έναν ξεχωριστά, δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους, με τους mathcore-ικούς ήχους, τα ευφάνταστα riffs και τις groov-ες να δημιουργούν ένα καλά οργανωμένο χαώδες μουσικό τοπίο, αφήνοντας για άλλη μια φορά φοβερές εντυπώσεις.
Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν οι Vermingod και το κλίμα άλλαξε αρκετά, αποκαλύπτοντας όλο το μεγαλείο που κουβαλάνε μέσα από τις death metal συνθέσεις τους. Παίζοντας κομμάτια από το ντεμπούτο τους “The Grand March To Devastation” και από το “Symptom Cult”, αλλά δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πιο πρόσφατη δουλειά τους, το “Whisperer of The Abysmal Wisdom” έδωσαν μια εκρηκτική performance. Η συμμετοχή του Γιώργου Κωνσταντίνου στη θέση του μπασίστα του συγκροτήματος «έδεσε» πολύ καλά και το αποτέλεσμα φυσικά ήταν μια γερή δόση από καταιγιστικά riffs, άρτια τεχνική και σκηνική παρουσίαση.
Κάπου λοιπόν μετά τις 23:00, είχε φτάσει η ώρα να ανέβουν στη σκηνή οι πρωταγωνιστές της βραδιάς. Με τον κατάλληλο φωτισμό και τα καπνά να ξεχύνονται στην ατμόσφαιρα, το intro του “Distorting Point of View” ήχησε στα αυτιά μας μέχρι που το διαδέχτηκε το “Soul Paramedics”. And so it begins! Η ανυπομονησία του κοινού και η ορμητική είσοδος των Tardive Dyskinesia δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο. Στο “Freak” και το “Accelerated (R)evolution” υπήρχε η απαραίτητη κίνηση από τον κόσμο ενώ το headbanging θα μας συντρόφευε αναπόφευκτα μέχρι το τέλος της βραδιάς.
Έπειτα, περνώντας μια βόλτα από τα λημέρια του “The Sea of See Through Skins” ακούσαμε τα “Complicity” και “Downfall” και μας έπιασε μια ανατριχίλα. Η μεταδοτικότητα της ενέργειας της μπάντας είναι αναμφίβολα ένα από τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν την ταυτότητα και τον δυναμισμό της. Εκτός από γνώριμα κομμάτια ακούσαμε και δύο ολοκαίνουρια από το επερχόμενο album του συγκροτήματος: το “Electric Sun” που έχει δοθεί ήδη στη δημοσιότητα και το “Self Destructive Haze”.
Σειρά είχε το πέρασμα από το αξεπέραστο “Static Apathy In Fast Forward” και το “The Chase Home” να ενσωματώνει την επική ιδιομορφία αυτού του δίσκου. Στο “Prehistoric Man” υπήρξαν κάποιες τεχνικές δυσκολίες αλλά αυτό δεν στέρησε σε τίποτα από την απόλαυση του κομματιού. Μια έκπληξη που μας επιφύλασσε το συγκρότημα ήταν η εμφάνιση του Σταύρου -νυν drummer των Poem και πρώην των TD- και του Φώτη στην κιθάρα, συμμετέχοντας στα “Paralysis” και “Odd Man Out”.
To live έφτασε στο τέλος του με τρία τεράστια τραγούδια: το “Time Turns Planets”, το “Triggering The Fear Factor” και το “No One Cares”. Συνολικά, τρεις υπέροχες live μπάντες χάρισαν μια ιδιαίτερη και απολαυστική βραδιά για τους παρευρισκόμενους, αφού μέχρι και crowd surfing είδαμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε και τίποτα λίγοτερο καθώς οι Tardive Dyskinesia μας έχουν «κακομάθει» με ζωντανές εκρηκτικές εμφανίσεις, με ποιότητα κι επαγγελματική ακρίβεια και σεβασμό προς το κοινό, σε αυτό που κάνουν οι ίδιοι και σε όλα αυτά που αντιπροσωπεύουν μέσω της μουσικής τους και της παρουσίας τους στην ελληνική underground μουσική σκηνή.