Το Σάββατο βρέθήκα στην τέταρτη και τελευταία εμφάνιση του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Κύταρρο, έτσι για να αλλάξουμε λίγο παραστάσεις και μουσικές. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο κόσμο είχε, δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί άλλες τρεις εμφανίσεις στο ίδιο venue, αλλά το κλίμα ήταν ευχάριστο και κάποιες στιγμές θα το χαρακτήριζες και αστείο.
Aνταπόκριση: Παναγιώτης Ντυλγέρης / Φωτογραφίες: Μαρκέτος Δαμίγος (περισσότερες εδώ)
Το σχήμα που είχε επιλέξει ο Αλκίνοος ήταν εκπληκτικό, με εξαιρετικούς μουσικούς και ενορχηστρώσεις, ξανασυστήνοντας μας κομμάτια απο όλη τη δισκογραφία του. Ο λόγος για τσέλο, κοντραμπάσο, βιολί, μπουζούκι και την απουσία των drums να μην γίνεται αισθητή λόγο των ικανοτήτων των μουσικών να χρησημοποιήσουν τα όργανα τους και σαν κρουστά. Το setlist είχε κομμάτια απο το μακρινό πρώτο του album όπως το “Zήνωνος” και όλες τις γνωστές του επιτυχίες, ένα παραδοσιακό κυπριακό τραγούδι, αλλά και κομμάτια από τον καινούργιο του δίσκο που ο Αλκίνοος προσπαθούσε με έξυπνους και αστείους τρόπους να “πουλήσει”.
Η φωνή του και οι ερμηνείες του ηταν εξαιρετικές και η ικανότητα του να διασκεδάσει το κοινό, ακόμα και όταν δεν τραγουδούσε, ήταν εμφανής, χωρίς όμως να λείπουν και στιγμές αμηχανίας και ενόχλησης από σχόλια και αιτήματα που ακούγονταν απο το κοινό. Οπως ενημερωθήκαμε, ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε στο Κύταρρο και το πρόγραμμα μπορείς να πεις ότι ήταν ενδιαφέρον.
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα επαναληφθούν αυτές οι εμφανίσεις για να μπορούν να τις απολάυσουν όλοι οι λάτρεις του.