Αν δεν έχει τύχει να πετύχετε κάπου τους Madleaf, είναι μια ελληνική μπάντα που μετράει ήδη περίπου 12 χρόνια ζωής. Το ντεμπούτο τους, “Sinners”, κυκλοφόρησε το 2008 και έκανε αρκετά μεγάλη αίσθηση τόσο εντός όσο και έκτος συνόρων. Δυστυχώς από τότε δεν μας δώσανε κάποια άλλη ολοκληρωμένη δουλειά μέχρι σήμερα όπου και έχουμε επιτέλους στα χέρια μας το “House of Lust”.
Οι Madleaf παίζουν μια μίξη από alternative rock, grunge και stoner με αρκετά metal στοιχεία μέσα. Το line-up της μπάντας έχει αλλάξει αρκετές φορές, ήδη από το 2013, και το σήμερα τους βρίσκει με τον Αντώνη Κανάρα στα τύμπανα, τους Νick Hawaiian και Peter Red στις κιθάρες, τον Νίκο Γιαννούλη στο μπάσο και τον Νίκο Μαρίνο στα φωνητικά (να σημειώσουμε ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε με διαφορετικό line-up: Alex K. – drums, Anthony Fxf – μπάσο, Jimmy Haursen – κιθάρα).
Πάμε στα του δίσκου τώρα: 11 κομμάτια ηχογραφημένα στα Devasoundz Studios στην Αθήνα σε παραγωγή, μίξη και mastering από τον Psy Con Nye και την ίδια την μπάντα. Η μπάντα έχει κάνει τεράστια βήματα σε σχέση με το, έτσι κι αλλιώς πολύ καλό, “Sinners”. Αυτό σημαίνει ότι εδώ εχουμε να κάνουμε με έναν δυνατό δίσκο. Πιο δεμένος ήχος και συνθέσεις με πολύ προσεγμένη παραγωγή, ειδικά σε ότι αφορά τις κιθάρες. Αυτό που με ξένισε λίγο είναι ο ήχος του μπάσου που ακούγεται σαν να έχει γραφτεί ξεχωριστά ή να μιξαρίστηκε χωριστά. Ειδικά στην εισαγωγή της metal-meets-grunge μπαλάντας “Burn” η γαμηστερή μπασογραμμή αδικείται αρκετά από τον ήχο.
Οι συνθέσεις είναι όλες πολύ δουλεμένες και έχουν μέσα πολύ καλές ιδέες χωρίς ωστόσο να έχουμε να κάνουμε με κάποιο πειραματικό δίσκο. Η μπάντα δεν ξεφεύγει ούτε στιγμή από τον χαρακτηριστικό alternative ήχο της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι φοβάται να συμπεριλάβει πιο metal σημεία. Προσωπικά ξεχώρισα τα “Black Morning Rising”, “Break Your Cage” και το πιο επιθετικό “Hit’n’Run”. Ο Μαρίνος είναι ικανότατος τραγουδιστής (όχι πως ο Jim από τους Lord 13 που τραγούδησε στο “Sinners” δεν είναι, μην παρεξηγηθούμε) και καταφέρνει πραγματικά να απογειώσει τα heavy rock riffs των Madleaf. \
Δεν μπορώ να πω ότι ο δίσκος έχει άσχημα τραγούδια αλλά υπάρχουν σημεία που γίνονται κάποιες κοιλιές. Για παράδειγμα τα “Mold” και “Mind Games”, ξαναλέω χωρίς να είναι κακά, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τον υπόλοιπο δίσκο. Ακολουθούν ακριβώς το ύφος του album αλλά είναι αδύναμα χωρίς κάποια πρωτοτυπία ή ευρηματικότητα στη σύνθεση.
Συνολικά, πάντως, οι Madleaf μας έδωσαν έναν πολύ καλό δίσκο που αξίζει της προσοχής σας. Μπορείτε να τον ακούσετε δωρεάν από τον Bandcamp της μπάντας και αν έχετε τη δυνατότητα να τους δείτε live μην παραλείψετε!