Το βράδυ της Τετάρτης βρεθήκαμε στον πάνω όροφο του Boiler για να παρακολουθήσουμε μια σύμπραξη δυο σχετικά νέων συγκροτημάτων του ευρύτερου heavy rock χώρου. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο χώρος, ο χρόνος, το που και το γιατί. Σημασία έχει να παίζεις παντού, πάντα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Ανεβαίνοντας τις σκάλες, οι Honeybadger είχαν ξεκινήσει να μοιράζουν απλόχερα τα riff τους στο κοινό που είχε γεμίσει το χώρο. Οι τέσσερις Honeybadger επιδίδονται σε ένα heavy/hard rock με αρκετές δόσεις από alternative και μερικές μικρές τζούρες από southern rock. Αχταρμάς; Όχι απαραίτητα, μιας και οι συνθέσεις τους ακούγονταν καλοδουλεμένες και είχαν αυτό το κάτι που σε κάνει να περνάς καλά και να κουνάς ρυθμικά το κεφάλι σου. Ο ήχος βέβαια δεν βοηθούσε ιδιαίτερα το σχήμα και ειδικά τον δεύτερο κιθαρίστα, ο οποίος σε κάποιες φάσεις δεν ακουγόταν! Υλικό έχουν και πολύ καλό μάλιστα, οπότε σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ σε έναν πολύ καλύτερο χώρο και με τον σωστό ηχητικό εξοπλισμό.
Σειρά είχαν οι Lokruz, ένα τριμελές σχήμα που βαδίζει στα χνάρια των Earthless, HarshToke και λοιπών ηρώων της ψυχεδέλειας. Άλλοτε με αυτοσχεδιαστική διάθεση που μπορεί ανά στιγμές να σε αφήσει άναυδο και άλλοτε σε πιο rock φόρμες να προσπαθεί να σου πάρει το μυαλό. Με προβλήματα στον ήχο και οι Lokruz, προσπάθησαν να παρουσιάσουν το φρέσκο και απαιτητικό υλικό τους σε όσους είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε σε αυτή την πρώτη τους συναυλιακή προσπάθεια.
Λίγο μετά τις δώδεκα οι ενισχυτές σιώπησαν δυστυχώς και το χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη, μιας και από κάτι τέτοιες μπάντες είναι που σου ανάβει η φλόγα για να ψαχτείς με μουσικές και με νέα ελπιδοφόρα συγκροτήματα!