Λοιπόν, νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Έτος 2014 και ο Glenn Harveston, διοργανωτής του ProgPower USA XV (τη Μέκκα δηλαδή των απανταχού φίλων του συγκεκριμένου ήχου), καλεί τους Need να συμμετέχουν στο φεστιβάλ του, όντας εντυπωσιασμένος από το τελευταίο τους album “Orvam: a song for home”. Εκείνοι, αρπάζουν την ευκαιρία “από τα μαλλιά” και ταξιδεύουν στην Ατλάντα για να ανοίξουν την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ και να μοιραστούν τη σκηνή με ονόματα όπως οι Stratovarius, οι Leprous και οι Overkill. Από το φωτογραφικό υλικό που αναρτήθηκε αμέσως μετά, κάτι μου έλεγε πως αυτή η πεντάδα τα πήγε περίφημα και στην παρθενική της εμφάνιση στην Αμερική. Λίγο αργότερα επιβεβαιώνομαι και μαθαίνω πως το live τους βιντεοσκοπήθηκε, ώστε να κυκλοφορήσει σε DVD…
Επιστροφή στο σήμερα. Το “Orvam: a song for Atlanta” κυκλοφορεί επιτελούς και θα σας μιλήσω ειλικρινά. Ήμουν εκεί στο live για τον εορτασμό των 5 χρόνων τους και στο Sonisphere Festival, ήμουν εκεί στο release party του “Orvam: a song for home”, αλλά και σε αυτό της παρουσιάσης του νέου τους line up, μια ακόμα σημαντική στιγμή για το συγκρότημα. Αν με ρωτούσατε τώρα όμως, ίσως και να τα αντάλλαζα για να βρεθώ στο ProgPower της Ατλάντα, για να χειροκροτήσω τους Need, οι οποίοι με κάνουν να τους καμαρώνω κάθε μέρα και περισσότερο.
Στα του DVD τώρα: η δουλειά που έχουν κάνει τα παιδιά με το video είναι πάρα πολύ καλή. Δεν λέω εξαιρετική γιατί έχω δύο ενστάσεις: H πρώτη αφορά την σταθερή GoPro που χρησιμοποιείται για τον Στέλιο Πασχάλη (τύμπανα), που δυστυχώς έχει τελείως διαφορετική ποιότητα από τις υπόλοιπες κι έτσι όταν αλλάζουν τα συγκεκριμένα πλάνα κάτι “με χαλάει”. Ο δεύτερη είναι για τον φωτισμό του Αντώνη Χατζή στα πλήκτρα, ο οποίος για κακή του/μας τύχει βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερα σκοτεινό σημείο. Προφανώς, όμως, αυτό δε σημαίνει πως το εν λόγω DVD έχει να ζηλέψει κάτι από αντίστοιχες κυκλοφορίες μεγαλύτερων συγκροτημάτων. Δε νομίζω δηλαδή ότι κάποιος -λιγότερο ψυχαναγκαστικός από μένα και υπερπροστατευτικός με τους Need- θα παρατηρήσει αυτά και όχι την άψογη εκτέλεση των κομματιών του “Orvam: a song for home”, που παίχτηκε στην ολότητά του, αλλά και τη δυναμική (όπως πάντα άλλωστε) σκηνική παρουσία της μπάντας.
Όσο για το κοινό του φεστιβάλ, φάνηκε να απολαμβάνει εξίσου τους Έλληνες progsters, που για ακόμη μια φορά ξεχωρίζουν για την εκτελεστική τους δυνότητα, το φανταστικό songwriting τους και τις θεατρικές ερμηνείες τους. Μέσα σε κάτι λιγότερο από μία ώρα, οι Need κατέπληξαν τον κόσμο που είχε σχεδόν γεμίσει το Center Stage, o oποίος τους προσέφερε το ζεστό του χειροκρότημα σε κάθε ευκαιρία και απαντούσε σε κάθε “προσταγή” του κιθαρίστα του σχήματος, Ravaya.
Νομίζω επίσης πως αξίζει να αναφερθώ στο πόσο δεμένοι είναι μεταξύ τους οι Need και επικοινωνιακοί είναι με ένα κοινό που αν και ίσως να μην τους γνώριζε από πριν, το κέρδισαν στα πρώτα λεπτά του “Lifeknot”, κυρίως χάρη στον frontman τους, Jon Voyager.
Το “Orvam: a song for Atlanta” είναι το αποτέλεσμα μιας επιτυχημένης πορείας 10 ετών, η οποία κατακτήθηκε ύστερα από σκληρή δουλειά. Μια πορεία που ξεκίνησε το 2005 στο Underworld Club των Εξρχείων και θα εορταστεί όπως της αρμόζει αυτή την Κυριακή, 8 Νοεμβρίου στο ΚοοΚοο Live Music Bar. Ναι, καλά καταλάβατε. Θα είμαι και πάλι εκεί.