Είναι απορίας άξιο το γιατί ο κόσμος δεν στηρίζει τόσο τις heavy metal συναυλίες, ενώ συχνά πυκνά έχει την ευκαιρία να απολαύσει ζωντανά αρκετές πολύ ενδιαφέρουσες μπάντες, όπως οι Skull Fist. Εγώ όμως… ξέρω να ζω, κι έτσι την περασμένη Κυριακή, κατέβηκα τα σκαλιά του An Club…
Aνταπόκριση/Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
…την ώρα που οι ‘δικοί μας’ Amken ανέβαιναν στη σκηνή. Το μενού είχε ακραίο thrash metal από τέσσερα παιδιά που το λέει η καρδούλα τους, αφού δεν πτοήθηκαν καθόλου από τον ελάχιστο κόσμο που τους παρακολουθούσε εκείνη τη στιγμή. Αργότερα θα μάθαινα πως οι συγκεκριμένοι είναι και αρκετά δουλευταράδες, με αρκετές “επιτυχίες” στα 4 μόλις χρόνια ύπαρξής τους, κάτι που φάνηκε και στο συγκεκριμένο live, αφού δεν αρκέστηκαν μόνο στο υλικό που έχουν κυκλοφορήσει, αλλά μας παρουσίασαν και μερικά ολοκαίνουρια κομμάτια τους. Αν και δεν με ενθουσίασαν πολύ, τους βγάζω το καπέλο για όλα τα παραπάνω!
Συνέχεια με Elm Street. Αυτά τα παιδιά, που λέτε, μας ήρθαν από τη μακρινή Αυστραλία και όχι, δεν ήταν η πρώτη τους φορά. Είχαμε την τύχη να τους παρακολουθήσουμε ως opening act στις περσυνές συναυλίες των Iced Earth στην Ελλάδα κι εκείνοι είχαν την τύχη να συστηθούν και να παίξουν σε sold-out venues. Δυστυχώς, αυτή τη φορά, ο αριθμός του κοινού μπροστά στον οποίο εμφανίστηκαν ήταν… απογοητευτικός και μάλλον ξενέρωτος, μιας και στο πρώτο κιόλας κομμάτι, ο frontman της μπάντας, Ben Batres, άφησε την κιθάρα του και κατέβηκε για να αρχίσει πρώτος το moshpit, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Να μπούμε όμως στο ψητό; Οι Elm Street αγαπούν το 80s metal, η φωνή του τραγουδιστή τους θυμίζει Dave Mustaine και παρόλο το νεαρό της ηλικίας τους, οι τύποι βαράνε καλά! Aχρειάστη, όμως, θα έλεγα, ότι ήταν η προσθήκη του πρώτου κουπλέ του “Holy Diver” στο set τους – που πραγματικά δεν πήρα χαμπάρι από που προέκυψε… Α! Και τα t-shirts που έκαναν δώρο σε όσους βρίσκονταν στο κάγκελο, φαίνεται να εκτιμήθηκαν δεόντος.
H προηγούμενη φορά που επισκέφθηκαν τη χώρα μας οι Skull Fist, ήταν το 2011, στα πλαίσια του Up The Hammers. Απούσα εγώ την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ, έχασα την παρθενική εμφάνιση των νεοσύστατων Καναδών, αλλά δε θα ξαναέκανα το ίδιο λάθος, ειδικά τώρα που το NWOTHM έχει πάρει τα πάνω του! To set τους ξεκίνησε με… προβλήματα στην κιθάρα του frontman τους, Zach Slaughter, τα οποίο ευτυχώς διορθώθηκαν σχετικά άμεσα και λίγο πριν το “Get Fisted”, τραγούδι που αφιερώθηκε στις γυναικείες παρουσίες του club. Αεικίνητοι και μέσα στην ενέργεια, εκτέλεσαν κομμάτια από ολόκληρη τη δισκογραφία τους με highlights τα hits τους, “Heavier Than Metal”, “Head öf the Pack”, αλλά το “No False Metal”, το οποίο φώναζαν δυνατά με σηκωμένες τις γροθιές τους τα 100 περίπου άτομα που βρίσκονταν στο venue. Η μπάντα από την άλλη, έπαιζε με τον κόσμο, αποδίδοντας φόρο τιμής στη σκηνική παρουσία συγκροτημάτων όπως οι Tokyo Blade, ενώ ο JJ Tartaglia, έκλεψε την παράσταση με το ασυνήθιστο στήσιμο του drum set του, με τα πιατίνια να βρίσκονται σε ύψος δύο μέτρων! Μοναδικό μείον στην εμφάνιση των Skull Fist, η εκωφαντική ένταση του ήχου, που δε με άφησε να ευχαριστηθώ τη συναυλία όσο ήθελα…
Κάπως έτσι, ακόμη ένα τίμιο heavy metal live είχε φτάσει στο τέλος του. Μακαρί να ξαναδούμε τους Skull Fist σύντομα, και μακάρι το αθηναϊκό κοινό να αρχίσει να στηρίζει παραπάνω τέτοια όμορφα events.