Ημέρα Τετάρτη. Η ακριβής τομή της πενθήμερης, συνεχής, ακατάπαυστης ρουτίνας. Η επιλογή της συγκεκριμένης βραδιάς, για τη συναυλία του Dub FX, ήταν λυτρωτική! Καθυστερημένος, λόγω υποχρεώσεων, κατέφθασα τρέχοντας στην Ιερά Οδό, πέρασα την “πύλη” του Vox, και αντίκρισα ήδη στη σκηνή τους…
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Αθηνά-Μαρία Καρπαθιωτάκη (περισσότερες εδώ)
…Word of Mouth, από τους οποίους πρόλαβα να ακούσω δύο μόνο κομμάτια. Από το λίγο που παρακολούθησα και από τα μετέπειτα σχόλια που ακούγονταν σε πηγαδάκια εδώ κι εκεί, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, μιας και οι ικανότητές τους και η εφευρετικότητα στο beatbox ήταν εμφανέστατες. Μιας και, προσωπικά, δεν έχω παρακολουθήσει πολλά live παρόμοιου ύφους, μπορώ να πω ότι εξεπλάγην!
Ο κόσμος συνέχιζε να γεμίζει το χώρο του Vox, όταν μετά από λίγα μόλις λεπτά, ανέβηκαν επί σκηνής οι Cayetano Soundsystem Trio, οι οποίοι αποτελούνται από τους Cayetano, σε live electronics, Georges Perin, σε φωνητικά και talkbox και Θωμά Κωστούλα στα drums. Παρά το γεγονός ότι το ύφος της μπάντας κυμαινόταν σε πιο ήπιους, dub/funk ρυθμούς και μελωδίες και η επικοινωνία με τον κόσμο δεν υπήρξε σχεδόν καθόλου, ό,τι ακούστηκε, ικανοποίησε με το παραπάνω τα δικά μου αυτιά και, αν κρίνω από το ακατάπαυστο χειροκρότημα, των υπόλοιπων παρευρισκόμενων. Ατού της συγκεκριμένης μπάντας, αποτέλεσε η φανταστική φωνή του Georges Perin.
Η ώρα του headliner είχε φτάσει. Για ακόμη μία φορά χωρίς περιττές καθυστερήσεις, ο Dub FX, κατά κόσμον Benjamin Stanford, ανέβηκε στη σκηνή και επικράτησε ένας πανικός δίχως τελειωμό! Η αρχή τον ήθελε μόνο του επί σκηνής, ως μία εισαγωγή, ενώ στη συνέχεια μας παρουσίασε την μπάντα του, έναν τρελό και παλαβό τύπο σε σαξόφωνο/keyboards/backing vocals και έναν ξανθό ήρεμο μπασίστα, ο οποίος συμμετείχε επίσης σε backing vocals.
Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ζήτησε από το κοινό να περιορίσει κάθε είδους καπνό, μιας και ένα νέφος είχε απλωθεί σε όλο το χώρο και από τις μπροστινές σειρές να το “βουλώνουνε”, τις στιγμές που “έγραφε” το beat στην αρχή κάθε κομματιού. Όλα αυτά, βέβαια, με αρκετή δόση χιούμορ και ευγένειας, συνεπώς και καλοδεχούμενα.
Για τη μουσική ιστορία, τώρα, ακούστηκαν κομμάτια από όλη τη δισκογραφική του δουλειά, μεταξύ των οποίων τα “Senorita”, “The Sky”, “Flow”, “Made”, οι κομματάρες “Sooth Your Pain” και “Love Someone”, καθώς και μία διασκευή στο Day-O (The Banana Song), του Harry Belafonte, το οποίο, τουλάχιστον προσωπικά, ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις. Μιας και το καλοκαίρι, επιτέλους, ήρθε και επίσημα, έλειψε ένα “The Rain Is Gone”, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.
Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς, κυρίως για τον ίδιο τον Dub FX, αποτέλεσε το “Happy Birthday”, που ακούστηκε από κάθε στόμα στο χώρο, υπό τη συνοδεία του πιάνου του Andy V, μιας και ο κύριος επί σκηνής έκλεισε το 32ο έτος της ηλικίας του. Ξεχωριστή βραδιά σίγουρα και για μία, κάποια Αναστασία, η οποία έτυχε να έχει την ίδια μέρα γενέθλια και ως δώρο ο Dub FX την ανέβασε στη σκηνή, της ευχήθηκε happy birthday και της χάρισε ένα χορό!