Αρχές Ιουνίου. H Αθήνα βράζει. Tι καλύτερο λοιπόν από το να συναντήσεις τον Άλεξ και τον Στέλιο από τους Demon Prayers και να συζητήσετε για μουσική, παρέα βέβαια με παγωμένες μπύρες;
Πείτε μας λίγα λόγια για τους Demon Prayers. Ποια τα μέλη σας και πότε σχηματίστηκε η μπάντα;
Οι Demon Prayers υπάρχουν από το 2009. Υπήρχαν κάποιες αλλαγές στο line up μας αλλά από το 2011 μέχρι τώρα είναι σταθερό. Η τωρινή μας σύνθεση είναι: Άλεξ (Μπάσο – Φωνή) Στέλιος (ντραμς) Πάνος (κιθάρα) και Βασίλης (κιθάρα).
Πως ήταν τα πρώτα χρόνια στους Prayers, δεδομένου πως είστε από επαρχία; (σ.σ. όλα τα μέλη του συγκροτήματος είναι από την Λαμία)
Τα πρώτα χρόνια μας ήταν δύσκολα. Μας πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας, το είδος μας ή το πως θα δουλεύουμε πάνω στα δικά μας κομμάτια. Αλλά το παλέψαμε και επιβιώσαμε.
Ποιο το είδος μουσικής που παίζετε και ποιες είναι η βασικές σας επιρροές;
Παίζουμε thrash metal. Βασικά έχουμε λίγο πιο βαρύ ήχο και πιο μοντέρνο παίξιμο. Είμαστε επηρεασμένοι περισσότερο από την Ευρωπαϊκή σχολή, με μπάντες όπως Sodom, Destruction, Tankard, Holly Moses. Σίγουρα όμως και οι Metallica, και ίσως λίγο Slayer.
Πάμε να μιλήσουμε και λίγο για το πρώτο σας full length, “Evoke the Pain”, που κυκλοφόρησε το 2014. Ποια τα συναισθήματά σας; Πως πήγε;
Καταρχάς, είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι για την κυκλοφορία του “Evoke the Pain”. Δεν μας ένοιαξε αν θα κάνει εμπορική επιτυχία, γιατί και μόνο το ότι βγήκε για εμάς είναι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι από μόνο του επιτυχία. Βρήκαμε μόνοι μας εταιρεία, ηχογραφήσαμε και το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. (σ.σ. το album κυκλοφόρησε από δύο δισκογραφικές, Secret Port Records και Athens Thrash Attack)
Σε ποίο studio γράψατε και ποίος επιμελήθηκε την παραγωγή;
Ηχογραφήσαμε στα Made in Hell στο Μοσχάτο με την βοήθεια του καλού μας φίλου David Prudent, με τον οποίο δουλέψαμε και στο EP μας. Όπως είπαμε και πριν, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα, αν λάβουμε υπόψιν πως τελειώσαμε τα πάντα σε μόλις τέσσερις ημέρες.
Έχετε κυκλοφορήσει, λοιπόν, ένα demo, ένα EP και ένα full length album. Ποιες οι διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις τρεις δουλειές σας;
Υπάρχει μεγάλη βελτίωση τόσο παικτικά όσο και συνθετικά. Για παράδειγμα θα δεις πως ο ήχος μας στο demo δεν είναι και ο καλύτερος και ίσως η δουλειά μας εκεί είναι λίγο πρόχειρη. Όταν όμως θα προχωρήσεις και θα ακούσεις το EP και το “Evoke the Pain”, βλέπεις πως πλέον ο ήχος μας έχει ωριμάσει και έχουμε βρει και εμείς την δική μας ταυτότητα. Το “Evoke the Pain” σίγουρα είναι η πιο προσεγμένη μας δουλειά, σε όλους τους τομείς.
Ποια είναι οι θεματολογία των στίχων σας; Για τι μιλούν τα κομμάτια σας;
Οι στίχοι μας είναι νομίζω κοινωνικοπολιτική. Δηλαδή, ποιες είναι οι αντιδράσεις μας για τα πράγματα γύρω μας, τα προβλήματα τις σημερινής κοινωνίας. Εκεί πάει ο στίχος μας, προς την κοινωνία μας, πως λειτουργεί και που έχουμε φτάσει. Δεν λέω, ωραίοι και οι Tankard που μιλούν για μπύρες… (γέλια!)
Δεν φοβάστε μήπως αποκτήσετε πολιτική ταυτότητα;
Όχι, γιατί έχουμε μια ιδεολογία αλλά δεν είμαστε 100% πάνω σε αυτή – δηλαδή με κάποια πράγματα συμφωνούμε και με κάποια άλλα όχι. Δεν παίρνουμε κάποια πολιτική θέση και εκφράζουμε την δική μας άποψη μέσα από την μουσική μας. Βέβαια στην κοινωνία που ζούμε είναι πολύ εύκολο να σου βάλουν ταμπέλα και μάλιστα πολιτική, αλλά δεν μας φοβίζει αυτό. Κάνουμε την μουσική μας.
Πάμε και στο θέμα των live σας. Υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο; Τι μηνύματα παίρνετε;
Δεν έχουμε παράπονο από τα live μας, καθώς πάντα υπάρχει κόσμος και δείχνει πως γουστάρει την μουσική μας. Βέβαια αλλιώς ήταν οι εμφανίσεις μας στην Λαμία και αλλιώς στη Αθήνα. Όταν κάναμε το πρώτο μας live στην πρωτεύουσα, ενθουσιαστήκαμε γιατί δεν είχαμε ξαναδεί τόσο κόσμο να ακούει και να γουστάρει thrash. Από ‘κει και έπειτα, έφθαναν στην μπάντα προτάσεις για να παίζουμε στην Αθήνα και αρχίσαμε τα πέρα δώθε. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί πολλές φορές μέναμε στον δρόμο ή στα σκαλάκια στο μετρό, άλλες φορές ξενυχτούσαμε και κάποιες άλλες ήμασταν τυχεροί μαι βρίσκαμε σπίτι. Δεν μας ένοιαζε όμως γιατί το γουστάραμε αυτό που κάναμε. Ερχόμασταν με όρεξη να παίξουμε και δεν σκεφτόμασταν τίποτα.
Ποια είναι η κορυφαία σας live στιγμή;
Σίγουρα όταν παίξαμε μαζί με τους Rotting Christ στην Λαμία ήταν μια πολύ μεγάλη μας στιγμή. Ήταν το καλύτερό μας live τόσο από άποψη κόσμου αλλά και απόδοσης. Επίσης και ένα live που είχαμε κάνει σε μια λέσχη στην Καλλιδρομίου, με “μηδέν” σχεδόν εξοπλισμό. Μπορεί να μην είχαμε τον καλύτερο ήχο αλλά ο κόσμος από κάτω είχε τρομερή ενέργεια.
Πως το internet μπορεί να βοηθήσει μια μπάντα;
Εντάξει, με internet έγιναν όλα πολύ πιο εύκολα. Μπορείς να ακούσεις οποιαδήποτε μπάντα από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Ο κόσμος με το internet μπορεί να σε μάθει πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Και εμείς στην αρχή, όταν δεν είχαμε κυκλοφορήσει album ή EP, είχαμε ανεβάσει κάποια κομμάτια μας στο διαδίκτυο για να δούμε πως θα αντιδράσει ο κόσμος και να έρθει σε μια πρώτη επαφή με την μουσική μας, να μας μάθει σιγά σιγά. Σίγουρα είναι αλλιώς να βγάζεις την δική σου μουσική και να την προωθείς μέσω διαδικτύου, όπως είναι και διαφορετικό να δουλεύεις και με μία δισκογραφική που θα σου προσφέρει και κάποια αλλά πράγματα.
Έχετε επιδιώξει να μπείτε για τα καλά στο παιχνίδι των εταιρειών;
Κοίταξε, εμείς όσον αφόρα το θέμα εταιρείας, ήμαστε πολύ τυχεροί καθώς ήταν εντελώς DIY, οπότε μας έβγαλε τον δίσκο και μας έδωσε όλα τα δικαιώματα, και μετά κανονίζαμε τα πάντα μόνοι μας από ‘κει και πέρα. Επίσης δεν είχαμε κάποιο είδους πίεσης χρόνου ή ότι θα πρέπει να κάνουμε tour για τον δίσκο και τα σχετικά. Τα πάντα περνούσαν από εμάς. Βέβαια αν μπλέξεις με άλλες μεγαλύτερες εταιρείες παίζουν αλλά θέματα, χρηματικά, ποσοστά μάνατζερ κανονισμένα tour. Εμείς δεν έχουμε μπει σε τέτοια μονοπάτια. Δεν ξέρουμε αν θα γίνει ποτέ.
Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια γενικότερη έξαρση στην ελληνική σκηνή. Πολλές νέες μπάντες ξεπηδούν και κάνουν δυνατές δουλειές. Ποιοι λόγοι – κατά την γνώμη σας – έχουν οδηγήσει σε αυτήν την έξαρση;
Θα σου μιλήσουμε για το ιδίωμα μας. Το thrash βρίσκεται πλέον σε πολύ καλό επίπεδο με δυνατές μπάντες. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αγαπούν την μουσική και το γουστάρουν αυτό που κάνουν, αλλά υπάρχουν και άλλοι που το κάνουν καθαρά μόνο και μόνο για μόστρα και γιατί είναι μόδα το να έχεις μπάντα. Φτιάχνουν σχήματα για να φανούν και μετά τα διαλύουν. Αυτό μας ενοχλεί λίγο. Εμείς όταν ξεκινήσαμε είχαμε στο μυαλό μας να παίξουμε την μουσική μας και δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο.
Που βρίσκεται πλέον ή μπάντα;
Περάσαμε μια πολύ δημιουργική περίοδο και κυκλοφορήσαμε ένα ΕΡ και ένα full length. Τώρα βρισκόμαστε σε μια στάσιμη κατάσταση. Τα μέλη μας είναι σκόρπια σε Αθήνα και Λαμία με αποτέλεσμα να μην δουλεύουμε όσο θα θέλαμε. Έχουμε βέβαια πολλές νέες ιδέες αλλά θα πρέπει να στρωθούμε προκειμένου να πούμε πως μπαίνουμε studio και γράφουμε ή κάνουμε live. “On hold” λοιπόν και θα το παλέψουμε.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Το κλείσιμο δικό σας…
Εμείς ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να μιλήσουμε. Ευχαριστούμε όλους εσάς που ακούτε και υποστηρίζεται την μουσική μας. Να περνάτε καλά και να ακούτε την μουσική που σας αρέσει!