Η ανακοίνωση του συγκεκριμένου live αρκετό καιρό πίσω, με είχε εκπλήξει ευχάριστα. Η παρουσία των Aluk Todolo, που μου είχαν πάρει τα μυαλά με το “Occult Rock” το 2012, δίπλα στον αρχιερέα O’ Malley ήταν κάτι παραπάνω από δελεαστική και η επιλογή του Fuzz μου είχε δώσει την εντύπωση ότι το Σάββατο το club θα ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Ωστόσο ή ο κόσμος της σκηνής μάλλον αδιαφόρησε, βρίσκοντας -ίσως- το συγκεκριμένο live αρκετά πειραματικό για τα γούστα του, είτε απλά η επιλογή του Fuzz ήταν πολύ φιλόδοξη από μεριάς διοργανωτών. Στα πρόσωπα των 250 περίπου ατόμων που μαζευτήκαμε, ήταν αρκετά εμφανής η αμηχανία και μια μικρή απογοήτευση για την μικρή ανταπόκριση του κοινού.
Aνταπόκριση: Βασίλης Μπέκας / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χατζηαγγέλου (περισσότερες εδώ)
Το live άνοιξαν οι Holt με την παρθενική τους εμφάνιση. Οι αυξημένες προσδοκίες που είχα λόγω του πρότερου βίου των (για την περίσταση) δύο κουκουλοφόρων, θα έλεγα ότι για διάφορους λόγους δεν ικανοποιήθηκαν. Η προσπάθεια τους να δημιουργήσουν μια εφιαλτική ambient/drone ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας ένα κοντραμπάσο (plus μπόλικα πεταλάκια) και μια φωνή που έψαλε ή ούρλιαζε, κατά τη γνώμη μου έπεσε στο κενό είτε λόγω χώρου, είτε λόγω συνθηκών. Σίγουρα σε κάποιους από τους λίγους παρευρισκόμενους, το performance αυτό να είπε κάτι. Εγώ από πλευράς μου θα ήμουν πιο σίγουρος για την άποψη μου ξαναβλέποντας τους Holt σε κάποιον μικρότερο χώρο και με περισσότερο χρόνο να αναπτύξουν τις ιδέες τους.
Η πολύ καλή εμφάνιση των Omega Monolith δεν θα έλεγα ότι ήταν κάποια έκπληξη. Γεμάτος ήχος (αν και θα μπορούσε η κιθάρα να είναι και λίγο πιο δυνατά), στιβαρά, ευφυή τύμπανα και ογκώδη riffs. Μονολιθικοί μόνο ως προς το όνομα και την minimal σύνθεση τους, καθώς οι συνθέσεις τους κρύβουν αρκετή διάθεση για εξέλιξη, παρουσίασαν το “Fungus”, το πρόσφατα τελειωμένο album τους. Αν ψάξω για αρνητικά μπορώ να αναφερθώ στο ότι αυτή η minimal σύνθεση τους καθυστερεί κάπως το χτίσιμο των κομματιών. Γενικά αξιοπρεπέστατη παρουσία.
Στην συνέχεια, οι Γάλλοι Aluk Todolo πήραν την θέση τους στη σκηνή και μαζί τους έφεραν ένα πορτατίφ (sic). Μια μεγάλη λάμπα που συνδεόταν με τον ενισχυτή της κιθάρας κρεμάστηκε ακριβώς στο κέντρο και μπροστά στη σκηνή και επί της ουσίας ήταν το μοναδικό φως. Το εφέ αυτό ίσως να είχε περισσότερη επιτυχία αν υπήρχαν περισσότερες (λες και υπήρχαν καθόλου…) διακυμάνσεις στο set τους. Η λάμπα άναψε στο ξεκίνημα και απλά έσβησε στο τέλος. Η τριάδα απ΄το Παρίσι είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και περιπετειώδη σχήματα σήμερα κατά την γνώμη μου. Το ψυχεδελικό noise rock τους με ένα σωρό επιρροές από το black metal μέχρι το kraut rock είναι ένας πραγματικός σίφουνας στη σκηνή. Ασταμάτητοι για 50 λεπτά περίπου, δημιούργησαν μια drone επιληπτική παραζάλη, με το μπασο-τύμπανο να αποτελεί την λοκομοτίβα του ήχου τους, στρώνοντας ένα χαλί βόμβου και την κιθάρα να προσθέτει θόρυβο. Εξαιρετικά λυπηρό το γεγονός ότι προτιμήθηκε το ακόμα μη-ηχογραφημένο, επερχόμενο “Voix” από το ασύλληπτο “Occult Rock”.
Όσοι έχουν ξαναδεί ένα Stephen O’ Malley live, γνωρίζουν ότι είναι περισσότερο μια εμπειρία παρά ένα κανονικό live. Το τείχος που έστησε με πορτοκαλί και μαύρα “τούβλα” (ενισχυτές), αλλά και ο τρόπος που τα “ενορχηστρώνει” από το πλάι είναι ενδεικτικός του τι θέλει να κάνει και ο μοναδικός τρόπος να παρακολουθήσει κανείς ένα τέτοιο project είναι να βρεθεί ακριβώς κάτω απ’ τη σκηνή ώστε να πνιγεί μέσα στον ωκεανό ήχου που κατακλύζει το κορμί. Στο συγκεκριμένο live υπήρχε και η παράλληλη προβολή της ταινίας “Unground” που επί της ουσίας είναι η συνεργασία του O’Malley με τους Gast Bouschet και Nadine Hilbert. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο βίντεο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και νομίζω πως δεν πρόσφερε κάτι στην συνολική εμπειρία καθώς σε πολύ λίγα σημεία υπήρχε συνοχή της εικόνας και των ήχων που παρήγαγαν οι ενισχυτές. Υπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, η επιλογή μου να καθίσω πιο πίσω για να το “παρακολουθήσω” αποδείχθηκε μάλλον ατυχής. Βέβαια, ο O’ Malley έχει κερδίσει το δικαίωμα να κάνει αυτό που κάνει, απ’ την στιγμή που ήταν ο πρώτος που το κάνε. Κρίνεται πάντα κυρίως βάση των συνθηκών και μόνο ενώ καθιστά όσους προσπαθούν να τον αντιγράψουν, ανούσιους. Τώρα αν σε κερδίζει την κάθε φορά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.