Είναι μερικοί δίσκοι, που με τη πρώτη ακρόαση τους, αμέσως μπαίνουν στη καρδιά σου στη κατηγορία “κλασσικό”. Έτσι συνέβη και με τον δεύτερο δίσκο των Stubb που με τη πρώτη ακρόαση μου δημιούργησε πολλαπλές ανατριχίλες και με έκανε δικό του με τη μία! Ίσως να είναι αυτή η κλασσική βρετανική blues/hard rock αύρα που αναβλύζει, ίσως να είναι η αδυναμία που τους έχω από τον πρώτο τους κιόλας δίσκο, εκείνο το εκπληκτικό “Stubb” που σε κάθε ευκαιρία όλο και θα ακούω με κάποιο τρόπο ανά τακτά χρονικά διαστήματα…
Οι Λονδρέζοι κυκλοφορούν τον δεύτερο τους δίσκο από την Ripple Music και όπως αναφέρθηκε πιο πάνω ο δίσκος αναβλύζει καυτό βρετανικό blues/hard rock όπως μόνο στο νησί ξέρουν να παράγουν. Τους Stubb μπορούμε να τους κατηγοριοποιήσουμε κάτω από την ταμπέλα του μοδάτου -πλέον- vintage rock και να ξεμπερδεύουμε, αλλά θα ήταν κρίμα και άδικο για το συγκεκριμένο σχήμα, καθώς καταθέτουν τη δική τους σφραγίδα στο heavy rock. Heavy rock που κοιτάει και δανείζεται στοιχεία από το παρελθόν (Led Zeppelin, Τhin Lizzy, Free), αλλά ατενίζει το μέλλον με μοντέρνα αισθητική!
Το “Cry Of The Ocean” που ανοίγει μεγαλοπρεπώς τον δίσκο χωρίζεται στα “Part One” και “Part Two” έχει ένα υπέροχο solo και μερικές funky/soul πινελιές στο δεύτερο. Το bluesy “Heavy Blue Sky” είναι ένα από τα πολλά highlights του δίσκου με τον Jack Dickinson (φωνή/κιθάρα) να λάμπει με αυτό το ιδιαίτερο γρέζι στη φωνή, η συνέχεια με το groovy “Sail Forever”. “Hearbreaker” για τη συνέχεια, με την ακουστική εισαγωγή που σε κάνει δέσμιο της λυρικότητας και του southern feeling που διαφαίνεται προς το τέλος του και είναι ένα μικρό διάλειμμα πριν τις ηλεκτρικές εκκενώσεις του παιχνιδιάρικου “Devil’s Brew”. Το “Snake Eyes” έχει ενδιαφέρον στο τρόπο που αναπτύσσεται και σε προκαλεί να το ανακαλύψεις, ειδικά στο σημείο από το 4:40 και μέχρι το τέλος του, οι Stubb δημιουργούν ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους! Το τελευταίο τραγούδι έρχεται να κλείσει την αυλαία ιδανικά και είναι το “You’ll Never Know”, εδώ οι Thin Lizzy επιρροές που λέγαμε πιο πάνω, παίρνουν το πάνω χέρι και οι Stubb δημιουργούν το πιο γρήγορο και πιο βαρύ κομμάτι του δίσκου.
Το δίσκο έρχεται να συμπληρώσει η τέλεια παραγωγή και το πανέμορφο εξώφυλλο, κάνοντας το “Cry Of The Ocean” μία από τις κυκλοφορίες που όλοι φίλοι του ιδιώματος πρέπει να τσεκάρουν.