Μέρα δεύτερη, το μέρος γνωστό και το An Club με αρκετό κόσμο έχει ανοίξει τις πόρτες του και μας περιμένει…τα σχήματα που εμφανίστηκαν τη δεύτερη μέρα αυτής της γιορτής του εγχώριου ήχου ήταν τα (κατά χρονολογική σειρά) Hedvika, Hostage, Allochiria, Serenity Broken και Above Us The Waves. Το αλλοπρόσαλλο του ήχου μεταξύ των σχημάτων αλλά και οι μεγάλες διαφορές που έβλεπες στην…σκηνική παρουσία των σχημάτων κατέστησαν αυτό το βράδυ πολύ μα πολύ ενδιαφέρον, για όποιον είχε τα…άντερα να δει όλα τα σχήματα και όχι να μπαινοβγαίνει. Δύσκολο εγχείρημα; Δύσκολο αλλά πετυχημένο, βάσει της ανταπόκρισης του κόσμου.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης (Hedvika, Hostage, Allochiria, Serenity Broken), Αναστασία Παπαδάκη (Above Us The Waves)/ Φωτογραφίες: Karla Trainer
Την ημέρα άνοιξαν οι Hedvika με τον πέριξ του post ήχο τους αλλά και την ενδιαφέρουσα οπτική που του δίνουν. Δύσκολα θα βρεις λιγότερο διάσημα σχήματα του ήχου να ταιριάζουν τόσο πολύ το πλάκωμα αυτού του ήχου με μία ιδιαίτερη στην υφή της μελωδία που υπήρχε στο σύνολό του set τους. Η μελωδία αυτή μπορεί να ακουγόταν θλιμμένη αλλά έδινε στον βαρύ ήχο τους αυτό το κάτι παραπάνω που δύσκολα έχουν συγκροτήματα μόλις δύο ετών σε παρουσία. Σε αρκετά σημεία θα έλεγες ότι ο ήχος ακουγόταν πιο rock αλλά ο τραγουδιστής του σχήματος, Δημήτρης, διέψευδε με απόλυτα πειστικό τρόπο όσους περίμεναν κάτι πιο ελαφρύ από δαύτους επιβεβαιώνοντας, ακόμη, τις έντονες εναλλαγές που άκουγες στα κομμάτια που μας παρουσίασαν.
Post να ακολουθείται από Αμερικάνικο to-the-bone thrash σε ένα οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο fest; Ναι, έγινε και αυτό το Σάββατο το βράδυ με τους Λαμιώτες Hostage να ανεβαίνουν στη σκηνή περίπου στις 22:00, υπό τους ήχους της ομιλίας του High Chancellor, Adam Sutler από την κινηματογραφική έκδοση του “V For Vendetta”. Ο όλεθρος ξεσπά με τα θηρία να δίνουν απλόχερα το κάτι τις τους στους old school fans της βραδιάς. Οι διασκευές σε Sepultura και το “Slayeeeer” medley τους έφεραν το πρώτο ξύλο της βραδιάς. Παρ’ ότι ο ήχος τους δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, όπως είναι λογικό, δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις ικανότητες τους να φέρουν χαμό.
Allochiria για τη συνέχεια και οι ταχύτητες κατεβαίνουν για να γυρίσουμε στον post/sludge ήχο, αυτή τη φορά με λιγότερη μελωδία και πιο heavy συνθέσεις. Η φωνή της τραγουδίστριάς τους Ειρήνης σίγουρα προκαλούσε την περιέργεια κάποιου μη εξοικειωμένου με τον ήχο τους, αφού το ανάστημά της ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την a la Amenra φωνή που άκουγες να βγαίνει. Η ανταλλαγή frontmen που έκαναν με τους Hedvika, με τον Δημήτρη να παίρνει τη σειρά στο να τραγουδήσει μαζί τους -είχε ήδη ανέβει η τραγουδίστρια των Allochiria στο set των Hedvika- και να τραγουδάει μέσα από τον κόσμο, επισφράγισε και το αδελφικό κλίμα της βραδιάς. Σίγουρα δύσκολος ο ήχος τους αλλά θα προξενήσει το ενδιαφέρον του οπαδού του χώρου στον οποίο κινούνται.
Οι Serenity Broken ήταν ίσως το πιο εμπορικό -ηχητικά- σχήμα της βραδιάς αλλά και η παρουσία τους επί σκηνής δεν πήγαινε πίσω. Τα παιχνίδια με τον κόσμο, η συνεχής κίνηση έδωσαν την εικόνα μιας καθόλα επαγγελματικής μπάντας που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ευκαιρία που της δόθηκε αφού ο κόσμος εκείνη τη στιγμή ήταν στο peak του, από πλευράς προσέλευσης. Ο Godsmack-ικός ήχος τους αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία για να ακούσει ο κόσμος κάτι πιο εύκολο στο αυτί και πιο ρυθμικό και νομίζω τελικά ότι η προσθήκη τους στο lineup σε αυτή τη χρονική στιγμή ήταν η ιδανική επιλογή.
Το ρολόι έδειχνε 23:15 όταν ήχησε η πρώτη νότα του “Τhis I Ever Get” και όλα προμήνυαν μια δυνατή εμφάνιση από τους Above Us The Waves. Κάτι που βγήκε αληθινό, αφού η πεντάδα από την Καβάλα, με το hardcore-meets-melodic-death-metal της, έκανε πολλά κεφάλια να ανεβοκατέβουν, δημιούργησε pits και έδωσε την ευκαιρία στο κοινό -αλλά και στον ίδιο τον τραγουδιστή αργότερα- να κάνει τα δεύτερα stage dives της βραδιάς, μετά και τους Hostage. Το set τους περιείχε κυρίως κομμάτια από το πρώτο τους full length album, “Anchors Aweigh”, αλλά και μια καταπληκτική διασκευή στο “Crawl Through Knives” των In Flames. Μπορεί ο κόσμος να είχε “σπάσει” αλλά αυτό δεν τους πτόησε καθόλου, δίνοντας ένα worth seeing perfomance, και φυσικά ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε στα μέρη μας το συντομότερο.