Και πώς αυτό το συγκρότημα κατάφερε χωρίς τον φυσικό του ηγέτη να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να κυκλοφορήσει φέτος έναν δίσκο όπως το “Nemesis”. Ένα συγκρότημα-ερωτηματικό για το τι κατάφερε και τι θα μπορούσε να καταφέρει εάν τα περιστατικά με την υγεία του Timo Tolkki αλλά και τους καυγάδες στις τάξεις και των υπολοίπων μελών της μπάντας, δεν τους έφεραν ένα βήμα πριν να περάσουν στα βιβλία της metal ιστορίας για πάντα.
To “θα” με παρατατικό όμως, δηλώνει απραγματοποίητο. Το τι θα μπορούσαν να καταφέρουν είναι μία άλλη υπόθεση και το τι κατάφεραν, μόνο λίγο δεν ήταν…
Και τα ερωτήματα συνεχίζονται για το αν ο Timo Kotipelto είναι μία προσωπικότητα του ίδιου μεγέθους με τον προκάτοχό του στα φωνητικά ή όχι. Ερωτήματα όπως το αν το “Dreamspace” είναι ο καλύτερός τους δίσκος ή όχι. Για το αν η πρώτη περίοδός τους με τον Tolkki, μέχρι και το “Dreamspace” διαμορφώνει την εικόνα των Stratovarius ή αν το…κουαρτέτο των “Fourth Dimension”, “Episode”, “Visions” και “Destiny” είναι αυτό που θα αποτελεί το σήμα κατατεθέν αυτού του συγκροτήματος.
Προσωπική μου άποψη, είναι ότι χωρίς τη δεύτερη αυτή περίοδο, το Ευρωπαϊκό metal και τα συμφωνικά του παρακλάδια, πιθανότατα θα ήταν πολύ πιο φτωχά από ό, τι τα ξέρουμε σήμερα…
Κανένας “κριτικός” δε θα μπορέσει να αποφασίσει ποιος ήταν ο καλύτερός τους δίσκος, όσα χρόνια και αν περάσουν, όσο και αν ο…”Father Time” γιατρέψει τις πληγές που έφεραν οι νευρικοί κλονισμοί του Tolkki, τα κόλπα που έκαναν με την πρόσληψη κάποιας Katrina K ως τραγουδίστριας αλλά και την υποτιθέμενη δολοφονική επίθεση εναντίον του Tolkki με μαχαίρι αλλά και το παράταιρο για την ιστορία τους, “Stratovarius” του 2005, που ο ίδιος έκρινε ως “μη ικανοποιητικό” για την μπάντα.
Η αναβίωση του ονόματος των Stratovarius αλλά και η παραχώρηση των δικαιωμάτων που απορρέουν από το όνομά τους, το 2008 από τον Tolkki στους Timo Kotipelto, Jens Johansson και Jörg Michael, ήταν ένα σημείο ανάκαμψης για ένα τεράστιο όνομα που άφησε εποχή και δεν έπρεπε να πεθάνει έτσι άδικα. Μπορεί τα ικανοποιητικά “Polaris” και “Elysium” να μην τους έφεραν στα παλιά τους μεγαλεία αλλά το φετινό “Nemesis” καταφέρνει να τους δώσει πίσω κάτι από την αίγλη τους.
Μπορεί επίσης η τελευταία εμφάνιση των Stratovarius μαζί με τους Helloween τον Ιανουάριο του 2011, με τον σοβαρά επηρεασμένο από βρογχίτιδα Timo Kotipelto να μην ήταν η αναμενόμενη αλλά ο αέρας που αποπνέουν πλέον, είναι κάτι παραπάνω από ελπιδοφόρος.
Η Παρασκευή είναι κοντά και ελπίζω ότι οι Stratovarius θα θέλουν να μας κάνουν να αφήσουμε τις έγνοιες μας πίσω μας όπως λένε και οι ίδιοι…