Το RockinAthens.gr βρέθηκε σε μία μεγάλη βραδιά για τους φίλους του Progressive ήχου. Οι…παλιοί Psychotic Waltz, Royal Hunt και οι…πιο νέοι Pagan’s Mind έδωσαν μία συναυλία 5 και κάτι ωρών, μία διάρκεια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα σε ό,τι αφορά τα live σε κλειστούς χώρους. Ο Νίκος Παπανικολάου ήταν εκεί και μας μεταφέρει όσα είδε το Σάββατο που μας πέρασε στο Fuzz…
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Pagan’s Mind, οι οποίοι μπορεί να μην συνεπήραν με το progressive power metal τους τα 300 περίπου άτομα που είχαν μαζευτεί ήδη στο Fuzz , αλλά ήταν ότι έπρεπε για ένα χαλαρό ξεκίνημα του event , με highlight στην εμφάνισή τους το κομμάτι “ True Osiri eyes” . Σημειώνω ότι ήταν μαζί τους στοdrumkit και ο Stian Kristofferssen , πρώην μέλος των Firewind , ενώ ο Νils K .Rue εντυπωσίασε με την φωνητική του ερμηνεία .
Συνεχίζουμε με την τρελοπαρέα του Αndre Andersen, τους Royal Hunt , στους οποίους έχει επιστρέψει πίσω ο DC Cooper . Oπώς μας ανέφεραν και οι ίδιοι είμαστε ο πρώτος σταθμός της περιοδείας που κάνουν για να γιορτάσουν την 20ετή πορεία τους . Η απόδοση τους ήταν αρκετά καλή με τον DC Cooper να έχει κάποια προβλήματα στον ήχο του , τα οποίο κατόπιν διορθώθηκαν , αλλά δεν κατάφεραν να ενθουσιάσουν , πέραν λίγων , με το χαρούμενο συμφωνικό metal τους το κοινό , παρά τις προσπάθειες του DC Cooper , ο οποίος είχε τρελά κέφια . Το setlist τους αποτελούνταν από κομμάτια από ολη την δισκογραφία τους με highlights της βραδιάς τα τρία κομμάτια που έπαιξαν από το “ Moving Target” , το “Far Away” , το χαβαλεδιάρικο “Step by Step” και το “Last Goodbye” με το οποίο έκλεισαν την εμφανισή τους . Ιδιαιτερή μνεία θα ήθελα να κάνω στις δύο πολύ όμορφες παρουσίες οι οποίες ήταν στα back vocals . Προσωπικά πάντως θα προτιμούσα να δω στην θέση τους τους ακυροθέντες Mekong Delta .
Και συνεχίζουμε με τους headliners της βραδιάς , τους κορυφαίους Psychotic Waltz. Καταρχάς θα ήθελα να πω οτι λυπάμαι όποιον fan του προοδευτικού ήχου που δεν κατάφερε να παρεβρεθεί . Μιλάμε για μία απίστευτη live εμφανιση 2,5 ωρών και βάλε , όπου όχι μόνο μας έδειξαν τι πάει να πει progressive , παίζοντας ένα χαρμάνι από thrash , folk , jazz , ψυχεδέλεια , μέχρι και reggae , αλλά ταυτόχρονα μας έδωσαν μαθήματα ήθους και ψυχικής δύναμης . Tα highlights ήταν για μένα το εναρκτήριο “ Ashes” , το “Out of mind” , το “Little People” , το “Mosquito” , τo “Faded” στο οποίο έγινε πανικός , το “ Locust” , το “Ηaze one”και ακόμη το “My Grave” και το “I Remember”, στα οποία ο αεικίνητος Devon Graves έπαιξε φλάουτο αλά Ian Anderson , και … βασίκα δεν συνεχίζω γιατί έπαιξαν ένα setlist που αποτέλουνταν από σχεδόν όλα τα κομμάτια των τεσσάρων ανυπέρβλητων δίσκων τους .Οι κιθάρες των Dan Rock και του Brian Mc Alpin κεντούσαν , παρ’όλα τα κινητίκα προβλήματα του δεύτερου ( η δύναμη ψυχής που λέγαμε) . Το μόνο μελανό σημείο ήταν το πρόβλημα ήχου στο μικρόφωνο του Devon Graves το οποίο αναγκάστηκε να διορθώσει μόνος του ανεβαίνοντας στον τεχνικό ήχου.
Εν ολίγοις μιλάμε για μία απίστευτη συναύλιακη εμπειρία κατα την διάρκεια της οποίας ένα κατάμεστο Fuzz χτυπιόταν και ωρυόταν μέχρι και την τελεύταια στιγμή . Όταν σε κάποια φάση “χάθηκα “ , τότε κατάλαβα γιατί οι Psychotic Waltz αναφέρονται στην μουσική τους ως progressive hippie metal . Προσωπικά έμεινα άφωνος από την εμφανισή τους . Σε γενικές γράμμες η διοργάνωση ήταν πολύ καλή , αν εξαιρέσουμε τα προβλήματα με τον ήχο ,οι μπάντες βγήκαν στην ώρα τους , και το εισιτήριο , γι’αυτο που βιώσαμε , αρκετά φθηνό .