Θα ήθελα να μάθω κάποτε για ποιο λόγο αυτοί οι Βρετανοί (της Γηραιάς Αλβιώνας γενικά-ο όρος «Αλβιώνα», μαζί με τον χαρακτηρισμό «Γηραιά», χρησιμοποιείται κάποιες φορές ως εναλλακτικό όνομα για τη Μεγάλη Βρετανία/διότι σας μαθαίνουμε και άλλα πράματα εδώ στο Rockin’Athens.gr, όχι μόνο μουσικάρες!) ξέρουν να γράφουν και να παίζουν μουσική. Γιατί θεωρητικά όλοι ξέρουμε, το θέμα είναι να το ζήσεις από κοντά. Και εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη το μάθαμε… με τους Therapy? live.
Ανταπόκριση: Μαριάνθη Γκίμτσα / Φωτογραφίες: Στέργιος Ανδρεάδης
Αρχικά, λίγος κόσμος. Για αυτό το live λίγος κόσμος. Αυτό με στεναχώρησε αρκετά. Αλλά ναι το έχει ο κόσμος εδώ, ντου στα live σε μπάντες που έχουν hype (βλέπε southern ήχος και δεν συμμαζεύεται). Αλλά εντάξει, το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να ακούσεις καλή μουσική. Και ακούσαμε όσοι ήμασταν εκεί.
Jaw Bones
Το βράδυ ξεκίνησε με τους Jaw Bones. Ντόπιο πράγμα. Καλό πράγμα. Hardcore, sludge, stoner, grunge ήχος. Φωνητικά κάνει ο γνωστός σε εμάς από τους Hogg Cobas και αν συγκρίνω την εμφάνισή τους εδώ με την φορά που τους είχα δει σε ένα live παλιότερα… σαφώς καλύτεροι. Καλύτερος ήχος, πιο προσεκτικό παίξιμο και με την παρουσίαση των καινούργιων τους κομματιών (Ego Tripper, Fear,1000 masks) να μας κεντρίζει το ενδιαφέρον. Σίγουρα θα γίνουν πιο «σαρωτικοί» μόλις ο Cobas δουλέψει την φωνή του περισσότερο. Και όχι γιατί κάνει παραφωνίες, αλλά γιατί έχει μια χροιά που σίγουρα μπορεί να κλέψει την παράσταση. Και πρέπει να αναδύεται καλύτερα στις live εμφανίσεις .
Semen of The Sun
Μετά, ανέβηκαν οι Semen of the Sun. Γνωστό το τρίο για τον alternative ήχο του. Και χάρηκα που είχα την ευκαιρία να τους δω live αν και παίξανε λίγο και δεν μου έφτασε. Αλλά δεμένο παίξιμο και σίγουρα είναι ευχάριστοι να τους ακούς. Ειδικά τα κομμάτια τους από το δεύτερο και καινούργιο δίσκο “The Walk”.
Therapy?
Η φάση βέβαια ήταν οι Therapy? οι οποίοι ανέβηκαν στην σκηνή λίγο μετά τις 11. Από τις πιο ωραίες εμφανίσεις που έχω παραβρεθεί στην ζωή μου. Ο Andy Cairns έχει κερδίσει άξια την θέση του στην ιστορία του rock’n’roll όχι μόνο για την μουσική του αλλά και για την απλότητά του. Δεν έχω ακούσει άλλη φόρα το πρώτο όνομα ενός live να ευχαριστεί τα opening acts όσες φορές τους ευχαρίστησε αυτός. Ξεκίνησαν με το “Isolation” των Joy Division που έχουν διασκευάσει με έναν τρόπο που δείχνει ότι ένας καλός μουσικός διασκευάζει ένα κομμάτι και το κάνει δικό του, ενσωματώνει τον «ήχο» του και σε βάζει σε δίλλημα να μην ξέρεις αν σου αρέσει το original ή αυτό. Γενικά, όμως μας πήραν από το χεράκι και μας περάσανε τραγούδι-τραγούδι μέσα σε όλη την δισκογραφία τους… Δεν άφησαν κανένα παραπονεμένο.
Απαραίτητο βέβαια ήταν και το μπινελίκι προς κυβερνήσεις και κάθε μορφής εξουσίας (ιρλανδοί ροκάδες και να μην είναι πολιτικοποιημένοι γίνεται; Δεν γίνεται!). Και εκεί που λες το live δεν γίνεται καλύτερο, σου πετάνε για τελείωμα ένα “I wanna be your Dog” και “Potato Junkie”.
Complete Setlist: Isolation (Joy Division cover),Stories,Living in the Shadow of the Terrible Thing,Why Turbulence?, Exiles, Unbeliever, Misery, Rust, Teethgrinder, Epilepsy, Die Laughing, The Buzzing, Before You, With You, After You, Diane (Husker Du cover), Turn, Kvives, Stop It You’re Killing Me, Little Tongues First, Nausea, Meat Abstract, Nowhere, Screamager, Potato Junkie / I Wanna Be Your Dog (The Stooges cover)
«Thessaloniki got served» και μας δώσανε και τα ρέστα. Μια “must-see” μπάντα (γιατί ότι τους ακούς το θεωρώ αυτονόητο-αλλιώς γιατί να διαβάζεις αυτό το report;). Είχα καιρό να επιστρέψω σπίτι και να πονάνε οι γάμπες μου από το χοροπηδητό. Να είναι καλά τα παιδιά, να μας ξανάρθουνε.