Οι Savage Oath είχαν ξεφύγει τελείως από το ραντάρ μου. Δεν ξέρω πως, δεν γνωρίζω το γιατί αλλά ντρέπομαι για αυτό και ζητώ ταπεινά συγνώμη. Εδώ δε μιλάμε για μια απλή μπάντα αλλά για ένα super-group. Όταν οι Phil Ross (Ironsword, ex-Manilla Road), Leeland Campana (Visigoth) , Brendan Raddigan (Pagan Altar), και Austin Wheeler ενώνουν τις δυνάμεις τους για μια δουλειά στην οποία δούλευαν για πέντε ολόκληρα χρόνια, με τις όποιες δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, τότε το αποτέλεσμα δε μπορεί να είναι κακό. Το απόσταγμα όλης αυτής της προσπάθειας ονομάζεται “Divine Battle” και αποτελεί ένα διαμάντι καθαρού και ανόθευτου US power metal.
Από το πρώτο δευτερόλεπτο και μέχρι να πέσει η αυλαία σε αυτό το έπος, οι Savage Oath εξαπολύουν μια ανηλεή ηχητική επίθεση τιμώντας τις ρίζες του αληθινού epic/power metal. Εμφανέστατη είναι η απόδοση τιμών σε ιστορικές μπάντες όπως οι Jag Panzer, οι Manowar και οι Manilla Road όχι μόνο ηχητικά αλλά και στα συναισθήματα που δημιουργεί η ακρόαση του δίσκου τούτου. Η παραγωγή τσακίζει κόκαλα, το σφυροκόπημα είναι ασταμάτητο και οι συνθέσεις ενώ είναι σύγχρονες και αποπνέουν έντονη φρεσκάδα, κλείνουν πονηρά το μάτι προς το ένδοξο παρελθόν. Από το “Knight of the Night” που δίνει το έναυσμα της επίθεσης, στο υποβλητικό “Blood for the King” και από τους κιθαριστικούς κεραυνούς του “Wings of Vengeance” στην επική και συναισθηματική μπαλάντα “Divine Battle”, το δισκάκι αυτό δεν απογοητεύει με την τεχνική, τη δύναμη, την έμπνευση και την ποικιλία των συνθέσεων.
Ο νέος και πανάξιος εκπρόσωπος του underground US power έχει όνομα και μάλιστα γραμμένο με χρυσά γράμματα. Οι Savage Oath παραδίδουν μαθήματα σε ένα genre που μπορεί να είναι παραγκωνισμένο, αλλά παραμένει ιδιαίτερα αγαπητό σε συγκεκριμένη μερίδα μεταλλάδων. To “Divine Battle” είναι όμως τόσο καλό που πρέπει οπωσδήποτε να το ακούσουν και να το λατρέψουν και οι υπόλοιποι. Ξεκάθαρο φαβορί για το album της χρονιάς, τεράστια νίκη του αμερικανικού metal ήχου. Σπεύσατε!