To 1986, ο Ψυχρός Πόλεμος, χωρίς αυτό να το γνωρίζουν οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι, όδευε προς το τέλος του και την τελική επικράτηση της μιας πλευράς. Κατά τη διάρκεια του υπήρξαν επεισόδια που απειλούσαν να ραγίσουν την εύθραυστη ισορροπία και να τον μεταμορφώσουν σε “θερμό” πόλεμο, χωρίς αυτό να συμβεί ευτυχώς ποτέ. Το δυστύχημα του Chernobyl υπενθύμιζε τις καταστροφικές συνέπειες της πυρηνικής έκρηξης δίνοντας μια τραγική μικρογραφία για το τι θα σήμαινε ένας πόλεμος βασιζόμενος στα πυρηνικά όπλα. Μεσούντος του Ψυχρού πολέμου, νέες τεχνολογίες αναδύονταν υποσχόμενες κοσμογονικές αλλαγές στο τρόπο ζωής και από την επόμενη δεκαετία θα τις υλοποιούσαν. Ο κόσμος άλλαζε με καταιγιστικό ρυθμό και οι διαδρομές που θα έφερναν τη νέα εποχή τρόμαζαν το παρατηρητή τους που βίωνε έναν πρωτόγνωρο αναβρασμό που ενδεχομένως να έθετε σε κίνδυνο τους φυσιολογικούς ρυθμούς της ζωής του.
Το Rage For Order δηλώνει την αγωνία για τα όσα διαδραματίζονταν στην εποχή του, παράλογα και αντιφατικά, και αναζητούσε διέξοδο μπροστά στη διαφαινόμενη εφιαλτική μοίρα της ανθρωπότητας. Οι ανησυχίες για το μέλλον που η τεχνολογία απειλούσε να το μετατρέψει σε δυστοπία αποξένωσης, οι τύχες του κόσμου που εναποτίθενται σε κέντρα αποφάσεων που αδιαφορούν για τις ζωές των νέων, η πυρηνική απειλή που σαν το τέρας της αποκάλυψης μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τινάξει το κόσμο στον αέρα ήταν θέματα που απασχολούσαν τους Queensrÿche. Η καταφυγή στο ρομαντισμό και στον έρωτα που υμνεί ως απόλυτη αξία μαζί με μια αφηρημένη ιδέα της εξέγερσης απέναντι στην αδικία συνέθεταν τις απάντηση στις αγωνίες τους.
Ο δίσκος που διαδέχτηκε το The Warning κουβαλούσε μέσα του στιχουργικά ένα μεγάλο μέρος του επόμενου, Operation: Mindcrime, μουσικά όμως ήταν ένα αυτοτελές σε έμπνευση αριστούργημα. Οι prog ανησυχίες που υπήρχαν εν σπέρματι στο παρελθόν, εδώ εκδηλώνονται με πανέξυπνο τρόπο και με την αρωγή του παραγωγού Neil Kernon. Η μουσική του Rage for Order έχει πολλά επίπεδα που σε προκαλούν να ανακαλύψεις με κάθε νέα ακρόαση, προοδευτικός πλούτος που απευθύνεται στο μυαλό από τον οποίο ζητάει χρόνο για να το εκτιμήσει. Δεν υπάρχουν πολλοί δίσκοι σαν αυτόν, για την ακρίβεια είναι μοναδικός, είναι μια αποκάλυψη που σου ζητάει να καταλάβεις τους συμβολισμούς της για να μπορέσεις να ανακαλύψεις τη γη της επαγγελίας.
To Rage for Order θα μπορούσε να ενσαρκώνει ολόκληρο το προοδευτικό metal αν δεν ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Δεν είναι ούτε η μουσική του μέλλοντος γιατί αυτό θα σήμαινε πως έχει ηλικία, αρά θα ήταν υποκείμενο στη φθορά του χρόνου. Σαν πλατωνική ιδέα, θέτει το πρότυπο της μουσικής για όποιον μπορεί να κατανοήσει τη τελειότητα και θέλει να γίνει κοινωνός της.