Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε περιέλθει στη δίνη της γενικευμένης κοινωνικής αναστάτωσης απότοκη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση των Εργατικών καλούμενη να ανταποκριθεί στις κρίσιμες συγκυρίες κλυδωνιζόταν ταυτόχρονα από εσωτερικές έριδες και την ολοένα και πιο εχθρική στάση της αντιπολίτευσης.
Δεν θα αργούσε να έλθει η ώρα των Συντηρητικών, καθοδηγούμενων από το άστρο της Μάργκαρετ Θάτσερ, για να επιταχύνουν με τα πεπραγμένα τους το γκρέμισμα του ψυχορραγούσας μεταπολεμικής συναίνεσης. Περίπου την ίδια χρονική περίοδο και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, η ηγεσία του Η.Β. και των Η.Π.Α. παραδίδονταν στους διαπρύσιους κήρυκες του νεοφιλελεύθερου δόγματος.
Το 1979, κρινόμενο από την σημερινή χρονική απόσταση, είναι ένα έτος ορόσημο που σηματοδότησε στη παρακμή του Κεϋνσιανού οικονομικού μοντέλου και τη συνεπακόλουθη παρακμή του κοινωνικού κράτους. Η ανάρρηση της Θάτσερ στην εξουσία προέκυψε εν μέσω χρόνων αγανάκτησης και οργής και αυτό αποτυπώθηκε στην άνοδο του punk.
Οι Sex Pistols εμφανίστηκαν σαν αστραπή όχι μόνο στα μουσικά δρώμενα στα οποία εξέφραζαν έκδηλα τους την αντιπάθεια τους για το λεγόμενο «δεινοσαυρικό ροκ», η επίδραση τους ήταν σαρωτική εντός του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου της εποχής τους.
Από την ευρύτατη επιρροή τους νέα ρεύματα, πιο εκλεπτυσμένα απο το πρωτόλειο punk, δημιουργήθηκαν και μπάντες όπως οι Joy Division που ήταν υπαίτιοι για ένα σχεδόν μοναδικό ήχο.
Το Unknown Pleasures ήταν ο πρώτος δίσκος από τους μόνο δυο που κυκλοφόρησαν στη βραχύβια καριέρα τους και το μοναδικό με τον Ian Curtis (τα μάτια της μπάντας σύμφωνα με τα λεγόμενα των υπολοίπων) εν ζωή.
Η μυθολογία που το τυλίγει αρχίζει από το πασίγνωστο ασπρόμαυρο εξώφυλλο του. Η επίδραση του θα επεκταθεί στη pop κουλτούρα για τα πολλά επόμενα χρόνια σαν σύμβολο ενός κλασικού rock δίσκου ή απλά ένα εμπορευματοποιημένο πασίγνωστο σχέδιο.
Το βάρος του μύθου πέφτει στον ίδιο τον Ian Curtis, τη σύντομη και βασανισμένη από τη αρρώστια του ύπαρξη του και το απονενοημένο του διάβημα που έκοψε πολύ πρόωρα το νήμα της ζωής του μόλις στα 23 χρόνια. Ο άνθρωπος που με τη φωνή του και στους στίχους του έδωσε στη μουσική των Joy Division τη ψυχή του.
Ο δίσκος ακούγεται μέχρι και σήμερα σαν μην έχει ηλικία, είναι το ίδιο μοντέρνος όσο τη μέρα που κυκλοφόρησε το 1979. Ανήκει στο rock αλλά ενσωματώνει ρυθμούς ασυνήθιστους ως προς αυτό. Είναι το αποτέλεσμα της punk έκρηξης μόνο που ελάχιστα το ανακαλεί στο περιεχόμενο του, η ενεργητικότητα του Unknown Pleasures διοχετεύεται στο πειραματισμό και ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον παραγωγό Martin Hannett. Η συνεισφορά το στο δίσκο με τις ιδέες που εισήγαγε ήταν καταλυτική για τη τελική του μορφή.
Ο Μark Fisher έγραφε πως οι Joy Division δεν έχουν σχέση με τα συνήθη θέματα της rock μουσικής. Οι στίχοι τους βρίσκονται μακριά από τον ηδονισμό και τον ευδαιμονισμό που παράγει και ταυτόχρονα το αντεστραμμένο κάτοπτρο του, τη δυστυχία που προκαλείται από την απώλεια του. Δεν ήταν ούτε νιχιλιστές των οποίων η πηγή των δεινών τους ανάγεται σε καταχρήσεις και ναρκωτικά και κάποια στιγμή η λύτρωση ήταν εφικτή.
Για τους Joy Division δεν υπάρχει αιτία για το λόγο που ακούγονται τόσο σκοτεινοί χωρίς να αφήνουν περιθώριο στο φως (και ούτε τους ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική), γιατί είναι ακραιφνώς καταθλιπτικοί. Η μελαγχολία τους δεν εκκινά από τις εξωτερικές καταθλιπτικές συνθήκες της εποχής τους αλλά πηγάζει από μέσα τους και τελικά η μουσική τους καταφέρνει να είναι ο καθρέφτης του έξω κόσμου.
Το Unknown Pleasures γνωρίζει πως δεν επιθυμεί μήτε τη χαρά μήδε τη λύπη, οι στίχοι του Curtis, σαν απαύγασμα αρχαίας σοφίας, γνωρίζουν τη αλήθεια πέρα από τις αυταπάτες της ζωής.
Η μπάντα με το χαμό του Curtis άλλαξε όνομα (New order) αλλά έκανε χρόνια για να απομακρυνθεί από τη κληρονομιά τους. Γενικά δεν νομίζω να υπάρχει άλλη μπάντα με ανάλογο ύφος με τους Joy Division, αυτός ο ήχος και η φωνή, η αποπνικτική ατμόσφαιρα, ήταν όλα μοναδικά.