Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η διάλυση των Sonic Youth πίκρανε τους οπαδούς τους, ευτυχώς όμως το ανήσυχο πνεύμα του Thurston Moore δεν γνωρίζει τις λέξεις “ηρεμία” και “παρακμή”, με το νέο του σόλο δίσκο “By The Fire” να το επιβεβαιώνει αυτό.
Οι πρώτες νότες του opening track “Hashish” σε πηγαίνουν κατευθείαν στο ένδοξο παρελθόν των Sonic Youth και τις χαρακτηριστικές τους κιθάρες, αποφεύγοντας, ωστόσο, ν’ ακουστεί προβλέψιμο. Μια ακόμη έκπληξη είναι το “Cantaloupe” που stoner-ίζει αρκετά, έχοντας ένα σόλο που δίνει έναν 60’s αέρα. Ακόμη και οι 4 συνθέσεις του δίσκου που ξεπερνάνε σε διάρκεια τα 10 λεπτά (“Breath”,”Siren”,”Locomotives” και “Venus”) εκτός του ότι αποφεύγουν την παγίδα της μονοτονίας και ακούγονται νεράκι, ξεδιπλώνουν την κιθαριστική ιδιοφυία του 62-χρονου ψηλού. Ειδικά στο τρίτο, ο Thurston, μετά από μια ήρεμη εισαγωγή, κάνει την κιθάρα να ουρλιάζει.
Το “Calligraphy” έχει μέσα του αρκετές δόσεις από Velvet Underground, ενώ το “They Believe in Love”, τόσο στιχουργικά, όσο και μουσικά δείχνει λιγάκι σαν αναφορά στο παρελθόν του Thurston (γιατί αν δεν είναι κάτι τέτοιο ο στίχος “Where do we go after long goodbyes/Heart torn up whene we’re not side by side”, τότε τι άλλο μπορεί να είναι). Να σημειωθεί και η σημαντική συνεισφορά των υπόλοιπων μουσικών που πλαισιώνουν τον Thurston και είναι σταθερά η Debbie Googe (My Bloody Valentine) στο μπάσο, ο James Seedwards (Chrome Hoof) στη κιθάρα, ενώ τα τύμπανα μοιράζονται ο παλιός συνεργάτης του Thurston στους Sonic Youth, Steve Shelley με τον Jem Doulton.
Ο Thurston Moore είναι μια ξεχωριστή περίπτωση μουσικού που αρνείται να μπει σε καλούπια. Ενός μουσικού που ζει και αναπνέει για τη μουσική και που διατηρεί αναμμένη τη φλόγα μέσα του. Εξ ου και ο τίτλος “By The Fire” που ήρθε σ’ ένα θολό από κάθε άποψη τοπίο. Μέχρι στιγμής η καλύτερη δουλειά του ψηλού στη μετά-Sonic Youth εποχή, καθώς και μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.