Οι Aeon Aphelion δεν είναι χθεσινοί. Υπάρχουν στην ελληνική σκηνή καμιά δεκαπενταριά χρόνια τώρα. Δυστυχώς, άργησαν πάρα πολύ να πέσουν στην αντίληψή μου, με την πρώτη μου επαφή μαζί τους να έρχεται μέσω του καινούργιου τους EP, “Blind Descent”. Κάλιο αργά, παρά ποτέ βέβαια, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με ωραίες μουσικές που έχουν πράγματα να σου προσφέρουν. Η τετραμελής μπάντα από την Αθήνα, λοιπόν, επέστρεψε επτά ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο της, “Visions of Burning Aeons”, μας παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει για μία σύντομη βόλτα στον κάτω κόσμο με το επιβλητικό doom metal της.
Αρχικά, το πρώτο πράγμα που σε κερδίζει σε αυτήν την κυκλοφορία είναι το εξώφυλλο. Συγκλονιστικό artwork από τον Mariusz Lewandowski που σε κάνει να χάνεσαι στα ψυχρά του χρώματα. Και γίνεται ακόμα καλύτερο και αποκτάει μεγαλύτερο νόημα, όταν το χαζεύεις και ακούς ταυτόχρονα τις συνθέσεις. Εξαιρετικό οπτικά το EP, εξαιρετικό όμως και ηχητικά. Στην μουσική των Aeon Aphelion δεν χωράνε “χαριτωμενιές”. Είναι ογκώδης, μελαγχολική, πένθιμη, σκοτεινή με αρκετά ξεσπάσματα, πότε μελωδικά και πότε εφιαλτικά. Τα αγριεμένα φωνητικά που υπάρχουν στο πρώτο τους EP, έχουν μείνει στο παρελθόν. Προσωπικά, γουστάρω αρκετά στο doom metal να υπάρχουν εναλλαγές brutal – clean vocals, εδώ όμως δεν μου έλειψε ιδιαίτερα αυτό. Χρησιμοποιώντας εξ ολοκλήρου καθαρά φωνητικά, κατάφεραν τον σκοπό τους και να μου πέρασαν την κατάλληλη δόση μιζέριας.
Το “Blind Descent” αποτελείται από τέσσερα κομμάτια και διαρκεί μισή ώρα. Το ταξίδι έχει αφετηρία το εννιάλεπτο έπος, “Eyes of the Abyss”, το οποίο κλείνει το μάτι στους Candlemass. Αργόσυρτο riff που στην συνέχεια μετατρέπεται σε ένα λυσσασμένο solo. Highlight εδώ, η άρρωστη εναλλαγή στο tempo περίπου στη μέση. Επόμενο έρχεται το “Undying Distress”, με την άψογη μελωδική εισαγωγή αλά Paradise Lost, την ωραία “τσαχπινιά” με το wah πετάλι και την μπασογραμμή που γεμίζει τον ήχο. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο στοιχειωμένα με το προσωπικό αγαπημένο, “Hollow Gaze”. Ό,τι ελπίδες μας έμειναν από τα δύο προηγούμενα, κατεδαφίζεται εδώ. Πένθιμο όπως έχουν διδάξει οι My Dying Bride και ψυχοπλακωτικοί στίχοι, που η ερμηνεία του frontman σε κάνει να τους νιώσεις στο πετσί σου. Αυλαία έρχεται να ρίξει το “Urn for the Ashes of Gods”, το οποίο όμως δεν είναι κάποια καινούρια σύνθεση. Βρίσκεται στο ομότιτλο EP τους, που κυκλοφόρησε μία δεκαετία πριν. Απλά το έκαναν να “πατάει” στο τώρα της μπάντας. Άφησαν τα ακραία φωνητικά στην άκρη και το έντυσαν με τον κατάλληλο τρόπο. Μου φαίνεται, έτσι του “πάει” περισσότερο.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, οι Aeon Aphelion δημιούργησαν ένα πολύ δυνατό EP που μας ανοίγει την όρεξη για ένα full-length album. Οι φίλοι του doom metal μόλις βρήκαν άλλη μία κυκλοφορία για να ασχοληθούν την φετινή χρονιά.