Στους Neaera είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία στα χρόνια του λυκείου. Ακόμα θυμάμαι χαρακτηριστικά την πώρωση που μου προκαλούσε κάθε φορά το εισαγωγικό riff του “Broken Spine”. Μια δεκαετία μετά, λοιπόν, η πεντάδα από την Γερμανία επέστρεψε με τον έβδομο ομότιτλο δίσκο της και μου υπενθυμίζει τον λόγο που την αγάπησα τότε. Έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα που το τσαμπουκαλεμένο melodic death metal της θα μπορούσε να είναι αδερφάκι με τους Heaven Shall Burn και που πάντα φρόντιζε ό,τι κυκλοφορούσε να είναι ποιοτικό.
Το 2015 αποφάσισαν να βαρέσουν διάλυση, όμως τρία χρόνια αργότερα ξαναμαζεύτηκαν για να πραγματοποιήσουν ορισμένες συναυλίες. Από ό,τι φαίνεται αυτό ξαναζέστανε για τα καλά τις μηχανές τους και έβαλαν μπρος για την δημιουργία του “Neaera”. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που η παύση έκανε καλό σε ένα συγκρότημα, αφού οι Neaera επέστρεψαν πιο ώριμοι από ποτέ, κυκλοφορώντας τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους.
Αναμφίβολα, το “Slaughter of the Soul” των At the Gates έχει δώσει καριέρες σε πολλές μελωδικές death metal και metalcore μπάντες. Μέσα σε αυτές είναι και οι Neaera, με το νέο τους πόνημα να το αποδεικνύει περίτρανα. Τα riffs ξυρίζουν, οι μελωδίες βρωμάνε Σουηδίλα, τα “σκιστά” φωνητικά δίνουν τη θέση τους στα brutal και τα breakdowns είναι στρατηγικά τοποθετημένα και σκάνε σαν βόμβες την κατάλληλη στιγμή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από το συγκεκριμένο είδος;
Όπως και στις προηγούμενες δουλειές τους, έτσι και εδώ τα riffs είναι αυτά που έχουν το πρώτο λόγο, με όλα τα υπόλοιπα να ακολουθούν ευλαβικά. Οι κιθάρες των Stefan Keller και Tobias Buck βαράνε υπερωρίες, έχοντας από πίσω τον Benjamin Donath να “γεμίζει” τον ήχο με τις μπασογραμμές του και τον Sebastian Heldt να ισοπεδώνει τα πάντα με το στιβαρό παίξιμο του και τα blast beats ξεσπάσματά του. Και φυσικά, σε όλη αυτή την κτηνωδία είναι συνένοχος και ο “ψαρωτικός” Benjamin Hilleke, που βγάζει όλη την απαραίτητη επιθετικότητα πίσω από το μικρόφωνο.
Η φράση “calm before the storm” είναι αυτή που ταιριάζει γάντι ακούγοντας τα δύο πρώτα κομμάτια. Το παραπλανητικό intro “(Un)drowned” ηρεμεί προσωρινά τον ακροατή, ώσπου αναλαμβάνει δράση ο χείμαρρος “Catalyst” που σε αρπάζει απευθείας από τα μούτρα. Στην συνέχεια έρχεται το προσωπικό αγαπημένο “False Shepherds” να σου δώσει άλλη μία σφαλιάρα και το “Resurrection of Wrath” με την μία riff-άρα να διαδέχεται την άλλην. Στις τρεις πρώτες συνθέσεις (εξαιρώντας το intro) καταφέρνουν ήδη να σε κερδίσουν. Στην ίδια ακριβώς φιλοσοφία ακολουθούν και τα υπόλοιπα εφτά τραγούδια, χωρίς όμως να πέφτουν στην παγίδα του να σε κουράσουν.
Οι Neaera σφράγισαν την επιστροφή τους με έναν εξαιρετικό δίσκο που οι λάτρεις του melodic death metal θα πρέπει οπωσδήποτε να τσεκάρουν. Αν μη τι άλλο, μας προετοίμασαν κατάλληλα και για τον νέο δίσκο των συμπατριωτών τους, Heaven Shall Burn.